Ευρήκασι!Ευρήκασι! Tου Παντελη Μπουκαλα

Ούτε το λουτρό του στο βαλανείο δεν μπορούσε να απολαύσει ο Αρχιμήδης. Από τη στιγμή που ο βασιλιάς των Συρακουσών, ο Ιέρων, του ζήτησε να βρει αν το καινούργιο του στέμμα ήταν από ατόφιο χρυσάφι ή νοθευμένο, τον βασάνιζαν οι σκέψεις. Κάποια στιγμή, όπως βλέπουμε και στα κόμικς, άναψε ένα φωτάκι πάνω από τη σοφή του κεφαλή, βρήκε τη λύση, βασισμένη στην αρχή της άνωσης, και κατενθουσιασμένος βγήκε στους δρόμους γυμνός φωνάζοντας «Εύρηκα! Εύρηκα!».

Μέχρι τώρα δεν έχει επιβεβαιωθεί ότι οι Γερμανοί σύμβουλοι της κ. Μέρκελ που επινόησαν ένα ακόμα σχέδιο «διάσωσης της Ελλάδας» βγήκαν γυμνοί από το τζακούζι τους ή από κάποιο χαμάμ, φωνάζοντας «Εύρηκα! Εύρηκα!». Εδωσαν πάντως αρχιμήδειο τίτλο στο επινόημά τους: «Eureka». Κι όχι για να δείξουν ότι μετέχουν και αυτοί της ημετέρας παιδείας, αλλά απλώς για να σαρκάσουν. Ακόμη μια φορά.

Τι προβλέπει το σχέδιο, σύμφωνα με όσα αποκάλυψαν οι Γάλλοι, που ενδιαφέρονται και αυτοί όλως ιδιαιτέρως για τη σωτηρία της πεφιλημένης χώρας μας; Για απλά μαθηματικά πρόκειται, όχι για περίπλοκα σαν του Αρχιμήδη. Για να ισχύσει, λοιπόν, η αρχή της άνωσης, για να ανέβει δηλαδή η Ελλάδα από τον βυθό της, πρέπει να βρεθεί χρυσάφι, ατόφιο χρυσάφι. Πού; Ούτε στη Χαλκιδική ούτε στο Παγγαίον όρος, ούτε βέβαια στον γερμανικό κρατικό κορβανά, υπό τη μορφή της επιστροφής του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Το χρυσάφι δεν είναι άλλο από τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, δηλαδή του λαού της, σύμφωνα με μια προαρχιμήδεια μαθηματική ταυτότητα. Ακίνητα, τράπεζες, τηλεπικοινωνίες, λιμάνια, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, ο ΟΠΑΠ, αυτά είναι ο πλούτος μας, που ωστόσο απαξιώνεται ραγδαία και όχι τυχαία.

Ολα αυτά, λοιπόν, θα τα καταγράψει και θα τα πάρει υπό την ευθύνη της μια εταιρεία, δική μας, ελληνική, με το όνομα ας πούμε Πανδώρα. Η Πανδώρα πολύ γρήγορα θα εξαγοραστεί από άλλη εταιρεία, ευρωπαϊκή αυτή τη φορά και εδρεύουσα στο Λουξεμβούργο, η οποία θα βαφτιστεί Αρπυΐα, προς τιμήν της ελληνικής αρχαιότητας και μόνο και όχι για να υπαινιχθεί κανείς οτιδήποτε αρπακτικότητας σημαντικό. Η Αρπυΐα θα πουλήσει τη δημόσια περιουσία της Ελλάδας έως το 2025, ώστε με τα χρήματα που θα συγκεντρώσει, να μπορέσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να επαναγοράσει τμήμα του ελληνικού χρέους. Κι αν δεν συγκεντρωθεί το ποσόν των 125 δισ., το κενό θα υποχρεωθεί να το καλύψει η διασωζόμενη, υποτίθεται, Ελλάδα. Η Ελλάδα που δεν θα έχει δικαίωμα λόγου ούτε για το ποιοι θα αγοράσουν τα δικά της τιμαλφή ούτε για την τιμή πώλησής τους ούτε για το τι θα απογίνουν. Θα είναι ένας απλός παρατηρητής της ίδιας της εκποίησής της. Εως το συμβολικό 2021, οπότε οι κατά φαντασίαν οπλαρχηγοί θα υψώσουν τη σημαία της «ανάκτησης της δημοσιονομικής μας ανεξαρτησίας», που τη ράβει ήδη ο κ. Βενιζέλος, στα κρυφά, να μην τον δουν οι τροϊκανοί

http://www.kathimerini.gr

Γιατί οι Γερμανοί ζηλεύουν τους μεσογειακούς λαούς; Του Todd Buchholz* / The New York Times

Η Ελλάδα είναι λυγισμένη και χρεοκοπημένη. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της φτάνει σχεδόν το 10% του ΑΕΠ, ενώ οι Γερμανοί έχουν πνίξει το δικό τους έλλειμμα στο 1,5%. Ρωτήστε έναν τυπικό Γερμανό και θα σας πει: «Πίνουν και χορεύουν όλη μέρα. Εμείς περιμένουμε το ηλιοβασίλεμα για να ξεκινήσουμε». Αυτή είναι η εικόνα που έχει. Οι σκληρά εργαζόμενοι, πειθαρχημένοι Γερμανοί παραμένουν αξιόχρεοι και νηφάλιοι. Αντίθετα, οι γείτονες της Μεσογείου περιφέρονται σε γόνιμους αγρούς με ανθισμένες λεμονιές και ελιές.

Παρ’ όλα αυτά οι Γερμανοί υποστηρίζουν, έστω και με γκρίνιες, τα πακέτα διάσωσης. Στις πρόσφατες εκλογές στη Γερμανία ενισχύθηκαν οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι, παρότι είναι ακόμη πιο φιλικοί προς το ευρώ απ’ ό,τι η κυβέρνηση Μέρκελ. Μα γιατί οι Γερμανοί βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σώσουν τον Αλέξη Ζορμπά και τους γείτονές του; Η τυπική απάντηση είναι για να διαφυλάξουν τη γερμανική οικονομία. Αλλά αυτό είναι ένα φτωχό επιχείρημα. Παρά τη μεγάλη κρίση της παγκόσμιας οικονομίας, η γερμανική παραμένει σταθερή, με την ανεργία στο αξιοπρεπές ποσοστό του 7%, ενώ η χώρα έχει θετικό εμπορικό ισοζύγιο, ακόμη και στις συναλλαγές της με την Κίνα. Είναι βέβαια αλήθεια ότι η υιοθέτηση του ευρώ, το 1999, βοήθησε τις γερμανικές εταιρείες, αλλά ο κύριος σκοπός της Ευρωζώνης δεν ήταν ποτέ οικονομικός. Εάν το χρήμα ήταν το θέμα, η Γερμανία δεν θα είχε εγκαταλείψει το αγαπημένο της μάρκο, ελεγχόμενο από την αξιόπιστη και λιτή Μπούντεσμπανκ, για ένα νέο νόμισμα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο κάποιοι ξένοι πολιτικοί, οι οποίοι θα ενδιαφέρονται για να προσελκύσουν ψήφους στη Σλοβενία.

Οχι λοιπόν. Το πραγματικό κίνητρο της Γερμανίας για να βοηθήσει τους Ελληνες δεν είναι το χρήμα. Είναι η κουλτούρα. Οι Γερμανοί υποφέρουν από εθνική ζήλια. Επί 200 χρόνια αναζητούν το χαμένο κομμάτι της ψυχής τους: το πάθος. Το βρίσκουν συνήθως στον Νότο και ζηλεύουν το χαλαρό πνεύμα και τις ηλιόλουστες ημέρες που απολαμβάνουν οι ανέμελοι Μεσογειακοί τους γείτονες.

Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Γκαίτε έγραψε ότι τα ταξίδια του στην Ιταλία τον γέμισαν με δημιουργική ενέργεια. Λίγο αργότερα, ο Χάινριχ Χάινε προσκύνησε την ίδια χώρα, γράφοντας στον θείο του: «Εδώ η φύση είναι πανέμορφή και οι άνθρωποι αξιαγάπητοι. Στον αέρα των ψηλών βουνών, ξεχνάς τα προβλήματά σου και η ψυχή σου αγαλλιάζει». Από την πλευρά του, ο Νίτσε υποστήριξε ότι η γερμανική ψυχή είναι υπανάπτυκτη και χρειάζεται περισσότερο πάθος. Ο Γερμανός φιλόσοφος είχε εντυπωσιαστεί με την Αρχαία Ελλάδα και είναι γνωστός για τη σύγκριση που έκανε ανάμεσα στον νηφάλιο Απόλλωνα και τον ριψοκίνδυνο, μεθύστακα του Νότου, Διόνυσο. Μια δόση από Διόνυσο ίσως να μην ήταν κακή για τη Γερμανία, σημείωνε ο Νίτσε.

Σήμερα, όμως, η Γερμανία φαίνεται πολύ απολλώνια. Εταιρείες όπως η BMW κατακτούν τις διεθνείς αγορές, σχεδιάζοντας αψεγάδιαστες και τέλεια συγχρονισμένες μηχανές. Αλλά πότε μπορούν οι Γερμανοί να μπουν στο πνεύμα του Διόνυσου; Μόνο όταν κάνουν διακοπές στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, ή ακόμη και την Πορτογαλία. Ακόμη και τότε όμως, δεν μπορούν να ισορροπήσουν, όπως φαίνεται και στη νουβέλα του Τόμας Μαν «Θάνατος στη Βενετία», όπου ο αγέλαστος και αυταρχικός πρωταγωνιστής, αλλάζει ριζικά τους τρόπους του και το φέρσιμό του, όταν βρίσκεται στην Ιταλία.

Η Γερμανία λοιπόν έχει τη δύναμη να επιβάλει την πειθαρχία, αλλά νιώθει άσχημα για τους γείτονές της. Οι Γερμανοί απλώς δεν μπορούν να κόψουν τους συναισθηματικούς τους δεσμούς με τους απείθαρχους, αλλά παθιασμένους αδελφούς τους στον Νότο. Στη διάρκεια του Οκτόμπερφεστ (το διάσημο φεστιβάλ μπίρας του Μονάχου), οι Γερμανοί τραγουδούν συχνά, καθώς πίνουν, το λαϊκό τραγούδι «Grieschiher Wein» (ελληνικό κρασί). Μυστηριώδες και διεγερτικό, το ελληνικό κρασί συγκρίνεται με το «αίμα της γης» από τον λαϊκό στιχουργό. Στο τραγούδι, ένας Γερμανός κρυφοκοιτάει, ενώ οι Ελληνες πίνουν παρέα και αποζητάει να τον καλέσουν μαζί τους. Δεν χρειάζεται να τους το πει όμως, γιατί οι Ελληνες με τα σκούρα μάτια, τον καλούν στην παρέα τους.

Παρότι στη διάρκεια της ιστορίας τους, οι Γερμανοί υποστήριξαν τη φυσική τους ανωτερότητα, η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν είναι σίγουροι για το αν είναι ευχαριστημένοι με τον τρόπο ζωής τους.

* Ο κ. Todd Buchholz είναι Αμερικανός συγγραφέας και οικονομολόγος
http://news.kathimerini.gr

Τα Σαββατοκύριακα της αέναης χρεοκοπίας μας - της Σοφίας Λαμπίκη

Εδώ και πολύ καιρό, σαν επαναλαμβανόμενη Μέρα της Μαρμότας, ζούμε σ΄αυτή τη χώρα , κάθε Σαββατοκύριακο έναν συναγερμό χρεοκοπίας και επιβολής νέων, πρόσθετων, μέτρων λιτότητας.


Σαν έτοιμη από καιρό, σαν σκηνοθετημένη τραγωδία, η μέρα της Παρασκευής προώρισται να ανεβάσει τις ανησυχίες, να εντείνει την αγωνία των Αγορών και να κορυφώσει , στα δελτία των 8, τις κραυγές απελπισίας των παπαγάλων.

Το Σάββατο το πρωί υπάρχει μία ύφεση στο κορυφούμενο δράμα –ίσως για να ψωνίσουν οι νοικοκυραίοι ήρεμα από τους ναούς των Malls και των supermarkets- και από το απόγευμα αρχίζουν ξανά οι οιμωγές κι οι ψίθυροι : «κούρεμα», «επαναγορά των ομολόγων», «αναγκαστική, επιλεκτική, βελούδινη, οριστική, υπό όρους και άνευ όρων χρεοκοπία».

Την Κυριακή η αγωνία του πάσχοντος λαού-θεατή έχει κορυφωθεί ως το μεσημέρι και εν μέσω προσευχών, ταμάτων και θυμιαμάτων –τόσο ταιριαστών στην κυριακάτικη εκκλησιαστική λειτουργία- εμφανίζεται τιμωρός αλλά και λυτρωτής ο ευτραφής υπουργός των Οικονομικών να ανακοινώσει σαν Γιεχωβάς νέες θυσίες του πόπολου και νέα μέτρα για να σωθεί η χώρα που κρατούν μέχρι το επόμενο Σαββατοκύριακο.

Ο λαός, οι πολίτες, ο κοσμάκης, το πόπολο ζούν, καιρό τώρα, σε μία φυσαλίδα στάσιμου χρόνου και απόλυτου εφιάλτη.
Δεν ενθυμούνται το παρελθόν και δεν τους ενδιαφέρει το μέλλον καθώς προσπαθούν να παγώσουν –μάταια – το Χρόνο και τα Μέτρα στο Τώρα.

Έτσι, έχουν λησμονήσει πιά οριστικά τα Βατοπέδια και τα Υποβρύχια, Σκάνδαλα Χρηματιστηρίου και υπερτιμολογήσεων Ολυμπιακών έργων, Ζήμενς,Μαντέλληδες και Τσουκάτους, όλα σκιές σε αλαφιασμένη Μη Συνείδηση Μη Πολιτών.

Με τον ίδιο τρόπο αδυνατούν να σχεδιάσουν ή έστω να λοξοκοιτάξουν το Μέλλον τους εάν δεν παγιωθεί ο Μισθός και η Θέση Εργασίας τους, το Αφορολόγητο και τα Τέλη Εισφορών καθώς όλη τους η ύπαρξη είναι συνδεδεμένη με τις απολαβές και τις καταθέσεις τους.

Κανείς δεν θυμάται ότι πριν 23 μήνες εκλέξανε κάποιον που τους έταξε λαγούς με πετραχήλια, μετά τους είπε ότι μήτε λαγοί υπάρχουν πόσο μάλλον πετραχήλια, μετά τους έκοψε μισθούς και συντάξεις και μία και δύο και τρείς και πέντε φορές, μετά τους είπε «σωθήκαμε» πιά , και τους έβαλε καινούργιους φόρους απεχθείς, και μετά τους ξανάσωσε και κόπηκαν οι παροχές στην Υγεία και την Παιδεία (άχρηστες παροχές σε μια κοινωνία αμόρφωτων φιλοτομαριστών)και πάλι τώρα πρέπει να ξανασωθούνε θυσιάζοντας εκτός απ τους μισθούς ή τη δουλειά τους και το σπιτάκι τους, το κεραμίδι τους, το ιερό και όσιο του «Μέσου Έλληνα» αυτού δηλ. που έστησε όλους αυτούς τους παρά φύσει βιαστές του στην Εξουσία.

Και κλαίνε, καταριώνται σαν τις παλιόγριες, βγαίνουν στα κανάλια και ικετεύουν το Μολώχ των έμμισθων υπαλλήλων του τρικέφαλου τέρατος να τους λυπηθεί.
Και ψάχνουν κάποιον, βορά να δώσουν στο Θηρίο , μήπως και -φρούδες ελπίδες- σταματήσει να τους λιανίζει έναν – έναν, είτε αυτός είναι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, είτε ο γείτονας του , είτε τα παιδιά του φίλου του φτάνει να γλυτώσει ο ίδιος τας πενιχράς τραπεζικάς του καταθέσεις και το σπιτάκι που έχτισε –πιθανόν καταπατώντας- με τις οικονομίες –πιθανόν κλεψιμαίικες-μιας ζωής ολάκερης.

