Κακού κόρακος κακόν ωόν - Γράφει ο Θ.Γ. Βουδικλάρης

Στην αρχαία Αθήνα, κατά τον 5^ο αιώνα, ζούσε ένας διάσημος ρήτορας και διδάσκαλος της ρητορικής, που τον έλεγαν Κόρακα. Καταγόταν από τις Συρακούσες, όπου και είχε διατελέσει σύμβουλος (παραδυναστεύων) του τυράνου Ιέρωνα (477-466 π.Χ.), από τον οποίον και εξορίστηκε. Είχε γράψει ένα πολύκροτο για την εποχή του έργο με τον τίτλο «Τέχνη», στο οποίο εξέταζε τους κανόνες της ρητορικής και φυσικά είχε πολλούς μαθητές, οι οποίοι ενδιαφέρονταν να μάθουν τη ρητορική τέχνη, για να ασχοληθούν εν συνεχεία κυρίως με το γράψιμο δικανικών λόγων, γιατί κατά τους νόμους της αρχαίας δημοκρατίας, στις δίκες δεν παρίστατο δικηγόρος, αλλά κάθε κατηγορούμενος υπεράσπιζε μόνος του τον εαυτό του, απαγγέλοντας λόγο, που τον είχε γράψει κάποιος ρήτορας (Λυσίας, Αισχίνης, Ισαίος κ.ά.).

Μεταξύ των μαθητών του ήταν και ο Αθηναίος Τεισίας, με τον οποίον ο Κόραξ, σίγουρος για τις γνώσεις του και τη διδακτική του ικανότητα, συμφώνησε πως ο μαθητής του θα πλήρωνε τα δίδακτρα μόνον όταν θα κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο, αφού αυτό θα ήταν απόδειξη της καλής του καταρτίσεως.

Ο μαθητής όμως όταν «ξεσκόλισε», δεν ανελάμβανε καμμία δίκη και έτσι ούτε έχανε ούτε κέδιζε, πάντως όμως δεν πλήρωνε. Για το λόγο αυτόν ο δάσκαλος αποφάσισε να αναζητήσει διακαστικώς την αμοιβή του.

Στο δικαστήριο και οι δύο αντίδικοι παραδέχθηκαν τη συμφωνία τους, καθένας όμως υπεστήριξε τις απόψεις του με τον δικό του τρόπο.

«Κύριοι δικαστές», είπε στην αγόρευσή του ο δάσκαλος, «ο μαθητής μου πρέπει οπωσδήποτε να μου πληρώσει τα δίδακτρα που μου χρωστάει, όποιοα κι αν θα είναι η απόφασή σας. Αν μεν με δικαιώσετε, πρέπει να με πληρώσει για να εκτελεσθεί η δικαστική απόφαση. Αν όμως δε με δικαιώσετε εμένα αλλά εκείνον, τότε ο μαθητής μου κερδίζει την πρώτη του δίκη, αποδικνύεται η καλή του κατάρτιση και η δική μου καλή διδασκαλία και πρέπει να με πληρώσει για να τηρήσει τη συμφωνία μας».

Ο μαθητής όμως ήταν αντάξιος του δασκάλου. «Κύριοι δικαστές» είπε στη δική του αγόρευση, «εγώ δεν έχω καμμιάν υποχρέωση πληρωμής, όποια και αν είναι η απόφασή σας. Αν μεν  με δικαιώσετε, για να εφαρμοστεί η απόφασή σας, αν δε δεν με δικαιώσετε, γιατί τότε δεν θα έχω κερδίσει ακόμα την πρώτη μου δίκη και επομένως, κατά τη συμφωνία μας, δεν έχω ακόμα υποχρέωση καταβολής της αμοιβής».

Οι δικαστές «βραχυκυκλώθηκαν» από τις δύο ατράνταχτες λογικές. Συνεδρίαζαν συσκεπτόμενοι όλη την ημέρα, χωρίς να μπορούν να καταλήξουν σε απόφαση. Και επειδή τότε υπήρχε γι΄αυτούς όριο χρόνου, μέχρι τη δύση του ηλίου, με το τέλος της ημέρας απέπεμψαν τους δύο αντιδίκους, χωρίς να έχουν εκδώσει απόφαση, λέγοντας τους αγανακτισμένοι την παροιμιώδη φράση, που αποτελούσε και λογοπαίγνιο με το όνομα του δασκάλου:

«Κακού κόρακος, κακόν ωόν»

μια φράση που αντιστοιχεί  στις δικιές μας παροιμίες «κατά το μαστρο- Γιάννη και τα κοπέλια του» ή «μ΄όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις» ή «το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει».

http://www.sarantakos.com

Νόαμ Τσόμσκι: Στην Ευρώπη οι εκλογές δεν παίζουν πια σχεδόν κανένα ρόλο

Για «σταδιακή απώλεια της δημοκρατίας» στην Ευρώπη, ως συνέπεια της μετατόπισης του κέντρου βάρους «από την πολιτική στην οικονομία» έκανε λόγο ο Νόαμ Τσόμσκι, μιλώντας σε εκδήλωση του Global Media Forum της Deutsche Welle στη Βόννη.

«Η αντιπροσώπευση εξαντλείται -στην Ευρώπη προσφάτως ενώ στις ΗΠΑ σχεδόν εξ υπαρχής -στην εκπροσώπηση οικονομικών συμφερόντων. Μόλις του 1/10 του 1%, στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας, καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει. Αυτό σημαίνει πως καθορίζουν την πολιτική. Έτσι η δημοκρατία μετατρέπεται σε πλουτοκρατία», εξήγησε ο αμερικανός φιλόσοφος, με συνέπεια, όπως είπε να παρατηρείται μία συνεχής «παρακμή των δικαιωμάτων των πολιτών».

Στις ευρωπαϊκές χώρες της κρίσης «οι εκλογές δεν παίζουν πια σχεδόν κανένα ρόλο, ακριβώς όπως και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που διοικούνται από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας σκωπτικά πως «η ίδια η Ευρώπη επέλεξε να γίνει έτσι».

«Για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών το ζητούμενο είναι η εργασία. Για τους υπερεθνικούς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, όμως, το διακύβευμα έγκειται στη μείωση των ελλειμμάτων. Τα ελλείμματα διαμορφώνουν πλέον την πολιτική», συμπλήρωσε.

Ο Νόαμ Τσόμσκι παρατήρησε επίσης πως στις χώρες της κρίσης ήρθαν ξαφνικά στο προσκήνιο τα ασαφή όρια μεταξύ σύγχρονης αριστεράς και δεξιάς ως προς την κατάστρωση πολιτικών, ώστε οι βασικοί ιδεολογικοί διαχωρισμοί να καθίστανται πλέον δυσδιάκριτοι.

Ανέφερε μάλιστα ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την Κύπρο, σημειώνοντας ότι η άρση των διαφορών και η σύγκλιση εν τέλει αριστεράς και δεξιάς έγκειται στο γεγονός ότι «οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεσμεύονται να ακολουθούν προγράμματα μακροοικονομικής φύσης, τα οποία θέτει η Κομισιόν».

Αυτό, όπως επεσήμανε, συνεπάγεται την επιλογή σκληρής λιτότητας και αύξησης των φόρων σε βάθος χρόνου, ανεξαρτήτως «πολιτικού χρώματος».

Ο αμερικανός διανοητής εξέφρασε τέλος την εκτίμηση πως οι χειρισμοί στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης είναι αποτυχημένοι και πως η αναγωγή τους στην αυθεντία διεθνών οργανισμών, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είχε αρνητικές επιπτώσεις.

Πηγή: Deutsche Welle
http://infognomonpolitics.blogspot.gr

"Δημοκρατία, το Πολίτευμα που Περιμέναμε": Μια ολοκληρωμένη συνταγματική και πολιτειακή πρόταση!

Η Δημοκρατία διέξοδος για την ανθρωπότητα

Το άρθρο αυτό αποτελεί προάγγελο της έκδοσης του βιβλίου: "Δημοκρατία, το Πολίτευμα που Περιμέναμε", που πρόκειται να κυκλοφορηθεί τις επόμενες ημέρες!

Του Σταύρου Καλεντερίδη

Από τη Δημοκρατία στην ψευδο-δημοκρατία

Ενώ η Αθήνα διένυε το Χρυσό της Αιώνα, την ίδια στιγμή, κάπου κοντά αλλά ταυτόχρονα πολύ μακριά, μια άλλη πόλη δημιουργούσε κάτι νέο. Κάτι πανίσχυρο, που θα κλόνιζε τη Μεσόγειο και θα κυριαρχούσε στο γνωστό τότε κόσμο.

Το 509 π.Χ. καταλύεται η μοναρχία στο Ρωμαϊκό Βασίλειο και τη θέση της αναλαμβάνει ένα νέο και αυτοδύναμο πολίτευμα. Τη στιγμή αυτή η Ρώμη αναδεικνύει τη σπουδαιότερη προσφορά της στο πολιτικό πάνθεον της ανθρωπότητας: το πολίτευμα που ονομάζεται Republic (Res Publica Romana)[1]. Μέχρι το 300 π.Χ. το πολίτευμα αυτό είχε αποκρυσταλλωθεί. Στα ηνία του πολιτεύματος βρέθηκε ένα νέο και μοναδικό πολιτικό σώμα, το οποίο ονομάσθηκε Senatus. Η «Γερουσία» ήταν μια ιδέα που ξεκίνησε από την αρχαία Σπάρτη (το συμβούλιο των γερόντων του Λυκούργου), όπως ακριβώς ήταν και η ιδέα των δύο Υπάτων, που είχε βασιστεί στους δύο Βασιλείς των Λακεδαιμονίων. Εδώ λοιπόν αναδεικνύεται μια μεγάλη αλήθεια. Το πολίτευμα που δημιουργήθηκε στη Ρώμη, ήταν βασισμένο πάνω σε μια Ολιγαρχία, αντίθετο και επιθετικό της Δημοκρατίας. Η καινοτομία της Republic ήταν η δημιουργία φαινομενικών «αντιπροσώπων» των πολιτών, όπου οι πολίτες εγκατέλειπαν τη διακυβέρνηση σε μια επαγγελματική Ολιγαρχία τέτοιου είδους αντιπροσώπων. Αντιπρόσωποι οι οποίοι ουσιαστικά εκπροσωπούσαν την εκάστοτε ελίτ της Ρώμης[2]. Η Γερουσία στο απόγειο της δύναμής της ανεδείχθη στο ισχυρότερο πολιτικό σώμα στην ιστορία του ανθρώπου μέχρι και σήμερα. Οι απεσταλμένοι της στον γνωστό κόσμο είχαν την πολιτική ισχύ υψηλόβαθμων διπλωματών, ενώ το ίδιο το σώμα ήλεγχε την Εκτελεστική, τη Νομοθετική αλλά και τη Δικαστική Εξουσία της Ρώμης. Η αρχή της Διάκρισης των Εξουσιών, που πρώτος ανέπτυξε ο Αριστοτέλης και έκανε ευρέως γνωστή ο Montesquieu, το 17ο αι., είχε καταλυθεί από το πανίσχυρο σώμα της Γερουσίας.

Τα δύο κόμματα που συμμετείχαν στη Γερουσία, οι Populares (υποστηρικτές των πολιτών) και οι Optimates (άριστοι), ήταν και τα δύο αριστοκρατικά και στην ουσία αποτελούσαν την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία (ελίτ) της εποχής. Για τν διατήρηση και αυτοσυντήρησή της, η Γερουσία χρησιμοποίησε διάφορες δημοκρατικοφανείς μεθόδους, όπως αυτή των εκλογών, ενώ στην ουσία έψαχνε και έβρισκε νομιμοποίηση απέναντι στους πολίτες μέσω των δημοκρατικών αυτών τεχνασμάτων. Κάθε φορά που κάποιος Ρωμαίος προσπάθησε να αναδειχθεί μέσω των εκλογών αυτών και να εκπροσωπήσει τους πολίτες και το δημόσιο καλό, όπως συνέβαινε σε μια Δημοκρατία, οι Ολιγάρχες της Γερουσίας τον δολοφονούσαν. Το μεγαλύτερο παράδειγμα εδώ είναι η δολοφονία του Τιβέριου Γράκχου, το 2ο αι. π.Χ., καθώς προσπαθούσε να υποστηρίξει τον αναδασμό της γης. Ο αδελφός του Γάιος Γράκχος, δέκα χρόνια αργότερα, αγωνίσθηκε για τον ίδιο πολιτικό στόχο και δολοφονήθηκε και αυτός, επίσης από τη Γερουσία.

Καθίσταται λοιπόν σαφές πως η Republic ήταν ένα πολίτευμα που δημιουργήθηκε στην αρχαία Ρώμη και ήταν εξ αρχής και επί της ουσίας μία Ολιγαρχία, με ανύπαρκτο διαχωρισμό Εξουσιών, με αντιπροσώπους των πολιτών και φαινομενικά Δημοκρατικές ιδέες.

Στις 2 Σεπτεμβρίου του 31 π.Χ. ο Οκταβιανός αποδεκάτισε τη στρατιωτική δύναμη του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας της Φιλοπάτορος στη Ναυμαχία του Ακτίου στο Ιόνιο πέλαγος, λίγο έξω από τη σημερινή πόλη της Πρέβεζας. Ως αποτέλεσμα της νίκης του αυτής, ο Οκταβιανός ανεδείχθη ως ο απόλυτος κυρίαρχος της Ρώμης και του γνωστού κόσμου. Το 27 π.Χ. ο Οκταβιανός υιοθέτησε τον τίτλο Princeps Civitatis («Πρώτος Πολίτης»), διέλυσε τη Republic και εγκαθίδρυσε το Imperium Romanum, γνωστό σε όλους μας ως Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η Γερουσία ήταν αυτή που του έδωσε τον τίτλο «Αύγουστος», τον οποίο και υιοθετούσαν εφ’ εξής οι διάδοχοι αυτοκράτορες του Οκταβιανού. Έτσι, κάπως άδοξα, τελείωσε το μοναδικό αυτό πολίτευμα της Republic, το οποίο όμως δεν έμελλε να σβήσει εντελώς.

Η Ρωμαϊκή και μετέπειτα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επέζησαν για χρόνια σε μια εποχή που ολόκληρος ο γνωστός κόσμος υπέκυψε για ακόμα μια φορά σε μοναρχικού τύπου πολιτεύματα: Αυτοκρατορία, Τυραννίδα, Βασιλεία. Θα χρειαστεί να περάσουν δεκαοχτώ αιώνες για να υπάρξει και πάλι η ευκαιρία δημιουργίας κάτι νέου: ενός πολιτικού οικοδομήματος το οποίο δεν θα αποτελούσε μοναρχία.

Δημοκρατία ή Republic: το μεγάλο δίλημμα

Το 1774 ο Thomas Jefferson συνέταξε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και οι πρώην αγγλικές αποικίες επαναστάτησαν εναντίον της Βασιλείας και της εκμετάλλευσης από τη Μεγάλη Βρετανία. Το μένος των πολιτών των ΗΠΑ έναντι του Βασιλιά Γεώργιου του 3ου οδήγησε σε μία τελεσίδικη άρνηση των «Αμερικανών» απέναντι σε κάθε τι μοναρχικό και αυταρχικό για το πολίτευμα που σκόπευαν να υιοθετήσουν.

Αφού κατέκτησαν την πολυπόθητη ανεξαρτησία τους, οι ΗΠΑ στράφηκαν στους λιγοστούς και εμπνευσμένους ηγέτες αυτής της περιόδου για την πολιτική καθοδήγηση του νεοσύστατου κράτους. Οι ηγέτες αυτοί, οι «Πατέρες και Ιδρυτές των ΗΠΑ», ήταν μια πολυφωνική και ποικιλόμορφη ομάδα, η οποία ήταν επί της ουσίας μία πολιτική αλλά και οικονομική ελίτ. Η ελίτ αυτή είχε πρωτοδημιουργηθεί στις τοπικές βουλές των αποικιών, και έπειτα στις συνελεύσεις του Ηπειρωτικού Κογκρέσου, στο οποίο οι απλοί πολίτες δεν είχαν ούτε φωνή, ούτε εκπροσώπηση, αλλά πολλές φορές ούτε καν γνώση και ενημέρωση για το τι συνέβαινε.