Και κανείς δεν έχει το κουράγιο να πει :
-Φωνάξτε την , την λέξη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ. Έχουμε πιά χρεοκοπήσει , δεν θέλω να χώνω το κεφάλι μου στην άμμο.
Κανείς δεν έχει την τσίπα να φωνάξει:
-Μην ξεπουλάτε τη χώρα μου κομμάτι –κομμάτι , ας χάσω τις καταθέσεις μου .
Κανείς δεν έχει την περηφάνεια να σταθεί ορθός και να πεί:
-Είμαι Δημόσιος Υπάλληλος και παραιτούμαι πιά, σιχάθηκα και σας και τα μισθά της πείνας που μου δίνεις …αλλά ψάχνουν τρόπους οι περισσότεροι , φιλώντας πάλι κατουρημένες ποδιές βουλευτάδων και δημαρχαίων να μείνουν μέσα και ν απολυθεί ο δίπλα –πιθανόν πιο άξιος απ ΄αυτούς.

Κάποιοι, λίγοι, πιο δίπλα, ζούν έξω απ΄τη φυσαλίδα του Τώρα, θυμούνται, προβλέπουν , είναι έτοιμοι και περιμένουν το Αύριο.
Θα ήθελαν να είχαν κι άλλους στο πλευρό τους για ν΄ αγωνιστούν γι΄ αυτό το Αύριο αλλά αν δεν θέλεις να σωθείς , δεν σώζεσαι, αν δεν θέλεις να δεις την Αλήθεια κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να βγείς απ΄τη θολούρα του μυαλού σου.
Θα το κάνει με τη βία η εξαθλίωση που σου χτυπάει την πόρτα.

Μήπως όμως τότε θα είναι αργά;
Αλήθεια , πόσα Σαββατοκύριακα χρεοκοπίας και μέτρων λιτότητας μπορείς να ανεχθείς Έλληνα ;

24/9/2011
http://tvxs.gr

Ο ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ ΤΟ 1983 ΕΛΕΓΕ

Τα έλεγε ο τεράστιος ΧΑΡΡΥ!!! αλλά ποιος τον άκουγε

Ξεκινάμε.
-Aν οι μισοί Έλληνες ξέρανε πως ζουν οι άλλοι μισοί, θα ήταν κι αυτοί απατεώνες.
-Tι να πεις για τους Έλληνες. Κάθονται δυο ολόκληρες ώρες για να πιουν στιγμιαίο καφέ!
- Στην Ελλάδα την άγνοια τη λέμε ψυχραιμία.
- O νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του, και δυο κατοστάρικα στην τσέπη του.
-Tα δυο μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι πως θα χάσει δέκα κιλά και που θα βρει πάρκινγκ.
-Με αυτοκόλλητο στο κούτελο θα κυκλοφοράμε όλοι για να φαίνεται ποιος έκανε φορολογική δήλωση και ποιος όχι.

«Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό που θα μετατρέψει σιγά-σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων, δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων.
Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει.
Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη κι ένας λαός στα όρια της οικονομικής και της ηθικής εξαθλίωσης.»
Απομαγνητοφωνημένο από το 1983 και την παράσταση "ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ", στη Μπουάτ "ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ" στην Πλάκα.

http://ksipnistere.blogspot.com/2011/09/harry-klynn-1983.html

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ - Του Στέφανου Μάνου*

[..........................]
Υπάρχει ένα ομόλογο του ελληνικού Δημοσίου που λήγει στις 22 Μαρτίου 2012, σε 6 μήνες από σήμερα. Στη λήξη του, αν η Ελλάδα δεν έχει έως τότε χρεοκοπήσει, ο ιδιώτης κάτοχος του ομολόγου (οι τράπεζες έχουν δεχθεί στο πλαίσιο του PSI να το αντικαταστήσουν με νέο ομόλογο) θα εισπράξει το κεφάλαιο συν το τελευταίο κουπόνι (4,5%). Το ομόλογο αυτό που στις 22 Μαρτίου 2012 θα δώσει στον κάτοχό του 104,5 ευρώ πουλιέται σήμερα γύρω στα 55 ευρώ.

Στην αγορά έχει διαμορφωθεί, από χιλιάδες αγοραστές και πωλητές που ενεργούν εθελοντικά, μια πραγματικότητα που σας δίνει το δικαίωμα να ξοδέψετε 55 ευρώ αύριο το πρωί και να προσδοκάτε ότι το ελληνικό Δημόσιο θα σας πληρώσει 104,5 ευρώ στις 22 Μαρτίου 2012.

Αν πιστεύετε τις υποσχέσεις των κ. Παπανδρέου και Βενιζέλου, αν πιστεύετε ότι πράγματι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει, έχετε τη δυνατότητα να διπλασιάσετε τα λεφτά σας σε 6 μήνες. Οι «αγορές» σάς κάνουν αυτό το δώρο. Αρκεί να πιστεύετε ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει όλες τις υποσχέσεις της και συνεπώς δεν θα χρεοκοπήσουμε.

Οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος επένδυσαν πολιτικό κεφάλαιο σε μια πράξη υψηλού συμβολισμού: Θα κόψουν ένα μισθό από τους αιρετούς πολιτικούς. Ο συμβολισμός δεν άλλαξε την τιμή του ομολόγου. Οι αγορές εξακολουθούν να προεξοφλούν χρεοκοπία πριν από τον Μάρτιο του 2012.

Προτείνω στους κ. Παπανδρέου και Βενιζέλο:

1. Να μην περικόψουν τον ένα μήνα και να καταβάλουν, για τους επόμενους 6 μήνες, σε όλους τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ τη μηνιαία βουλευτική αποζημίωσή τους με ομόλογα ελληνικού Δημοσίου λήξεως Μαρτίου 2012. Οποιος διαμαρτυρηθεί θα σημαίνει πως δεν πιστεύει στις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού ότι δεν θα χρεοκοπήσουμε. Οσοι δαγκωθούν και δεχθούν αδιαμαρτύρητα να πληρώνονται με ομόλογα (όπως άλλωστε πληρώνονται διάφορες κατηγορίες πολιτών στις οποίες χρωστάει το κράτος), θα μάθουν τη σημασία των «αγορών». Θα παρακολουθούν την καθημερινή αποτίμηση του ομολόγου και θα γνωρίζουν αν πλησιάζουμε ή απομακρυνόμαστε από τη χρεοκοπία. Θα αρχίσουν να στηρίζουν ολοψύχως κάθε μέτρο εξυγίανσης της οικονομίας, μιας και η εξυγίανση της οικονομίας θα είναι συνδεδεμένη με το εισόδημά τους.

2. Να ανακοινώσουν ότι κατά τις συναλλαγές τους με το Δημόσιο τα φυσικά και νομικά πρόσωπα μπορούν να εξοφλούν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις με ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που λήγουν μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014. Ποια θα είναι η συνέπεια μιας τέτοιας ρύθμισης; Θα υπάρξει μεγάλη ζήτηση γι’ αυτά τα ομόλογα. Η τιμή των ομολόγων θα ανέβει. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα είναι χαρούμενοι. Οι φορολογούμενοι θα εξοφλούν «κουρεμένες» φορολογικές υποχρεώσεις. Θα εξοφλούν υποχρεώσεις 100 ευρώ έχοντας πληρώσει λιγότερα για την αγορά του ομολόγου. Το Δημόσιο με κάθε ομόλογο που εισπράττει θα μειώνει το δημόσιο χρέος. Ολα θα λειτουργούν θαυμάσια, αρκεί να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος, να περιορίσουν δραστικά τις δαπάνες και να μην χρεοκοπήσουμε.

Το ερώτημα είναι αν, ακόμη και οι κ. Παπανδρέου και Βενιζέλος, πιστεύουν στις δικές τους υποσχέσεις.

* Ο κ. Στέφανος Μάνος είναι πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ.
Η Καθημερινή, 18/09/2011

Έξω οι βάσεις από τη Χημεία - Δημήτρη Σαραντάκου

Προ τριακονταπενταετίας περίπου, τον καιρό που ΠΑΣΟΚοι, ΚΚΕδες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, κατεβαίναμε και κλείναμε τους δρόμους, με την παραμικρή αφορμή, ένα από τα δημοφιλέστερα κεντρικά συνθήματα, που κραυγάζαμε εν χορώ, ήταν «έξω οι βάσεις από την Ελλάδα». Τότε θυμάμαι κάποιοι αντιφρονούντες, που διαθέταν όμως την αίσθηση του χιούμορ, γράψανε στους τοίχους του Πολυτεχνείου, που βλέπουν στη Στουρνάρα, το «σύνθημα» ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΗΜΕΙΑ.
Γιατί δεν έχουμε μόνο στρατιωτικές βάσεις, τις οποίες είχε υποσχεθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου από το 1981 πως θα φύγουν, αλλά εξακολουθούν να μένουν, έχουμε και χημικές βάσεις, δηλαδή τα υδροξείδια μετάλλων (ενώσεις που περιέχουν υδροξύλια) και που όταν ενωθούν με τα οξέα, παράγουν άλατα. Έχουμε επίσης τις βάσεις δεδομένων της πληροφορικής, δηλαδή συλλογές τμημάτων πληροφοριών, σχετικών μεταξύ τους, που είναι ψηφιακά αποθηκευμένες σε διάφορες διατάξεις αποθήκευσης (σκληρούς δίσκους, δισκέτες, «κλειδιά» μνήμης και άλλα παρόμοια εξαρτήματα), από τα οποία μπορεί κανείς να αντλεί ταχύτατα τις πληροφορίες που θέλει. Για να μην αναφέρω τις άπειρες άλλες χρήσεις της λέξης «βάση», από τη βάση των τριγώνων στη Γεωμετρία, ως το «δώσε βάση» των ρεμπέτηδων.

Εγώ όμως γράφω αυτό το σημείωμα με αφορμή τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό για την πτώση των βάσεων στις πανελλήνιες εξετάσεις των ΑΕΙ και των ΤΕΙ. Δε θα ασχοληθώ με την ουσία του θέματος, εφόσον δεν είμαι ειδικός, αλλά θα το εξετάσω από γενικότερη σκοπιά.
Πρώτα πρώτα, ποιος είναι ο σκοπός, όχι της παιδείας, αλλά της εκπαίδευσης; Γιατί άλλο πράγμα είναι η εκπαίδευση και άλλο η παιδεία. Η Εκπαίδευση είναι το σύστημα με το οποίο η Πολιτεία παρέχει στους πολίτες τη δυνατότητα να αποχτήσουν τις γνώσεις και τις ικανότητες για να ασκήσουν οποιοδήποτε λειτούργημα ή επάγγελμα, ενώ Παιδεία είναι το σύνολο των γνώσεων που απαιτείται και το σύνολο των ηθικών αρχών που επιβάλλεται να διαθέτει όποιος θέλει να θεωρείται μορφωμένος, δηλαδή ολοκληρωμένος άνθρωπος, γιατί, για να θυμηθούμε τι έλεγε ο Γ. Σεφέρης, «Παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου».
Να σημειώσω πως κατά τα πρώτα χρόνια από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτος, όταν, όπως φαίνεται, οι δημόσιοι λειτουργοί ξέρανε καλύτερα ελληνικά από τους μεταγενέστερους, υπήρχε η «επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Γραμματεία» (δηλαδή Υπουργείο). Κατόπιν δημιουργήθηκε το «Υπουργείον Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων», το οποίο μετά το 2009 απέκτησε τον μακαρονοειδή τίτλο «Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων».

Δυστυχώς όμως έχει επικρατήσει η αντίληψη πως η Εκπαίδευση αποσκοπεί μόνο στο να σου δώσει «ένα χαρτί» για να διοριστείς κάπου και τίποτε άλλο, και έχουν παρουσιαστεί κρούσματα χορήγησης πλαστών τέτοιων χαρτιών. Κανείς αρμόδιος δεν έχει υποπτευθεί πως η Εκπαίδευση είναι η πιο αποδοτική επένδυση, πως το να διαθέτει μια κοινωνία μορφωμένους αγρότες και εργάτες είναι μεγάλο όφελος για όλους. Από τα 17 εκατομμύρια των κατοίκων της Ολλανδίας, αγρότες είναι μόνο τα 2, πρόκειται όμως για μορφωμένους αγρότες, που παράγουν πάσης φύσεως τρόφιμα για να θρέψουν τα υπόλοιπα 15 εκατομμύρια και για να κάνουν πλουτοφόρες εξαγωγές.
Κανείς επίσης από αυτούς που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνάνε τα τελευταία πενήντα, για να μην πω εκατό, χρόνια, δεν φαντάστηκε πως η Ελλάδα με το ανθρώπινο δυναμικό της και το πολιτιστικό της παρελθόν θα μπορούσε να γίνει πνευματική υπερδύναμη στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο και να έρχονται εδώ νέοι από όλες τις γειτονικές χώρες για να σπουδάσουν και όχι να πηγαίνουν τα παιδιά μας σε κάποια απίθανα πανεπιστήμια της Πρίστινας, του Σεράγεβου ή της Τιμισοάρας, για να πάρουν κάποιο χαρτί.
Βεβαίως αυτό προϋποθέτει τη διάθεση κονδυλίων για την Εκπαίδευση από τον κρατικό προϋπολογισμό και στο σημείο αυτό η Ελλάδα βρίσκεται πολύ πιο πίσω από την Ουγκάντα ή την Γκάνα ή τη Ζάμπια. Είναι το βορειότερο αφρικανικό κράτος, και όχι από τα καλύτερα

http://sarantakos.wordpress.com
13.9.2011, εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης.

Παίζοντας με τους αριθμούς - του Δημήτρη Σαραντάκου

Στις 11 Σεπτεμβρίου παρακολούθησα στην τηλεόραση, και όχι σε κανένα σκουπιδοκάναλο, αλλά σε σοβαρό, υποτίθεται κανάλι, έναν τύπο, που, με περισπούδαστο ύφος αυθεντίας, μιλούσε με τις ώρες για τις μαγικές ιδιότητες του αριθμού 11. Μας πληροφόρησε λοιπόν πως το σχήμα και η διάταξη των δίδυμων πύργων παραπέμπει στο αριθμό 11. Ομοίως τα ονόματα: του τότε προέδρου των ΗΠΑ στα αγγλικά (George W. Bush), της Νέας Υόρκης (New York city), αλλά και του Αφγανιστάν (Afghanistan), της χώρας από την οποία εξόρμησαν οι τρομοκράτες, όλα περιέχουν 11 γράμματα. Εκτός αυτού, η πολιτεία της Νέας Υόρκης είναι η 11η πολιτεία που προσχώρησε στις νεογέννητες ΗΠΑ. Και αν δε φτάνουν όλα αυτά, ο αριθμός 11 υποκρύπτεται στην ημερομηνία της επίθεσης, αφού 1+1+9=11, αλλά, καθώς η 11η Σεπτεμβρίου είναι η 254η μέρα του χρόνου, και 2+5+4=11. Μας ανέφερε επίσης πως το πρώτο αεροπλάνο που έπεσε στους πύργους είχε αριθμό πτήσης 11!
Ανεξάρτητα από όλες αυτές τις μεγαλοπρεπείς ανοησίες, η ενασχόληση με τους αριθμούς, πέρα από την επιστημονική της σημασία, κρύβει πολλά θέλγητρα. Πολλοί θα γνωρίζουν τον Άλμπρεχτ Ντύρερ, ένα μεγάλο Γερμανό ζωγράφο και χαράκτης της Αναγέννησης, λίγοι όμως ξέρουν πως ήταν και διαπρεπής μαθηματικός και πολύ λιγότεροι πως είχε κατασκευάσει το «μαγικό τετράγωνο» που έχει το όνομά του. Πρόκειται για ένα τετράγωνο που υποδιαιρείται, δίκην σκακιέρας, σε τετραγωνίδια, όχι όμως 64, όπως η σκακιέρα, αλλά μόνο σε 16, καθένα από τα οποία περιέχει έναν αριθμό από το 1 ως το 16. Πού βρίσκεται η μαγεία του τετραγώνου; Στον αριθμό 34, γιατί όπως και αν αθροίσεις τους αριθμούς που περιέχουν τα τετραγωνίδια, κατά στήλες, κατά σειρές, διαγωνίως, των τεσσάρων γωνιακών τετραγωνιδίων ή των τεσσάρων τετραγωνιδίων του κέντρου και κατά τέσσερις άλλους συνδυασμούς, πάντοτε το άθροισμα είναι 34! Ο Ντύρερ ήταν πολύ περήφανος για το τετράγωνό του και διασκέδαζε παρακινώντας τους φίλους του να το εξηγήσουν.