Οι Πατέρες λοιπόν του Αμερικανικού Έθνους ήταν και οι συντάκτες του Συντάγματος των ΗΠΑ, το οποίο υιοθετήθηκε το 1787[3]. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων των «Πατέρων», οι μορφωμένοι και καλλιεργημένοι Αμερικανοί πολιτικοί βρέθηκαν απέναντι σε ένα κυριολεκτικά πολύ σοβαρό δίλλημα. Συνειδητοποίησαν πως, σε αντίθεση με εκατομμύρια άλλους ανθρώπους στην ιστορία του κόσμου, είχαν μια μοναδική ευκαιρία να αποφασίσουν οι ίδιοι τη μοίρα και το πολίτευμά τους, χωρίς καμία επιρροή από εχθρούς, συμμάχους, γείτονες και ξένες δυνάμεις. Το δίλλημα, λοιπόν, ήταν ανάμεσα σε δύο πολιτεύματα που ήταν υποψήφια για υιοθέτηση από τις ΗΠΑ. Το ένα ήταν το Ελληνικό πολίτευμα της Δημοκρατίας. Οι Πατέρες των Αμερικανών ήταν μεγάλοι θιασώτες του Ελληνικού πνεύματος, κυρίως της τέχνης και της φιλοσοφίας. Αντιθέτως, για θέματα πολιτικής πρακτικής και ρητορικής αντλούσαν την έμπνευσή τους από την αρχαία Ρώμη. Ταυτόχρονα, έκριναν και αποφάσισαν πως το πολυπληθές νεοσύστατο κράτος δεν θα μπορούσε να αντέξει, να καταστεί διαχειρίσιμο και να διοικηθεί εύκολα μέσω του Ελληνικού πολιτεύματος της Δημοκρατίας. Ο Πατέρας του Συντάγματος, James Madison, βλέποντας προς την Καλιφόρνια και διακρίνοντας την πιθανή εξάπλωση προς τη Δύση, πίστεψε πως το μέγεθος της χώρας του θα χρειαζόταν κάτι διαφορετικό από τη Δημοκρατία. Άλλοι πάλι Πατέρες, όπως ο Alexander Hamilton, συμφώνησαν μαζί με τον Madison αλλά για διαφορετικούς λόγους. Ο Hamilton πίστευε ότι μόνο μία ομάδα αρίστων και επίλεκτων θα μπορούσε να διαχειριστεί τα κοινά. Ενώ βέβαια ο ίδιος οραματιζόταν μια αριστοκρατία, ο φόβος του και το μίσος του για τον «όχλο» και τις «μάζες» τον έκαναν ανίκανο να συνειδητοποιήσει, ότι υιοθετώντας το Ρωμαϊκό πολίτευμα της Republic, οδηγούσε ουσιαστικά τις ΗΠΑ σε μία νέα αλλά κλασικού τύπου Ολιγαρχία. Μία Ολιγαρχία που αποτελείτο αφενός από την οικονομική ελίτ του Βορρά και αφετέρου από τους γαιοκτήμονες του Νότου, η οποία μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο κατέληξε στην απόλυτη Ολιγαρχία του Βορρά και του χρήματος, και της πολιτικής και οικονομικής ελίτ που κυβερνάει την ήπειρο μέχρι και στις μέρες μας.

Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, την ώρα που η Ευρώπη ήταν βυθισμένη στο σκότος της Μοναρχίας και η Δημοκρατία ήταν παγκοσμίως ανύπαρκτη και απούσα, η Republic επανεμφανίστηκε στην ανθρωπότητα και αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένη να παραμείνει.

Η περίπτωση της Γαλλίας

Το 1789 η ανθρωπότητα επαναστατεί για ακόμη μια φορά κατά της Βασιλείας, συγκεκριμένα στη Γαλλία. Στις 14 Ιουλίου 1789 οι Γάλλοι επαναστάτες λεηλατούν τη Βαστίλη και αναγκάζουν τον Λουδοβίκο 16ο να συνθηκολογήσει. Η Νομοθετική Βουλή που προέκυψε ως το κυρίαρχο πολιτικό σώμα μετά την επανάσταση, είχε ως μοναδικό αλλά και πρόσφατο οδηγό επιτυχίας το Αμερικανικό Σύνταγμα του 1787 και προχώρησε αμέσως στην υιοθέτηση του Ρωμαϊκού πολιτεύματος της Republic[4]. Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και στην Αμερικανική, οι νόμοι δεν αποφασίζονταν απευθείας από κάθε πολίτη, όπως είχε πει ο Rousseau, αλλά μέσω των «αντιπροσώπων» τους, όπως πρέσβευε ο Sieyes.

Η Ολιγαρχία που δημιουργήθηκε στην επαναστατική Γαλλία, εξέφραζε τα συμφέροντα της αριστοκρατίας, μέλη της οποίας αποτελούσαν και την πλειοψηφία της Νομοθετικής Βουλής (π.χ. Marquis de La Fayette, πολιτική ομάδα των Feuillants, κτλ). Η Republic αυτή ήταν θνησιγενής εξ αρχής και η μεγάλη οικονομική κρίση, οι ήττες στον πόλεμο με τη Βοημία, την Αυστρία και την Ουγγαρία και η συνειδητοποίηση των πολιτών ότι αντάλλαξαν το τυραννικό καθεστώς του Λουδοβίκου με την τυραννίδα των πλουσίων και των ευγενών, οδήγησαν στη δεύτερη Γαλλική Επανάσταση, στις 10 Αυγούστου 1792. Το κύριο αίτημα της επανάστασης αυτής ήταν η κατάργηση των προνομίων των ευγενών και η πραγματική ισότητα των πολιτών. Κυρίως όμως ήταν η απαίτηση για Δημοκρατία, το ξεχασμένο αυτό πολίτευμα που είχε σβήσει με την υποταγή της αρχαίας Ελλάδας στις Ρωμαϊκές λεγεώνες το 146 π.Χ..

Οι Γάλλοι συνειδητοποίησαν το 1792 πως την κυριαρχία σε μια πολιτεία την έχουν οι πολίτες και όχι οι αντιπρόσωποί τους[5]. Στην ουσία συνειδητοποίησαν πως η ισχύς των «αντιπροσώπων» είναι δευτερεύουσα και υπάρχει υπό την ανοχή και την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι μπορούν όποτε θέλουν, ελεύθερα να την ανακαλέσουν. Δυστυχώς, η ανθρωπότητα δεν θα μάθει ποτέ αν η Δημοκρατία θα μπορούσε να επικρατήσει και να λειτουργήσει στο τεράστιο Γαλλικό κράτος του 18ου αι. Η άμεση δολοφονία του Λουδουβίκου, ο εμφύλιος πόλεμος που προκλήθηκε από την υποχρεωτική στράτευση, η Κυριαρχία του Τρόμου (ιδιαίτερα επί της εποχής του Robespierre), ο λανθασμένος ιδεολογικός «Δημοκρατικός επεκτατισμός» και οι στρατιωτικές ήττες οδήγησαν σε απανωτά πραξικοπήματα, τα οποία κατέληξαν στην επάνοδο της μοναρχίας με την υποστήριξη μιας υποταγμένης πλέον Ολιγαρχίας, στην οποία ο νικητής Ναπολέων έκλεινε το μάτι αποδεχόμενος τον τίτλο του Πρώτου Ύπατου[6]. Ως νεότερος Οκταβιανός που ανακηρύχθηκε «Αύγουστος» από τη Ρωμαϊκή Γερουσία, ο Ναπολέων απετίναξε το μανδύα του Ύπατου όταν εδραιώθηκε στην εξουσία και ανακηρύχθηκε από τη Γαλλική Γερουσία[7] ως Αυτοκράτορας των Γάλλων.

Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και επαναστάσεις

Η Ευρωπαϊκή ήπειρος στη συνέχεια βυθίστηκε για ακόμα μια φορά στο σκοτάδι της μοναρχίας και όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και επαναστάσεις είχαν δύο πρόσφατα παραδείγματα για να μελετήσουν και να αξιοποιήσουν. Τη βραχύχρονη και επίδοξη Δημοκρατία της Γαλλίας και τη Republic της ανερχόμενης Αμερικανικής υπερδύναμης. Προφανώς, το πρώτο παράδειγμα ήταν προς αποφυγή, ενώ το δεύτερο προς απομίμηση. Συνεπώς, κάθε χώρα που απελευθερωνόταν, κοιτούσε προς Δυσμάς για να δημιουργήσει έτσι το νέο της πολίτευμα - δηλαδή μια ακόμη Republic.

Το μυστικό εδώ είναι πως οι λέξεις αυτές, Δημοκρατία και Republic, και η διαφοροποίησή τους δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, ούτε εξηγήθηκαν στους πολίτες. Ο όρος Republic άρχισε να σβήνει σιγά-σιγά από την Αμερική και να αντικαθίσταται με τον όρο Δημοκρατία. Ο λόγος ήταν η δημοκρατική νομιμοποίηση του καθεστώτος και της ηγεσίας των Ολιγαρχών. Με άλλα λόγια, η Republic ντύθηκε με το μανδύα της Δημοκρατίας για να υπηρετήσει ακόμα καλύτερα και απόλυτα τα συμφέροντα της εκάστοτε ελίτ. Η λέξη Δημοκρατία οδηγούσε και οδηγεί ακόμα με την αγχίνου μνήμη στην Αρχαία Αθήνα, όπου τα όργανα της πολιτείας εξυπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό. Αυτόν ακριβώς το συνειρμό και αυτήν τη νομιμοποίηση αποζητούσαν και έβρισκαν οι Ολιγάρχες στη λέξη και την ανάμνηση της Δημοκρατίας, ενώ επί της ουσίας το πολίτευμα εξυπηρετούσε το ίδιον συμφέρον τους. Όπως και σε κάθε Republic συμβαίνει το ίδιο, τα όργανα της πολιτείας, δηλαδή, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εκάστοτε πολιτικής και κοινωνικής ελίτ.

Με την επιτυχία του Αμερικανικού πειράματος, λοιπόν, και τη νομιμοποίηση αλλά και την όμορφη ανάμνηση της ταμπέλας της «Δημοκρατίας» ήταν εύλογο οι νέες χώρες που απελευθερωνόντουσαν να αγκαλιάσουν τη Republic ως το δικό τους πολίτευμα και να εξυπηρετούνται μέσω αυτής τα συμφέροντα των ολίγων της κάθε χώρας.

Συμπεράσματα

Συνοψίζοντας, καθίσταται σαφές ότι απαιτείται ο επιστημονικός διαχωρισμός των δύο πολιτευμάτων, Republic και Δημοκρατία, καθώς και η αποσαφήνιση της ιστορικής πολιτικής εξέλιξης της ανθρωπότητας βάσει αυτών. Ταυτόχρονα, είναι προφανές ότι η στρέβλωση του όρου «Δημοκρατία» συνεχίζεται ως και σήμερα για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Η Republic στη σύγχρονη μορφή της, και για να υπνωτίσει μία παγκόσμια κοινότητα πολιτών που ενημερώνεται και επικοινωνεί διαρκώς, έχει χρησιμοποιήσει νέες τακτικές συγκάλυψης και ψεύδους. Ίσως η πιο επικίνδυνη εξ αυτών είναι η «υποκατηγοριοποίηση» της Δημοκρατίας σε διάφορες «μικρότερες» μορφές της όπως: Άμεση, Αντιπροσωπευτική, Βασιλευόμενη, Ισλαμική, Κοινοβουλευτική, Προεδρευόμενη, Προεδρική, Ρεπουμπλικανική, Σοβιετική, Σοσιαλιστική, Συμμετοχική, Ρωμαϊκή, κ.ο.κ.

Οι υποκατηγορίες αυτές θολώνουν τα πολιτικά και πολιτειακά νερά και είναι πολλές φορές αρκετές για να οδηγήσουν αυτούς που αγνοούν την πολιτική ιστορία στην περιφρόνηση της Δημοκρατίας και την κρυφή και πολλές φορές υποσυνείδητη και χωρίς τη θέλησή τους υποστήριξη της Republic και της πολιτικής της σκευωρίας και πολιτειακής και ιδεολογικής καπηλείας. Προφανώς και οι λέξεις αυτές είναι απλοί νεολογισμοί, ανύπαρκτες έννοιες για ανύπαρκτα πολιτεύματα, μιας και η Δημοκρατία είναι μία, όπως ορίζεται ιστορικά και από την πολιτική επιστήμη, και δεν επιδέχεται επίθετα.

Εξίσου σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε πως κάθε προσπάθεια αναστήλωσης του αληθινού πολιτεύματος της Δημοκρατίας, οπουδήποτε στον κόσμο, θα μπει στο στόχαστρο των απανταχού ελίτ των Republic του πλανήτη, των οποίων τα συμφέροντα θα θίγονται προφανώς άμεσα από μία τέτοια εξέλιξη.

Οι σύγχρονες δημοκρατικές ιδέες και προτάσεις[8] που ισχύουν ευτυχώς σε πολλές περιπτώσεις Republic ανά την υφήλιο, είναι ιδιαίτερα χρήσιμες για την επικείμενη αναγέννηση της Δημοκρατίας, αλλά δεν θα έπρεπε να θολώνουν ακόμα περισσότερο τα νερά και να συγχέουν δια της ύπαρξής τους τα δύο διαφορετικά πολιτεύματα. Ας μην ξεχνάμε ότι μικρές δημοκρατικές ιδέες είναι ανεκτές έως και θεμιτές από τις άρχουσες ελίτ των Republic, έτσι ώστε να διαιωνίζεται ο δημοκρατικός μύθος των πολιτευμάτων τους.

Θα ήθελα να μου επιτραπεί, κλείνοντας, η μη επιστημονική κρίση και άποψη και να εξηγήσω πως η αναφορά στην επικείμενη αναγέννηση της Δημοκρατίας γίνεται λόγω της βαθειάς μου πεποίθησης πως το ευγενές αυτό πολίτευμα, που έχει παραμείνει νεκρό και ανεφάρμοστο τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια, μπορεί στη σύγχρονη εποχή να ξαναβρεί τη φωνή του. Αν η εποχή των μικρών πόλεων-κρατών της Ελλάδος στην αρχαιότητα μπορούσε να υποστηρίξει τη Δημοκρατία με το μικρό πληθυσμό των πόλεων και την εύκολη συμμετοχή όλων στα κοινά, η επόμενη πραγματική ευκαιρία είναι όντως τώρα. Την εποχή δηλαδή που οι ραγδαίες εξελίξεις στην επικοινωνία και τις τεχνολογίες μπορούν να μας παρέχουν τις δυνατότητες για την αναγκαία αναγέννηση της Δημοκρατίας, που θα εκφράσει όσο τίποτα τις νέες γενιές των πολιτών του κόσμου.

Η παραπάνω πολιτική ανάλυση οδήγησε στη σύνταξη της πρώτης «Ολοκληρωμένης Συνταγματικής πρότασης για ένα νέο, μοναδικό, Ελληνικό και επιτέλους Δημοκρατικό πολίτευμα για τη σύγχρονη Ελλάδα», που εκδόθηκε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Ινφογνώμων, με τίτλο «Δημοκρατία, το Πολίτευμα που περιμέναμε».