Με τους αριθμούς μαγεύτηκαν οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, που τους είχαν αποδώσει σχεδόν θεολογική σημασία, φτάνοντας στο σημείο να… δολοφονήσουν ένα μαθηματικό της Σχολής τους που ασχολήθηκε με τους άρρητους αριθμούς, γιατί η ύπαρξη τέτοιων αριθμών ανέτρεπε τις δοξασίες τους περί τελειότητας των αριθμών. Αντίθετα οι περισσότεροι αρχαίοι σοφοί χρησιμοποίησαν τους αριθμούς με τη λογική και με ορθολογισμό, γιατί εξ αρχής τούς είχαν συνδέσει με χειροπιαστές πραγματικότητες, όπως τα γεωμετρικά σχήματα, όπως ο Θαλής ο Μιλήσιος, που μέτρησε το ύψος των Πυραμίδων της Αιγύπτου μετρώντας τη σκιά που ρίχνανε και εφαρμόζοντας τις ιδιότητες των ομοίων τριγώνων.

Το μαγικό τετράγωνο του Ντύρερ

Ένας αριθμός που προκαλούσε από αρχαιοτάτων χρόνων τον φόβο και εξακολουθεί ως τις μέρες μας να τον αποστρέφεται η Εκκλησία, είναι ο αριθμός 666, ο οποίος στην Αποκάλυψη του Ιωάννη αντιπροσωπεύει το «όνομα του θηρίου». Εδώ που τα λέμε, αυτά τα τρία εξάρια έχουν κάτι το τρομακτικό, μόνο που στο ελληνικό κείμενο της Αποκάλυψης το «όνομα του θηρίου», εφόσον οι αραβικοί (ινδικοί για την ακρίβεια) αριθμοί δεν είχαν ακόμη διαδοθεί, γράφεται χξς΄ που δεν έχει τίποτα το τρομακτικό. Στην πραγματικότητα στο εβραϊκό κείμενο το όνομα του θηρίου γράφεται καθαρά και ξάστερα ΝΡΝ, δηλαδή Νέρων, που το 70 είχε καταπνίξει με μεγάλη σκληρότητα την επανάσταση των Ζηλωτών και είχε ισοπεδώσει τα Ιεροσόλυμα και οι Εβραίοι, με το δίκιο τους, τον θεωρούσαν θηρίο. Μόνο που οι μεταγενέστεροι έδωσαν στα γράμματα του εβραϊκού αλφαβήτου αριθμητική αξία και ο Νέρων χάθηκε και έμεινε μόνο το 666.
Τους αριθμούς λοιπόν μπορεί κανείς να τους χρησιμοποιήσει κατά το δοκούν, για να διατυπώσει μαθηματικά προβλήματα, για τέρψη και διασκέδαση, για εξαπάτηση και εκφοβισμό, όπως αυτόν τον καιρό κάνουν πολλοί υπουργοί της κυβέρνησής μας.

http://sarantakos.wordpress.com

Τις ημύνθη περί πάτρης; - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ(=κουκουβάγια), η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί (=βουλευτές), εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ' εξεθέωναν οι προεστοί κ' οι 'γυφτοχαρατζήδες' (=φορολόγοι), τώρα σε 'αθεώνουν' οι βουλευταί κ' οι δήμαρχοι.

Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν 'φούρνους με καρβέλια', δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ' τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν.

Το τέρας το καλούμενον επιφανής(=ο ταγός, ο ηγέτης) τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…

Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ' επιδεξιώτερον τον κόθορνον (=ψηλό θεατρικό παπούτσι).

Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.


Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 115 χρόνια πριν…

http://gerontakos.blogspot.com/

Η μεταπολίτευση της γλώσσας - Γιάννης Καλλιόρης*

Οι λέξεις στην μεταπολιτευτική πολιτική πραγματικότητα είτε μένουν ακατοίκητες, αποσυνδεόμενες από τα πράγματα και συγκαλύπτοντας το κενό δια της κενολογίας είτε χρησιμεύουν ως προπέτασμα που τα συσκοτίζει είτε αντιστρέφουν τη σημασία ή και την ίδια την πραγματικότητα είτε, ακόμη, λειτουργούνε σαν άλλοθι αθωωτικά παροχετεύοντας ταυτόχρονα το βλέμμα.

Στην πρώτη φάση της μεταπολιτευτικής περιόδου, οι λέξεις επανασυνδέονται για λίγο με τα πράγματα στον βαθμό που καθορίζουν ευθύβολα κοινή απαξίωση της δικτατορίας και κατάφαση της δημοκρατίας, πολλώ μάλλον που για πρώτη φορά στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδος υπήρξε κράτος ανοχής, κι η ίδια η δεξιά, εγκατέλειψε σιγά σιγά την εθνικοφροσύνη και την καταρρακωμένη από τη δικτατορία γλώσσα της.
Εν συνεχεία όμως, η γλώσσα αρχίζει να λειτουργεί ιδεολογικά, και κατά το περιεχόμενο και κατά τη γραμματοσυντακτική της υφή, η οποία γίνεται σήμα κατατεθέν μιας φιλολαϊκότητος που εκφυλίζεται σε λιπαρό λαϊκισμό.

Έτσι, η παραδοσιακή Αριστερά, για να διαφυλάξει την κομματική και ιδεολογική ορθοδοξία, θα καταφύγει στο ξυλόφθογγο ιδίωμα σχημάτων δογματοπαγών και αποστεωμένων, που κεφαλαιοποιούν ακόμα κάποιους μυθικούς απόηχους των καταβολών, και θα οχυρωθεί στο προστατευτικό οστρακόδερμα των έτοιμων αληθειών και των στερεότυπων διατυπώσεων, όπου, η μεν μορφολογία ομογενοποιείται εκβιαστικά (π.χ. πράξης και ποτέ και πράξεως), η δε σύνταξη αποβαίνει μεταφρασμένη καθαρεύουσα (ονοματοποίηση της ρηματικής ενέργειας, συνεπαγόμενη αλλεπαλληλία αλληλοεξαρτημένων γενικών), παράγοντας γλώσσα κομποδεμένη, παγερή και λεξιπενική, ομόλογη προς τη συγκεντρωτική δομή του κομματικού μηχανισμού και την ανάγκη για απόλυτο έλεγχο των σημασιών. Συνάμα, την επαναστατικότητα του ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού ως τελικού σκοπού αντικαθιστά «μεταβατικώς» η «προοδευτικότητα», λέξη - πασπαρτού, αυταξίωτη όσο και ασαφής, που σχηματοποιεί αντιθετικά τον κόσμο σε αντιδραστικούς - συντη­ρητικούς από τη μια μεριά και προοδευτικούς από την άλλη, αποσιωπώντας ότι πρόκειται ουσιαστικά για την κίνηση της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου και του κόσμου των σημασιών του, οπότε και η άνευ αποχρώσεων κριτική που ασκεί στον καπιταλισμό επανεγγράφεται σ' αυτόν ως ερεθιστική άκανθα τακτικών αυτοδιορθωτικών μηχανισμών και όχι ως ρηξικέλευθη θολή.

Την ίδια έννοια υιοθετεί και η λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά, η οποία εγκαταλείπει μεν το απολιθωμένο αριστεροκομματικό ιδίωμα, αλλά ελλείψει στερεώτερων αξόνων αναφοράς και θεωρητικής υποδομής («οράματος»), συνεπώς και σκόπευσης στρατηγικής, επιδίδεται σε ασπόνδυλο τακτικισμό κολλώντας στα γεγονότα, και η γλώσσα καλείται κι εδώ να αναπληρώσει το κενό πάλι με το σχήμα συντήρηση - πρόοδος, που αποβαίνει πλέον αφηρημένο αναφορικό υποκατάστατο σοσιαλδημοκρατικής αποχρώσεως, χωρίς αξιώσεις ριζικού μετασχηματισμού, αποτυπώνοντας τη γενικότερη σύγχυση της ραγδαία μεταβατικής περιόδου που διανύουμε. Με το Πασόκ, η «Αλλαγή», σύνθημα «οραματικό» και λέξη φετίχ, που τα λέει όλα και τίποτα, ένα είδος αριστερόφωνης λαϊκοφροσύνης (όπου συν τοις άλλοις το αριστεροκομματικό ιδίωμα εναρμονίζεται κατά την ίδια τη γραμματοσυντακτική του υφή με τη φύση της διοίκησης και του κρατικού λαϊκισμού), ισοσκελίζει γλωσσικά το σοσιαλδημοκρατικό έλλειμμα στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, αποτυπώνοντας την αμφιθυμική πρόσληψη της Αλλαγής ως διεκδικήσεως δικαιωμάτων χωρίς το αντίλυτρο των υποχρεώσεων, ε ν (1) αποπραγματοποιεί κατά περίπτωση τα πράγματα αναποδογυρίζοντας φραστικά την πραγματικότητά τους («φεύγουν οι βάσεις» αμέσως μετά τη συμφωνία για την παράτασή τους εδώ ανήκει και η διπλή γλώσσα: άλλη προς τα έξω και άλλη προς εσωτερική κατανάλωση) με τη δε αυριανική συνιστώσα η μάχη των εντυπώσεων οδηγείται σ' εκείνα τα άκρα όπου το υπέρογκο ψέμα μπορεί να γίνει πιστευτό ακριβώς επειδή είναι απίστευτο!

Μετά τη δεύτερη τετραετία. ο μαζόφρων λαϊκισμός θα μετέλθει αερόστρωμα λέξεων ομιχλωδών, όπως «Αλλαγή στην Αλλαγή», «Μεταρρύθμιση παντού», «σύμπραξη προοδευτικών, δημοκρατικών, εκσυγχρονιστικών και ανανεωτικών δυνάμεων» (sic), ενώ στην μετέπειτα εκσυγχρονιστική οκταετία, η λογιστική πλέον διαχείριση της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης κατά το νεοφιλελεύθερο πνεύμα Μάαστριχτ, οδηγεί τη γλώσσα να παροχετεύει το βλέμμα μιλώντας για «ανάπτυξη», «πρόοδο», «ευημερία», «ισχυρή οικονομία», στη δε τωρινή της εκδοχή η έμμεση αποκήρυξη του παρελθόντος («να αλλάξουμε το Πασόκ για να τ' αλλάξουμε όλα») εγγράφεται, αερολογικώς και άνευ προγράμματος, στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση με υπόσχεση μεγαλύτερης αποτελεσματικότητος!

Τελικά, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά συνδέονταν διαγωνίως δια της διαχειριστικής ιδεολογίας της προόδου, δηλαδή της παγκόσμιας καπιταλιστικής ολοκλήρωσης με την απορρύθμιση της οικονομίας, που η γλώσσα συγκαλύπτει μετα βαπτίζοντας ευφημιστικά τις σκληρές πραγματικότητές της σε «πορεία προς τα εμπρός», «ανάπτυξη», «ευελιξία», «διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η κοινωνία και θέλει ο ελληνικός λαός» κλπ., παρασιωπώντας ότι με τη συντελούμενη «απελευθέρωση της οικονομίας» που έχει πλέον αποβεί αναρχοδυναμική διαδικασία χωρίς υποκείμενο, η οικονομία της αγοράς γίνεται κοινωνία της αγοράς, που παράγει πλούτο οικονομικό σε βάρος του κοινωνικού, και όπου η αλληλεγγύη της κοινωνικής προστασίας αντιμετωπίζεται «εξορθολογιστικά» ως κόστος -προς συρρίκνωση της οικονομικής μεγέθυνσης, ενώ ο ανταγωνισμός εκτείνεται πλέον σε αλληλομαχία καθολική δίκην κοινωνικού δαρβινισμού κατά το αμερικάνικο πρότυπο.

*Συγγραφέας & καθηγητής της Φιλοσοφικής σχολής (VIII Παρισίων)

πηγή: Αντίφωνο, πρώτη δημοσίευση Μanifesto Πολιτική-Πολιτισμός, Τ. 5, Χειμώνας 2006

Αυτός θα φύγει νύχτα με το όνομα Τζέφρυ Τριανταφυλλίδης...

Είναι μήνες τώρα που πάμε απ' το κακό στο χειρότερο.
Κι όλο για τα κακά που μας έχουν βρει μιλάμε (και παραμιλάμε) -παντού!
Κατ' ιδίαν, στις οθόνες (έχουν γίνει οι οικονομολόγοι κάτι σαν σεισμολόγοι μετά από 7 Ρίχτερ), στις παρέες, διαβάζοντας -λίγες οι στιγμές που ξεχνιόμαστε.
Και φορώντας μήνα το μήνα το κακό κι άλλο κακό ανταμώνοντας βδομάδα τη βδομάδα, όλο και για τα νέα αλλεπάλληλα επίπεδα του κακού μιλάμε, ξεχνώντας τα πιο παλιά.
Ποιος ενθυμείται τώρα πώς ξεκίνησε το κακό ο Γιώργος Παπανδρέου με κραυγές για χρεωκοπίες και ψιθύρους για τεμπέληδες -ένας ανίκανος (ή βαλτός) και συκοφάντης...
Οπως φαρμάκι το φάρμακό τους και κάθε μέρα το νέο κακό σκάει πάνω στα κακά, δεινότερο, διαρκώς δεινότερο το καθένα απ' το προηγούμενο· κι εμείς πρέπει όλα μαζί να τα αφομοιώνουμε και να τα διαχειριζόμαστε ενώ κάθε μέρα και μια νέα κεραμίδα πέφτει στο κεφάλι των ανδρείκελων και συνεπώς στο δικό μας.
Εχουμε μπει σε μια τρέλα χωρίς τέλος, σε μια κατάσταση contra naturam, αφύσικη.
Ο επίλογος αυτής της κυβέρνησης είναι ο κ. Βενιζέλος.
Ο άνθρωπος «γαία πυρί μιχθήτω» -«το κράτος είμαι εγώ» και «μετά από μένα το χάος» - όλα μαζί.
Θα είναι ένα κύκνειο άσμα που θα το τραγουδήσουν όλοι μαζί χίλιοι πίθηκοι...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 3.ΙΧ.2011
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=306600

«τακτικές» καθημερινής διαβίωσης - συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας στο Παρίσι.

Ζωή χωρίς προβλήματα υγείας; Ακούγεται σχεδόν ανέφικτο όμως δεν είναι σύμφωνα με τους επιστήμονες που συμμετείχαν στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας στο Παρίσι.

Σύμφωνα με μια σειρά ερευνών που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, υπάρχουν «τακτικές» καθημερινής διαβίωσης που απομακρύνουν τον κίνδυνο προσβολής από έμφραγμα ή εγκεφαλικό.

Το γέλιο σώζει ζωές

Πιο συγκεκριμένα, σε έρευνα που παρουσιάστηκε στο συνέδριο από επιστήμονες στην Βαλτιμόρη των ΗΠΑ αποδείχθηκε πώς το γέλιο πραγματικά σώζει ζωές. Σε δείγμα 300 ανδρών διαπιστώθηκε πώς όσοι γελούσαν πιο συχνά με διάφορα γεγονότα είχαν περισσότερες πιθανότητες για μια πιο υγιή και μακρόχρονη ζωή. Στους συμμετέχοντες επίσης ζητήθηκε να παρακολουθήσαν δύο βίντεο: ένα υπερβολικά αστείο και ένα αγχωτικό. Έκπληκτοι οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως η διαφορά στη διάμετρο των αγγείων άγγιξε το 40%...