«Δημοκρατία, το Πολίτευμα που περιμέναμε:

Η πρώτη Δημοκρατική Συνταγματική πρόταση για την Ελλάδα»

Σταύρος Σ. Καλεντερίδης

ISBN: 978-960-8362-57-4, Σελ. 240, τιμή 15 Ε

---

[1]Εσκεμμένα τα σύγχρονα ελληνικά -και μη- κείμενα αναφέρονται στη Republic ως "Ρωμαϊκή Δημοκρατία", ένας ατυχής χαρακτηρισμός, που θα προσέβαλε και τους Έλληνες αλλά και τους Ρωμαίους της εποχής. Res Public σημαίνει δημόσιες υποθέσεις. Αντιθέτως Δημο-κρατία σημαίνει πως εξουσιάζει η συνέλευση των πολιτών.

[2]Εδώ παρατηρούμε τη βασικότερη ίσως πολιτειακή διαφορά μεταξύ Republic και Δημοκρατίας. Η ύπαρξη αντιπροσώπων, του μεσάζοντα δηλαδή ο οποίος φέρεται πως εκπροσωπεί τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον.

[3]Δεν συμμετείχαν όλοι οι Πατέρες στη δημιουργία του Συντάγματος, ενώ συμμετείχαν και κάποιοι εκ των συντακτών που δεν συμπεριλαμβάνονταν στους Πατέρες.

[4]Ο Robespierre μάλιστα ήταν αντίθετος με μια Republic,η οποία πίστευε πως θα οδηγούσε σε Ολιγαρχία.

[5]Το αντίθετο ισχύει σε κάθε Republic, όπου η κυριαρχία βρίσκεται στα όργανα του κράτους.

[6]Υπενθυμίζεται πως αυτός ήταν ο τίτλος των δύο εκτελεστικών οργάνων της Ρωμαϊκής Γερουσίας, βασισμένος στους δύο βασιλείς της αρχαίας Σπάρτης.

[7]Η ιστορία επαναλαμβάνεται.

[8]Κάποιες μεταξύ των οποίων είναι οι υψηλότερες πολιτικές ιδέες όλων και οι οποίες έχουν διασώσει την ανθρωπότητα πολλές φορές από το σκοτάδι και το αδιέξοδο. Παραδείγματα είναι: Ελευθερία, Ισότητα, Ισηγορία, Ισονομία, Ισοπολιτεία, Δικαιοσύνη, Παρρησία, Διάλογος, Ανοχή, Ειρήνη, Κράτος Δικαίου, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, Αξιοκρατία, Πνευματική Πυρανδρεία, σεβασμός και υιοθέτηση θεμάτων των μειονοτήτων, κ.α.

---

[1] Εσκεμμένα τα σύγχρονα και μη Ελληνικά κείμενα αναφέρονται στην Republic ως "Ρωμαϊκή Δημοκρατία", ένας ατυχής χαρακτηρισμός που θα προσέβαλε και τους Έλληνες αλλά και τους Ρωμαίους της εποχής. Res Public σημαίνει δημόσιες υποθέσεις. Αντιθέτως Δημο-κρατία σημαίνει πως εξουσιάζει η συνέλευση των πολιτών.

[2] Εδώ παρατηρούμε τη βασικότερη ίσως πολιτειακή διαφορά μεταξύ Republic και Δημοκρατίας. Η ύπαρξη αντιπροσώπων, του μεσάζοντα δηλαδή ο οποίος φέρεται πως εκπροσωπεί τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον.

[3] Δεν συμμετείχαν όλοι οι Πατέρες στη δημιουργία του Συντάγματος, ενώ συμμετείχαν και κάποιοι που δεν χαρακτηρίζονται ως Πατέρες

[4] Ο Robespierre μάλιστα ήταν αντίθετος με μια Republic, η οποία πίστευε πως θα οδηγούσε σε Ολιγαρχία

[5] Το αντίθετο ισχύει σε κάθε Republic

[6] Υπενθυμίζεται πως αυτός ήταν ο τίτλος των δύο εκτελεστικών οργάνων της Ρωμαϊκής Γερουσίας, βασισμένος στους δύο βασιλείς της αρχαίας Σπάρτης

[7] Η ιστορία επαναλαμβάνεται

[8] Κάποιες μεταξύ των οποίων είναι οι υψηλότερες πολιτικές ιδέες όλων και οι οποίες έχουν διασώσει την ανθρωπότητα πολλές φορές από το σκοτάδι και το αδιέξοδο. Παραδείγματα είναι: Ελευθερία, Ισότητα, Ισηγορία, Ισονομία, Ισοπολιτεία, Δικαιοσύνη, Παρρησία, Διάλογος, Ανοχή, Ειρήνη, Κράτος Δικαίου, σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, Αξιοκρατία, Πνευματική Πυρανδρεία, σεβασμός και υιοθέτηση θεμάτων των μειονοτήτων, κ.α.

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6285.html#more

Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό;

http://www.tsantiri.gr/

Μείωση των μεγάλων ψαριών θηρευτών στους ωκεανούς, εξαιτίας της υπεραλίευσης, διαπιστώνουν Καναδοί επιστήμονες, κάτι που, όπως λένε, έχει επιτρέψει στους πληθυσμούς μικρών ψαριών να διπλασιαστούν τα τελευταία 100 χρόνια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του British Columbia, οι πληθυσμοί τόνου, μπακαλιάρου και άλλων μεγάλων ψαριών έχουν συρρικνωθεί κατά περίπου 65%, ενώ – εν τη απουσία τους – μικρά ψάρια, όπως οι σαρδέλες, οι ρέγγες και οι γαύροι, αυξάνονται σταθερά.
Ωστόσο, τον τελευταίο αιώνα, πληθαίνουν και οι ενδείξεις ότι οι ωκεανοί έχουν φθάσει στα όριά τους, όσον αφορά στη δυνατότητα να τρέφουν τους ανθρώπους, οι οποίοι πιάνουν τις ίδιες ή μικρότερες ποσότητες ψαριών, όπως καταδεικνύουν τα αποτελέσματα της μελέτης.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=261956&cid=17







Αν προσπαθούσαμε να ανάγουμε σε αναλογία το ανθρώπινο γένος και τα πάθη του, θα αντιστοιχούσαμε ως προς τα ως άνω μόνον τον πληθυσμό των ανθρώπων και, δυστυχώς, όχι την ύλη και σίγουρα όχι την ποιότητα τροφής που θα έπρεπε να αναλογεί στον κάθ' έναν άνθρωπο.

Ποδήλατο μπαρ

Ποιο φυτό Σκοτώνει τον καρκίνο σε 40 ημέρες; «Η βροντή του θεού της αμπέλου» ή lei gong teng!

Κινέζικο φυτό σκοτώνει τον καρκίνο σε 40 ημέρες..!!
Ένα ελάχιστα γνωστό φυτό με ένα πραγματικά περίεργο όνομα κάνει τώρα πρωτοσέλιδα ως… δολοφόνος του καρκίνου, με την ένωση του φυτού εξαφανίστηκαν οι όγκοι σε ποντίκια με καρκίνο του …παγκρέατος. Γνωστό ως η «βροντή του θεού της αμπέλου» ή lei gong teng, το κινεζικό φυτό έχει ενσωματωθεί στην κινεζική ιατρική και έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες για την αποκατάσταση, υπό ορισμένες προϋποθέσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Σύμφωνα με τη νέα έρευνα από το Πανεπιστημίου του Τεκτονικού Κέντρου για τον Καρκίνο στην Μινεσότα www.cancer.umn.edu, η ένωση των φυτών δεν οδήγησε σε κανένα σημάδι όγκου μετά από μια περίοδο 40 ημερών – ακόμη και μετά τη διακοπή της θεραπείας. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Translational Medicine και χρηματοδοτήθηκε από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, ακόμη και οι επιστήμονες που εργάζονται για το έργο είχαν μείνει άφωνοι από τις αντικαρκινικές ιδιότητες της ένωσης. Περιέχει κάτι που είναι γνωστό ως τριπτολίδη, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως μαχητής του καρκίνου σε προηγούμενη έρευνα, που πιστεύεται ότι είναι το βασικό συστατικό που μπορεί να είναι υπεύθυνο για τις αντικαρκινικές ικανότητες.
Ο αντιπρόεδρος της έρευνας στο Κέντρο Καρκίνου εξήγησε στο Bloomberg:
Αυτό το φάρμακο είναι απίστευτα ισχυρό για να σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα, είπε. Οπως και με πολλές άλλες ισχυρές ουσίες, όπως η κουρκούμη και το τζίντζερ, η επικρατούσα τάση στην επιστήμη είναι ακόμη αργά για να επιβεβαιώσει αυτό που πολλοί στην παραδοσιακή ιατρική έχουν γνωστό για ολόκληρη τη ζωή τους.
Αυτό φυσικά, οφείλεται στο γεγονός ότι απλά δεν υπάρχει χρήμα για μεγάλες εταιρείες να ερευνήσουν τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων και φυσικών ενώσεων, όπως η ένωση που βρίσκεται στο lei gong teng.
Το Turmeric (κουρκουμάς) και το τζίντζερ, για παράδειγμα, έχει βρεθεί ότι έχει καταπληκτικές αντικαρκινικές ουσίες που είναι σχεδόν δωρεάν σε σύγκριση με τα ακριβά και επικίνδυνα φάρμακα κατά του ουσίες και βασικό, χωρίς παρενέργειες! Παρ ‘όλα αυτά, οι μεγαλοφαρμακευτικές έχουν καταφέρει να αγνοήσουν αυτά τα μπαχαρικά όσο το δυνατόν περισσότερο. Στην πραγματικότητα, έχουν ακόμη επινοήσει χιλιάδες μελέτες που να καταδεικνύουν με δόλο την υποτιθέμενη αξία των φαρμακευτικών προϊόντων που προωθούνται από τις μεγάλες φαρμακευτικές.
Αναφορές
Int J Cardiol 1995 Απρίλιο? 49 (2) :173-7.
Immunopharmacology 1998 Μάιος? 39 (2): 117-26.
Tao, Xuelian, et αϊ. Μια μελέτη φάσης Ι του εκχύλισμα οξικού αιθυλεστέρα της κινεζικής αντιρευματικά βότανο Tripterygium F wilfordii γάντζο στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Εφημερίδα της Ρευματολογίας 2001
Οκτώβριος? vol. 28: σελ. 2160-67.
Τάο, Xuelian και Λίπσκι, Peter E. Η κινεζική αντι-ανοσοκατασταλτικά βοτανική θεραπεία Tripterygium wilfordii γάντζο F. Συμπληρωματικές και Εναλλακτικές Θεραπείες για Ρευματικά Νοσήματα ΙΙ , Vol. 26, αρ. 1,
Φεβρουάριος 2000, σελ. 29-50.
Chang WY, et αϊ. Τα αποτελέσματα των παραδοσιακών αντιρευματικά φάρμακα φυτικής προέλευσης σε κύττρα του ανοσοποιητικού απάντηση. Η Εφημερίδα της Ρευματολογίας 1997? 24:3.
Tao Χ, J νεότεροι, Fan FZ, Wang Β, Lipsky PE. Επωφεληθείτε από ένα απόσπασμα του F Tripterygium wilfordii γάντζο σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα: μια διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη.
Αρθρίτιδα Rheum 2002 Ιούλιος? 46 (7) :1735-43.
Zhong Yao Li Xue Du ( Τοξικολογία των κινεζικών βότανα ) 1989? 154-155.
Wu Han Yi Xue Xue Yuan Bao ( Εφημερίδα της Wuhan University School of Medicine ) 1981? 4-67.
Zhong Yao Li Xue Du ( Τοξικολογία των κινεζικών βότανα ) 1989? 156-157.
Xian Dai Zhong Yao Yao Li Xue ( Σύγχρονη Φαρμακολογίας των κινεζικών βότανα ) 1997? 413.
Int J Cardiol 1995 Απρίλιο? 49 (2) :173-7.
aromaikarias.blogspot.gr

HOW GREEN ENERGY WORKS

Το συμβόλαιο της υποταγής

Το "Συμβόλαιο της υποταγής" είναι βιβλίο του Τάσου Συριανού, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Η κεντρική ιδέα του βιβλίου ειναι οτι:

1) Η Ελλάδα δεν απελευθερώθηκε πλήρως με την επανάσταση του 1821.

2) Ο τρόπος που επιβλήθηκε η νέα μορφή υποταγής των Ελλήνων ειναι μέσα απο το Σύνταγμα που ιδιοποιειται την πολιτικη ελευθερία της κοινωνίας να αποφασίζει σύμφωνα με την βούληση της.

3) Ολες οι επαναστάσεις και μεταπολιτευσεις που σημειώθηκαν στην Ελλάδα τα τελευταία 180 χρονια περίπου απέτυχαν να μας ελευθερωσουν απο τους εσωτερικους εξουσιαστες γιατι ενώ ξέραμε πως να ανατρέψουμε τα καθεστώτα, δεν ξέραμε πως να κατοχυρωσουμε την ελευθερία μας στην νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε.

4) Επειδή διανύουμε μέρες που οδηγούν σε μια νέα κατάρρευση του πολιτειακού συστήματος της Ελλάδας ειναι μια τεράστια ευκαιρία να ανακτησουμε την ελευθερία μας.

5) Για να ανακτησουμε την ελευθερία μας μεσα απο τα συντριμμια του ισχυοντος συστηματος, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για το "μετά", για το νεο πολιτειακό σύστημα δηλαδή που θα ισχύσει στην Ελλάδα.

6) Το βιβλίο αυτο, αφου αρχικα αποδομει εμπεριστατωμενα το ισχύον Σύνταγμα, επιχειρεί να δώσει τα κατάλληλα ερεθίσματα στους αναγνώστες μεσα απο μια σειρα συνταγματικων αρθρων που παρουσιαζει, ουτως ωστε να αρχίσουν να διαμορφώνουν στην σκέψη τους την μορφή ενος αληθινά κοινωνικού συμβολαίου του λαου, απο τον λαό και υπέρ του λαου.

7) Ετσι ευελπιστεί ο συγγραφέας, οτι "κατα την οικοδόμηση του νέου πολιτειακού συστήματος, όχι μονο δεν θα επιτρέψουμε την χειραγώγηση μας και την επιβολή ενος νέου εξουσιαστικου συστήματος, αλλά θα επιβάλλουμε επιτέλους την κυρίαρχη βούληση μας μέσα απο την διαμόρφωση και ψήφιση ενος Συντάγματος απο την ίδια την κοινωνία". 

 

http://taxalia.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8228.html

Haarp

 

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 62°23′30″N 145°09′00″W

Το πειραματικό πρόγραμμα HAARP (High frequency Active Auroral Research Project) έχει σκοπό τη μελέτη της ιονόσφαιρας για τη διέγερση και χρήση αυτής ως κεραίας ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, τη βελτίωση των επικοινωνιών (πχ HF, VHF, επικοινωνίες υποβρυχίων ELF, κτλ) αλλά ακόμη και για επιτήρηση (surveillance). Το HAARP χρηματοδοτείται από την Αμερικάνικη Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό. Διαθέτει ειδικές εγκαταστάσεις εκπομπής κυμάτων HF (2.8 – 10 MHz) υψηλής ισχύος (της τάξης των μερικών MW) στη Gakona της Αλάσκα, τα οποία διεγείρουν τα φορτισμένα σωματίδια της ιονόσφαιρας (πχ υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνια), προκαλώντας την παραγωγή ασθενών κυμάτων VLF, ELF, κτλ. Επισημαίνεται, ότι οι συχνότητες της μπάντας ELF (30 - 300 Hz) διαπερνούν το έδαφος και τη θαλάσσια μάζα αποκαλύπτοντας γεωλογικά και ωκεανογραφικά χαρακτηριστικά του πλανήτη σε πολύ μεγάλο βάθος (εφαρμογές τομογραφίας).
Το πρόγραμμα έχει συνοδευτεί από συνωμοσιολογικές θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες, το HAARP αποτελεί αμερικανικό «υπερόπλο» μαζικής καταστροφής, το οποίο μέσω εσκεμμένης διέγερσης της ιονόσφαιρας επιτυγχάνει επιλεκτική διακοπή των επικοινωνιών σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, εξουδετέρωση των κατοίκων θέτοντάς τους σε κατάσταση λήθαργου/αδράνειας (ψυχοτρονικό όπλο), την πρόκληση καιρικών φαινομένων, σεισμών (περιβαλλοντικό/γεωφυσικό όπλο), κτλ.
Παρόμοια με το HΑARP ιονοσφαιρικά συστήματα είναι το EISCAT (European Incoherent Scatter Scientific Association) με εγκαταστάσεις στο Τρόμσο της Νορβηγίας (μέλη Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Ιαπωνία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Γερμανία, Κίνα), καθώς επίσης και το Ρωσικό SURA. Παρόμοιο σύστημα υπάρχει και στο Ακρωτήρι της Κύπρου.