Πείτε αντίο στον θυμό

Και από το γέλιο στον θυμό και μάλιστα στον ανεξέλεγκτο θυμό που προκαλούν οι εργασιακές εντάσεις. Φινλανδοί επιστήμονες ανέφεραν τον σημαντικό ρόλο που παίζει το ήρεμο εργασιακό περιβάλλον στην καλή υγεία ενός ανθρώπου. Το άγχος, τα πιεστικά deadlines, το κακό εργασιακό κλίμα και οι ίντριγκες στον χώρο εργασίας αυξάνουν ανησυχητικά τα καρδιαγγειακά νοσήματα, τα οποία όπως τονίστηκε στο συνέδριο, αυξάνονται όσο περισσότερο επιμηκύνεται το εργασιακό ωράριο…

Τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαίωσε και έρευνα Ιταλών επιστημόνων του πανεπιστημίου της Πίζα, όπου σε δείγμα 228 ασθενών που είχαν νοσηλευθεί με έμφραγμα ή εγκεφαλικό, όσοι δεν μπορούσαν στη συνέχεια να διαχειριστούν το θυμό τους είχαν δεκαπλάσιες πιθανότητες να υποστούν νέο έμφραγμα…

Κάντε τη ζωή σας ποδήλατο!

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε και η μελέτη Δανών επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Η έρευνα έδειξε πώς οι άνδρες που κινούνταν με ποδήλατο με έντονες και γρήγορες «ορθοπεταλιές» κέρδισαν 5,3 χρόνια ζωής και με μέτρια ένταση 2,9 χρόνια αντίστοιχα. Το ποσοστό για τις γυναίκες ήταν 3,9 και 2,2 χρόνια αντίστοιχα. Η ποδηλασία αποδείχθηκε επομένως ως ένα άριστο «γιατρικό» ενάντια στα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά επεισόδια.

Σοκολάτα: το καλύτερο «γιατρικό»

Και αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος. Το πανεπιστήμιο του Cambridge, ανακοίνωσε πώς μετά από πολύχρονες μελέτες σε δείγμα 100.000 ασθενών συνολικά επιβεβαιώθηκαν οι αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις της σοκολάτας στο καρδιαγγειακό σύστημα. Έτσι, σύμφωνα με ιατρικά πορίσματα, η συχνή κατανάλωση σοκολάτας σε λογικές όμως ποσότητες μειώνει κατά 37% τα εμφράγματα και κατά 29% τα εγκεφαλικά επεισόδια…

www.clickatlife.gr

Το δώρο του ωκεανού - Ν. Λυγερός

Περπατούσαμε
πάνω στο γαλάζιο
για να μη λερώσουμε
την πατρίδα μας
και δεν αντιληφθήκαμε
το δώρο του ωκεανού
αυτό το κομμάτι ουρανού
που ονομάζαμε θάλασσα.
Μόνο όταν είδαμε
τον αιώνιο εχθρό μας
να προσπαθεί
να μας την αρπάξει
καταλάβαμε επιτέλους
την αληθινή αξία
της πέτρας του φωτός

http://www.lygeros.org/

Ο Νίκος Λυγερός θεωρείται ο πιο ευφυής Έλληνας του κόσμου. Έχει δείκτη ευφυΐας 189 στην κλίμακα Stanford Binet. Είναι 43 χρονών. Έχει πάρει πτυχίο Ελληνικών, μεταπτυχιακό Θεωρητικής Γλωσσολογίας, διδακτορικά στην Ελληνική Γλωσσολογία, Λογοτεχνία και Γνωσιολογία. Έχει επίσης και μια μεγάλη συλλογή από μελέτες και θεατρικά έργα στο βιογραφικό του. Ζει και εργάζεται στη Γαλλία και είναι ερευνητής και καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Λιόν.

Με μάτια δακρυσμένα βλέπεις τον κόσμο καλύτερα - Μάνος Στεφανίδης

Με τα μάτια βουρκωμένα βλέπεις τον κόσμο καθαρότερα. Με τα μάτια κλειστά βλέπεις τον κόσμο όπως τον θες. Με τα μάτια ενός παιδιού βλέπεις πόσα πρέπει ν’ αλλάξεις στον κόσμο. Αρχισε λοιπόν τώρα, έχοντας τα μάτια σου ορθάνοιχτα. Γιατί υπάρχουν φορές που απαιτείται γενναιότητα για να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά, ενώ είναι τόσο εύκολο να τα κλείνεις. Γύρω σου διεσταλμένα μάτια κατοπτεύουν το τίποτε, ενώ απέναντί σου, στο μισοσκότεινο δωμάτιο, ένα γυάλινο μάτι, η τηλεόραση, σε παραμονεύει υποκαθιστώντας βασικές σου λειτουργίες, με πρώτη την όραση, και βασικότερα δικαιώματα, με πρώτο το λόγο. Η διαμάχη ανάμεσα σε μιαν εκμαυλιστική εικόνα και σε έναν ορθό λόγο που χειμάζεται είναι ένα εκ του πονηρού ψευδοδίλημμα. Η εννοηματωμένη, η συχνά ματωμένη εικόνα, το οπτικό κείμενο του κόσμου, είναι κι αυτή ένας λόγος, με άλλα όμως λόγια που απλώς δεν χωράει στη διαστροφική ίριδα του γυάλινου ματιού. Κατ’ ουσίαν αυτό που ΔΕΝ έχει η τηλεόραση είναι ο χρόνος.
Ετσι καθώς κατασπαταλιέται και κατατεμαχίζεται σε άπειρα ζάπινγκ που δεν υπονοούν κάτι το άτμητο αλλά υφαίνουν με κομπασμό το κενό. Επειτα όλα γίνονται πολύ εύκολα, καθώς τα μάτια, έχοντας ξεχάσει να κοιτάζουν, απλώς βλέπουν... Σκεφτείτε λίγο: Με την τηλεόραση επιστρέφουμε στη δισδιάστατη αναπαράσταση του Μεσαίωνα. Εκεί, όμως, η αβαθής επιφάνεια λειτουργούσε ως συνειδητή σύμβαση για ν’ αποδοθεί το α-διάστατο, το υπερβατικό, καθώς η εικόνα εκπροσωπούσε το θείο σε ένα θεϊκό χώρο. Το Βυζάντιο και κατ’ ακολουθίαν η γοτθική τέχνη αυτήν την κοινή συνεκδοχή εκφράζουν. Δεν υποκαθιστούν το φυσικό κόσμο αλλά τον υπερβαίνουν· δεν προσομοιώνουν την πραγματικότητα αλλά παραπέμπουν σε μιαν υπερπραγματικότητα όπως οι σουρεαλιστές. Το ιερό υποστασιοποιείται αλλά δεν εκκοσμικεύεται. Αντίθετα, στην τηλεόραση το ψευδεπίγραφο δηλώνεται ως πραγματικότητα και η εκκοσμίκευση ιεροποιείται. Ολο το έωλό της επιχείρημα συμποσούται στη σκέψη-φυλακή πως εκεί, στη γυάλινη φυλακή, συμβαίνουν όλα και ό,τι βρίσκεται εκτός της δεν υπάρχει. Η μεταφυσική τής τηλεόρασης στηρίζεται στον πιο αξιοθρήνητο βολονταρισμό της αγοράς, αφού και η «είδηση» ακόμη υπάρχει ή εξαφανίζεται, αναδύεται ή καραδοκεί ανάλογα με τα καπρίτσια του διαφημιζόμενου προϊόντος. Πρόκειται για τη μαγική στιγμή που η φτερωτή σερβιέτα θα καταπιεί το μοναδικό δευτερόλεπτο του πέναλτι που χάθηκε. Θα το δούμε βέβαια σε replay, προσποιούμενοι ένα αλυσιτελές «εδώ και τώρα». Στην πράξη, όμως, όλη η τηλεόραση είναι μια επανάληψη... Στην τηλεόραση όλοι θα ήθελαν λίγο χρόνο περισσότερο για να ολοκληρώσουν. Τελικά όμως δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει κανείς. Αφήστε που οι «βεντέτες» αδυνατούν να ολοκληρώσουν, γενικά. Ετσι, το πένθος παραμένει αδικαίωτο και άκλαυτο, ενώ ο κλαυσίγελως βλάσφημα παραμονεύει. Κλείστε λοιπόν την τηλεόραση! Τι περιμένετε να δείτε - πολέμους, φρίκη, δυστυχήματα, απάτες, κοπετούς, μνήματα και γελοίους ανάμεσα σε διαφημίσεις; Γιατί αυτό είναι η τηλεόραση. Μια χύτρα στην οποία βράζουν, ανεξαιρέτως και δημοκρατικά, δίκαιοι και άδικοι. Κατά τ’ άλλα, η ζωή συνεχίζεται... Ερήμην τους.
πηγή:http://manosstefanidis.blogspot.com/2008/11/blog-post_6568.html, 28/11/08

ΤΙ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΤΕ ΡΕ...!!!

Γιώργος Παπανδρέου: "...σας θυμίζω ότι το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε για να βάλει τέλος στην καταστροφική εξάρτηση της χώρας από ξένες δυνάμεις. Το καταφέραμε. Τώρα καλούμαστε να βάλουμε τέλος και στην διαχρονική οικονομική εξάρτηση της χώρας από δάνειες δυνάμεις. Αποκαθιστούμε την αξιοπρέπεια και εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, αλλά δημιουργούμε και τις προϋποθέσεις να σταθούμε στις δικές μας δυνάμεις, ανεξάρτητα από τις διεθνείς εξελίξεις".

Γιατί αντίκειται στις διατάξεις του Συντάγματος το Τέλος Επιτηδεύματος

Το λεγόμενο "Τέλος Επιτηδεύματος", στο οποίο αναφέρεται το άρθρο 31 του Νόμου 3986 (ΦΕΚ Α 152 / 1-7-2011), αντίκειται σε διατάξεις του Συντάγματός μας.

Ειδικότερα:

Α) Σύμφωνα με το άρθρο 4 § 5 του Συντάγματος: Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Οι διατάξεις αυτές, όπως παγίως έχουν ερμηνευθεί, δεν αποκλείουν την εκ μέρους του κοινού νομοθέτη διαφορετική φορολογική μεταχείριση κατηγοριών φορολογουμένων, εφόσον η μεταχείριση αυτή δεν είναι αυθαίρετη, αλλά στηρίζεται σε γενικά και αντικειμενικά κριτήρια, ανταποκρινόμενα στις ιδιαίτερες συνθήκες υπό τις οποίες τελεί κάθε κατηγορία (ΣτΕ 1135/1991).


Β) Κατά το άρθρο 78 § 1 του Συντάγματος «κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος»
Με τις εν λόγω διατάξεις, ορίζονται περιοριστικά τα στοιχεία που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο φορολογικής επιβάρυνσης (εισόδημα, περιουσία, δαπάνες ή συναλλαγές) (ΣτΕ 693/2011). Κατά την έννοια όμως των ίδιων ως άνω συνταγματικών διατάξεων, ο φόρος δεν αποκλείεται να βαρύνει ορισμένο μόνο κύκλο προσώπων ή πραγμάτων, εφόσον πλήττει ορισμένη φορολογητέα ύλη, η οποία, κατ΄ αυτό τον τρόπο, επιτρέπει την επιβάρυνση του συγκεκριμένου αυτού κύκλου φορολογουμένων βάσει γενικών και αντικειμενικών κριτηρίων που τελούν σε συνάφεια με το ρυθμιζόμενο θέμα.


Γ) Επειδή, με το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος κατοχυρώνεται η προσωπική και οικονομική ελευθερία ως ατομικό δικαίωμα. Ειδικότερη εκδήλωση αυτής της ελευθερίας αποτελεί η επαγγελματική ελευθερία, δηλαδή η ελευθερία επιλογής και ασκήσεως ορισμένου επαγγέλματος, ως αναγκαίου στοιχείου της προσωπικότητος του ατόμου. Στην ελευθερία αυτή μπορεί ο νόμος να επιβάλει περιορισμούς για λόγους δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να τελούν σε συνάφεια προς το αντικείμενο και τον χαρακτήρα της ρυθμιζόμενης επαγγελματικής δραστηριότητος (βλ. Σ.τ.Ε. Ολομ. 2614/1989, 3665/2005).
Το επιβαλλόμενο Τέλος Επιτηδεύματος αποτελεί περιοριστικό εμπόδιο στην ελεύθερη και ακώλυτη άσκηση του επαγγέλματος εκάστου ελεύθερου επαγγελματία. Το Τέλος Επιτηδεύματος δεν αποτελεί φόρο εισοδήματος ή φόρο κεφαλαίου του επαγγελματία αλλά ούτε και έχει κάποιον ανταποδοτικό χαρακτήρα, όπως συνήθως έχουν τα διάφορα τέλη. Πρόκειται για αυθαίρετο φόρο που δεν έχει καμία νομιμοποιητική ή δικαιολογητική βάση. Η επιβολή του Τέλους παρουσιάζει μία επίπλαστη και αυθαιρέτως συναχθείσα «αντικειμενική» οικονομική «δυνατότητα» όλων των ελευθέρων επαγγελματιών να καταβάλλουν το τέλος των 500 Ευρώ ετησίως! Η επιβαλλόμενη αντικειμενική οικονομική «δυνατότητα» 1.000.000 ελευθέρων επαγγελματιών να καταβάλουν το τέλος των 500 Ευρώ ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί ανεκτή με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας αλλά και με βάση την βαθιά κοινωνικοοικονομική κρίση που διέρχεται στην παρούσα φάση η χώρα μας.

Δ) Κατά παράβαση της συνταγματικά κατοχυρωμένης αρχής της αναλογικότητας, άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος.
Η αρχή της αναλογικότητας που αποτελεί γενική αρχή του κράτους δικαίου σε ότι αφορά την άσκηση όλων των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων, δυνάμει του άρθρου 25 παρ. 1 του Συντάγματος, εφαρμόζεται και στους φορολογικούς νόμους στο μέτρο μάλιστα κατά το οποίο η επιβολή του φόρου θέτει ζήτημα παραβίασης της συνταγματικής αρχής της φορολογικής ισότητας. Η συνταγματική αρχή της επιβολής του φόρου βάσει της φοροδοτικής ικανότητας των υποχρέων επιβάλει την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας όχι μόνο κατά την επιβολή των φορολογικών κυρώσεων αλλά και κατά την επιβολή του ίδιου του φόρου ή του δημοσιονομικού βάρους, επί τη βάσει των άρθρων 4 παρ. 5 και 25 παρ.1 του Συντάγματος. Διαφορετικά παραβιάζεται εντέλει η ίδια η αρχή της ισότητας, της βεβαιότητας και της καθολικότητας του φόρου.

Εν προκειμένω οι διατάξεις του άρθρου 31 του Νόμου 3986/2011, παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή την αρχή της επιβολής του φόρου ή οποιουδήποτε άλλου βάρους με βάση τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός υποχρέου, καθώς η επιβολή ενός οριζόντιου τέλους πεντακοσίων (500) Ευρώ σε 1.000.000 περίπου ελεύθερους επαγγελματίες δεν τελεί σε σχέση αναλογίας με την φορολογητέα ύλη και την πραγματική φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων ελευθέρων επαγγελματιών. Δεν λαμβάνονται υπόψη οι περιστάσεις, η φορολογητέα ύλη και οι ιδιαίτερες επαγγελματικές συνθήκες του κάθε υπόχρεου φορολογούμενου επαγγελματία, όπως επιτάσσει η αρχή της αναλογικότητας, δηλαδή η αρχή της επιβολής του φόρου ή του βάρους με βάση την φοροδοτική ικανότητα του καθενός υποχρέου.


Παναγιώτης Χασιώτης,
Δικηγόρου παρ' Αρείω Πάγω, μέλος του Συλλόγου ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