http://el.wikipedia.org/wiki/Haarp 

Πολλοί έχουν πληροφορηθεί για την ύπαρξη μιας καταπληκτικής εφεύρεσης, που ήταν αρχικά γνωστή σε περιορισμένο κύκλο προσώπων, του HAARP. Όμως, στην εποχή μας, ελάχιστα παραμένουν κρυφά για μεγάλο χρονικό διάστημα, επειδή η πρόοδος της επιστήμης και ειδικά της τεχνολογίας πέτυχε να μεταδίδονται σε ολόκληρη την υδρόγειο οι πληροφορίες ταχύτερα από την αστραπή ή, ίσως, και από τη …σκέψη!

Έτσι, είναι χρήσιμο να αναφερθούν ορισμένα στοιχεία του συστήματος αυτού, που μπορεί ήδη να μας επηρεάζει χωρίς να το καταλαβαίνουμε και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα αποτελεσματικής αντίδρασης. Αυτό οφείλεται κυρίως στην άγνοια, στην ελλιπή πληροφόρηση καθώς και στην αδυναμία να γίνει πιστευτή η ύπαρξη αυτού του συστήματος…

Το σύστημα HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program) για πολλούς αποτελεί το μεγαλύτερο μυστικό ερευνητικό πρόγραμμα των τελευταίων δεκαετιών.

Υλοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 90 και ενεργοποιήθηκε αρχικά το 1997, ενώ σε πλήρη λειτουργία έχει τεθεί από το 2002.

Πρωτοπόρος της ιδέας ήταν ο Nikola Tesla, που απο το 1886 ξεκίνησε έρευνες για την τηλεμεταφορά ενέργειας μέσω της ιονισμένης ατμόσφαιρας.

Ο Tesla οραματίστηκε τη δημιουργία τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής ασπίδας στην ιονόσφαιρα, η οποία θα μπορούσε να προφυλάξει τη γη απο ακραία καιρικά φαινόμενα και αστρικές επιθέσεις, μια ασπίδα τόσο ισχυρή, ικανή να βελτιώσει ακόμα και τις τηλεπικοινωνίες. Τόσο οι έρευνες όσο και οι απόψεις του θεωρήθηκαν τολμηρές και πολλές φορές ανεπίτευχτες για την εποχή, γι’ αυτό το έργο του αναγνωρίστηκε πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του. Μόλις πέθανε, πολλές απο τις σημειώσεις του κατασχέθηκαν απο το FBI με τη δικαιολογία πως έθεταν θέματα Εθνικής Ασφάλειας.

Απο εκείνη τη στιγμή και για πολλές δεκαετίες, Η.Π.Α. και Σοβιετική Ένωση προσπάθησαν να αναβιώσουν το όραμα του Tesla βασισμένοι στην ηλεκτρομαγνητική τεχνολογία που είχε αναπτύξει πριν τον θάνατό του.

Οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν την τεχνολογία Phychotronics ενώ την πιο ακριβή μελέτη πραγματοποίησε ο Bernard J. Eastlund, ο οποίος, υποστηριζόμενος από τις Η.Π.Α., κατάφερε να σχεδιάσει ένα τεράστιο ηλεκτρομαγνητικό σύστημα ελέγχου του καιρού.

Στα  τέλη του 1988, το περιοδικό ΟΜΝΙ, σε συνέντευξη του δρ. Eastlund ανέφερε πως «ανασηκώνοντας κάποια μέρη της ατμόσφαιρας τα φορτισμένα σωματίδια θα μπορούσαν να ανακλάσουν ηλιακό φως και να ζεστάνουν συγκεκριμένα μέρη της γης ή ακόμα να διαχειριστούν διάφορες καιρικές συνθήκες». Ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη της εποχής και η αρχή για διαμάχες σε όλους τους επιστημονικούς τομείς για τη χρήση και τους κινδύνους ενός τόσο επικίνδυνου όπλου.

Έπειτα απο αυτή την ανακάλυψη ακολούθησε η κατασκευή του συστήματος HAARP στην Αλάσκα το 1995.

Αν και ο τρόπος που λειτουργεί είναι αρκετά περίπλοκος, με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε πως χρησιμοποιώντας κεραίες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας χτυπάει την ιονόσφαιρα με συγκεκριμένης συχνότητας ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Έτσι η ιονόσφαιρα μετατρέπεται σε μία τεράστια κεραία, ένα ιονοσφαιρικό κάτοπτρο δηλαδή, το οποίο στη συνέχεια μπορεί να ανακλάσει πίσω στη γη τα κύματα αυτά! Όμως το εύλογο ερώτημα που προέκυψε από αυτή τη δήλωση ήταν ο εξής: Με τι σκοπό θα έπεφταν στη γη αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα; Θα τα χρησιμοποιούσαμε μόνο για καλό ή οι δημιουργεί του είχαν άλλους σκοπούς;

Η πρώτη εξήγηση που δόθηκε στην κοινή γνώμη ήταν ότι επρόκειτο για ένα επιστημονικό πρόγραμμα με στόχο τη βελτίωση των τηλεπικοινωνιών, κυρίως για στρατηγικούς σκοπούς. Όμως η εξήγηση αυτή δεν ήταν αρκετή, γιατί ακόμα και ο πρώτος εμπνευστής της ιδέας, ο Tesla, οραματίστηκε ένα σύστημα ελέγχου του καιρού... Έτσι, λίγο καιρό αργότερα, το DOD (Department Of Defense) στην προσπάθειά του να μπερδέψει την κοινή γνώμη αναγκάστηκε να δώσει περισσότερες πληροφορίες. Στις δηλώσεις του ανέφερε πως το HAARP έχει τη δυνατότητα με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών παλμών να καταστρέψει κάθε ηλεκτρικό και ηλεκτρονικό σύστημα εχθρικής παρουσίας, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τα ιδιόκτητα συστήματα, ενώ μπορεί να ανιχνεύει αεροσκάφη (τύπου Stealth) και πυραύλους που πετούν σε χαμηλό ύψος. Παρ’ολα αυτά, οι βιομηχανίες οπλικών συστημάτων συνέχισαν και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να παράγουν και να προωθούν τα Stealth, ως αόρατα μαχητικά αεροπλάνα, γνωρίζοντας από κοινού με τη Ρωσσία πως είναι πλήρως ορατά απο τις δικές τους τεχνολογίες.

Επίσης, το HAARP έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει γεωλογική τομογραφία για την ανεύρεση πετρελαίου, φυσικού αερίου και κοιτασμάτων μετάλλου. Αυτό σημαίνει πως με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή ποιά χώρα έχει τον μεγαλύτερο ορυκτό πλούτο, να την καταστρέψουν οικονομικά και στη συνέχεια να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς της πόρους…

Όλες οι παραπάνω δηλώσεις είναι σοκαριστικές ακόμα και για την εποχή μας και σίγουρα είναι ένα πολύ μικρό δείγμα για το τι μπορεί να κάνει. Όμως σύμφωνα με τον οραματισμό του Tesla και τα πειράματα του Eastlund, το σύστημα HAARP μπορεί να διαχειριστεί και να επηρεάσει διάφορα καιρικά φαινόμενα όπως καταιγίδες, τυφώνες, πλημμύρες, καθώς επίσης και να υπερθερμάνει συγκεκριμένα τμήματα του γήινου φλοιού για την πρόκληση σεισμικής και ηφαιστιακής δραστηριότητας. Άλλωστε ήταν εξ αρχής ένα ηλεκτρομαγνητικό σύστημα ελέγχου του καιρού!..

Από το 2002 που τέθηκε σε πλήρη λειτουργία, μέχρι και σήμερα, έχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες μελέτες για τα προβλήματα που προκαλεί η χρήση του HAARP, τόσο στο περιβάλλον όσο και στον άνθρωπο λαμβάνοντας υπ’ όψιν μόνο τις γνωστές δυνατότητες αυτού του υπερόπλου.

Από περιβαλλοντικής άποψης, το άρθρο «HAARP: Ο βανδαλισμός των ουρανών» που δημοσιεύθηκε στο αυστραλέζικο περιοδικό ΝΕΧUS, περιλαμβάνει επιστημονικές απόψεις για την καταστροφή του περιβάλλοντος, με αποκορύφωμα την άποψη του Dr Daniel Wouinter που υποστηρίζει πως ο συνδιασμός των υψηλής συχνότητας εκπομπών του HAARP, με τα μαγνητικά κύματα που εκπέμπει, θα έχει πολλές παρενέργειες με κυριότερη τον αποσυγχρονισμό του ηλεκτρομαγνητικού πλέγματος της γης!

Από άποψης υγείας, μελέτες έχουν δείξει πως οι επιδράσεις του πάνω στον ανθρώπινο οργανισμό, ποικίλουν από απλές κοπώσεις, αύξηση της αρτηριακής πίεσης και των καρδιακών παλμών, μέχρι εμφάνιση λευχαιμίας και καρκίνου! Το χειρότερο σενάριο αναφέρει πως οι μεγάλες ποσότητες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας μπορούν να διαταράξουν τη χημεία του ανθρώπινου εγκεφάλου..

Όσο και αν τα παραπάνω στοιχεία προκαλούν τρόμο, ακόμα πιο τρομακτικά είναι τα περιστατικά χρήσης του συστήματος HAARP για την πρόκληση φυσικών καταστροφών. Μέσα στην τελευταία δεκαετία υπάρχουν ενδείξεις και μετρήσεις που επιβεβαιώνουν την άποψη πως έχει ενεργοποιηθεί αρκετές φορές... Άν και οι ΗΠΑ σιωπούν, υπάρχουν πλέον αδιάσειστα στοιχεία πως ο τελευταίος σεισμός στη ΒΑ Τουρκία, ήταν αποτέλεσμα της χρήσης του λεγόμενου Σεισμικού Όπλου. Σύμφωνα με εμπεριστατωμένες επιστημονικές έρευνες, επιστημονικά όργανα που είναι εγκατεστημένα μέσα και γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα, ανίχνευσαν ραγδαία αύξηση της θερμοκρασίας της ιονόσφαιρας 36 ώρες πριν τον καταστροφικό σεισμό, πού κορυφώθηκε δύο ώρες πριν ο σεισμός χτυπήσει την ανατολική Τουρκία. Η αύξηση της θερμοκρασίας της ιονόσφαιρας είναι “σήμα κατατεθέν” της ενεργοποίησης του συστήματος. Ο λόγος της επίθεσης είναι προφανής, η Τουρκία εισέβαλε μαζικά στο ΙΡΑΚ ενώ είναι εδώ και πολλούς μήνες σε μόνιμη κόντρα με το Ισραήλ. Το χτύπημα είχε ως στόχο την αναστολή της εξέλιξης των μαζικών πολεμικών επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού εναντίων των Κούρδων στο Β. Ιράκ, καθώς αυτές βάζουν σε κίνδυνο τις ισορροπίες και επιλογές των Η.Π.Α. στην περιοχή. Η ίδια υπερθέρμανση της ιονόσφαιρας παρατηρήθηκε και πρίν από τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό της Ιαπωνίας που προκάλεσε το τεράστιο τσουνάμι και καταρράκωσε την οικονομία της. Ο λόγος της στοχευμένης επίθεσης ήταν πως λίγες μέρες πριν τον σεισμό, η Ιαπωνία αρνήθηκε να υπογράψει σύμφωνο συνεργασίας με τις ΗΠΑ και να παράσχει βοήθεια στο ΝΑΤΟ εναντίον της Λιβύης... Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω πως λίγο πριν απο τους δυο καταστροφικούς σεισμούς και για λίγες ώρες μετά και στις δύο χώρες ήταν ορατός στον ουρανό ένας έντονος ιριδισμός με μεγάλη ένταση φωτός, πιθανότατα από την υπερθέρμανση της ιονόσφαιρας.

Τους ίδιους έντονους ιριδισμούς παρατηρήσαμε και στον ελληνικό ουρανό την 28 Οκτωβρίου, περίπου τη 14:00 ώρα. Η έντονη λάμψη ήταν ορατή για αρκετή ώρα και από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, σε συνδυασμό με αλλεπάλληλους αεροψεκασμούς που κράτησαν όλη την ημέρα. Στο παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε βίντεο απο τον εν λόγω ιριδισμό:

Όμως, τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με το HAARP; Η 28η Οκτωβρίου ήταν ημέρα πολλαπλής οικονομικής - πολιτικής ρευστότητας, και ιδιαίτερα κρίσιμη για επεισόδια και αναταράξεις.

Οι επιστήμονες εστιάζουν την προσοχή τους σε ένα ακόμα χαρακτηριστικό του HAARP. Η συχνότητα εκπομπής του είναι τα 435 MHz, δηλαδή ίδια με τη συχνότητα στην οποια λειτουργεί και ο ανθρώπινος εγκέφαλος! Γι’ αυτό και το όλο πρόγραμμα συνδυάζεται από τους συνωμοσιολόγους με το mind control, δηλαδή τον έλεγχο του ανθρώπινου νου!..

Τρομάζω στην ιδέα πως η υποταγή μιας χώρας σε συγκεκριμμένα συμφέροντα έχει γίνει παιχνίδι και η ανυπακοή της στοιχίζει όλο και πιο συχνά εκατοντάδες χιλιάδες αθώες ψυχές σε έναν ακήρυκτο πόλεμο που δεν έχει τέλος. Τελικά δεν είναι η φύση που μας εκδικείται...  Απλά μας επιβεβαιώνει όλο και πιο συχνά τον πιο ισχυρό νόμο της.. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό...

Με αυτά τα πράγματι ζωτικά προβλήματα και τους ελλοχεύοντες κινδύνους δεν φαίνεται ν’ ασχολούνται οι λαοί και, μάλιστα, οι Ευρωπαίοι, ούτε, πολύ περισσότερο, ο λαός μας που περιδινείται από κρίση σε κρίση και από εξευτελισμό σε εξευτελισμό.

Όμως, θα είχε μεγάλη σημασία, αν επιτυγχανόταν αφύπνιση των λαών που θα οδηγούσε σε οργανωμένη και μαζική αντίδραση, με κινητήριο μοχλό την ενημέρωση και την ενεργοποίηση ακόμα και όλων των νομικών μέτρων που παρέχει η διεθνής καθώς και η ευρωπαϊκή νομοθεσία, ειδικά στον τομέα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας.  

Κλείνοντας θα δανειστώ την επιστημονική άποψη του Dr Richard Williams, φυσικού στο Prinston, ο οποίος αναφέρει πως «οι ενέργειες αυτές είναι ανεύθυνες πράξεις ενός παγκόσμιου βανδαλισμού»... Τα συμπεράσματα δικά σας…

Μαρία Κοντογιάννη

http://www.nomika-epilekta.gr/arthra/politika-arthra/ti-einai-systima-haarp-drasi-kai-antidrasi