Τεράστιο chemtrail εμφανίστηκε στον ουρανό! Σύγκριση με τις πραγματικές ουρές των αεροσκαφών (contrails)

Για να πιστέψεις ότι αυτή η ουρά είναι από καυσαέρια πρέπει να είσαι τουλάχιστον αφελής.
Στην φωτογραφία θα δείτε ένα αεροσκάφος το οποίο πετάει δίπλα από αυτήν την τεράστια ουρά.
Δείτε επίσης πόσο μικρότερη είναι η ουρά που αφήνει πίσω του αυτό το αεροσκάφος σε σύγκριση με αυτήν που υπάρχει ήδη στον ουρανό.
Το περιστατικό καταγράφηκε στο Las Vegas.

Άσµα ηρωικό και πένθιµο για τον χαµένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας

 του Ο∆ΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ

Α΄
Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος
Που µε τα µάτια µιας παρθένας άνοιγε ο καιρός
Καθώς εχιόνιζε απ το σκούντηµα της µυγδαλιάς ο αγέρας
Κι άναβαν στις κορφές των χόρτων καβαλάρηδες

Εκεί που χτύπαγεν η οπλή ενός πλάτανου λεβέντικου
Και µια σηµαία πλατάγιζε ψηλά γη και νερό
Που δόλο ποτέ σε πλάτη δεν εβάραινε
Μα όλος ο κόπος τ' ουρανού
Όλος ο κόσµος έλαµπε σαν µια νεροσταγόνα
Πρωί, στα πόδια του βουνού
Τώρα, σαν από στεναγµό Θεού ένας ίσκιος µεγαλώνει.
Τώρα η αγωνία σκυφτή µε χέρια κοκκαλιάρικα
Πιάνει και σβήνει ένα-ένα τα λουλούδια επάνω της
Μέσ' στις χαράδρες όπου τα νερά σταµάτησαν
Από λιµό χαράς κείτουνται τα τραγούδια
Βράχοι καλόγεροι µε κρύα µαλλιά
Κόβουνε σιωπηλοί της ερηµιάς τον άρτο.
Χειµώνας µπαίνει ως το µυαλό. Κάτι κακό
Θ' ανάψει. Αγριεύει η τρίχα του αλογόβουνου
Τα όρνια µοιράζουνται ψηλά τις ψίχες τ' ουρανού.

Β΄
Τώρα µέσ' στα Θολά νερά µια ταραχή ανεβαίνει.
Ο άνεµος αρπαγµένος απ' τις φυλλωσιές
φυσάει µακριά τη σκόνη του
Τα φρούτα φτύνουν το κουκούτσι τους
Η γη κρύβει τις πέτρες της
Ο φόβος σκάβει ένα λαγούµι και τρυπώνει τρέχοντας
Την ώρα που µέσ' από τα ουράνια θάµνα
Το ούρλιασµα της συννεφολύκαινας
Σκορπάει στου κάµπου το πετσί θύελλα ανατριχίλας
Κι ύστερα στρώνει στρώνει χιόνι χιόνι αλύπητο
Κι ύστερα πάει φρουµάζοντας στις νηστικές κοιλάδες
Κι ύστερα βάζει τους ανθρώπους να αντιχαιρετήσουνε:
Φωτιά ή µαχαίρι!
Γι' αυτούς που µε φωτιά η µαχαίρι κίνησαν
Κακό θ' ανάψει εδώ. Μην απελπίζεται ο σταυρός.
Μόνο ας προσευχηθούν µακριά του οι µενεξέδες!                                                                            

Γ΄
Γι' αυτούς η νύχτα ήταν µια µέρα πιο πικρή
Λυώναν το σίδερο, µασούσανε τη γης
Ο Θεός τους µύριζε µπαρούτι και µουλαροτόµαρο
Κάθε βροντή ένας θάνατος καβάλα στον αέρα
Κάθε βροντή ένας άντρας χαµογελώντας άντικρυ
Στο θάνατο - κι η µοίρα ό,τι θέλει ας πει.
Ξάφνου η στιγµή ξαστόχησε κι ήβρε το θάρρος
Καταµέτωπο πέταξε Θρύψαλα µέσ' στον ήλιο
Κιάλια, τηλέµετρα, όλµοι, κέρωσαν!
Εύκολα σαν χασές που σκίστηκεν ο αγέρας!
Εύκολα σαν πλεµόνια που άνοιξαν οι πέτρες!
Το κράνος κύλησε από την αριστερή µεριά…
Στο χώµα µόνο µια στιγµή ταράχτηκαν οι ρίζες
Ύστερα σκόρπισε ο καπνός κι η µέρα πηε δειλά
Να ξεγελάσει την αντάρα από τα καταχθόνια
Μα η νύχτα ανασηκώθηκε σαν πατηµένη οχιά
Μόλις σταµάτησε για λίγο µέσ' στα δόντια ο θάνατος
Κι ύστερα χύθηκε µεµιάς ως τα χλωµά του νύχια!

∆΄
Τώρα κείτεται απάνω στην τσουρουφλισµένη χλαίνη
Μ' ένα σταµατηµένο αγέρα στα ήσυχα µαλλιά
Μ' ένα κλαδάκι λησµονιάς στ' αριστερό του αυτί
Μοιάζει µπαξές που του 'φυγαν άξαφνα τα πουλιά
Μοιάζει τραγούδι που το φίµωσαν µέσα στη σκοτεινιά
Μοιάζει ρολόι αγγέλου που εσταµάτησε
Μόλις είπανε "γεια παιδιά " τα µατοτσίνορα
Κι ή απορία µαρµάρωσε . . .
Κείτεται απάνω στην τσουρουφλισµένη χλαίνη.
Αιώνες µαύροι γύρω του ,
Αλυχτούν µε σκελετούς σκυλιών τη φοβερή σιωπή
Κι οι ώρες που ξανάγιναν πέτρινες περιστέρες,
Ακούν µε προσοχή.
'Όµως το γέλιο κάηκε, όµως η γη κουφάθηκε,
Όµως κανείς δεν άκουσε την πιο στερνή κραυγή
Όλος ο κόσµος άδειασε µε τη στερνή κραυγή.
Κάτω απ' τα πέντε κέδρα
Χωρίς άλλα κεριά
Κείτεται στην τσουρουφλισµένη χλαίνη.
Άδειο το κράνος, λασπωµένο το αίµα,
Στο πλάι το µισοτελειωµένο µπράτσο
Κι ανάµεσ' απ' τα φρύδια -
Μικρό πικρό πηγάδι, δαχτυλιά τής µοίρας
Μικρό πικρό πηγάδι κοκκινόµαυρο
Πηγάδι όπου κρυώνει ή θύµηση!
'Ω µην κοιτάτε ω µην κοιτάτε από που του-
Από που του 'φυγε ή ζωή. Μην πείτε πως
Μην πείτε πως ανέβηκε ψηλά ο καπνός του ονείρου
Έτσι λοιπόν η µια στιγµή Έτσι λοιπόν η µια
Έτσι λοιπόν η µια στιγµή παράτησε την άλλη,
Κι ο ήλιος ο παντοτινός έτσι µεµιάς τον κόσµο!

Ε΄
Ήλιε δεν ήσουν ο παντοτινός;
Πουλί δεν ήσουν η στιγµή χαράς που δεν καθίζει;
Λάµψη δεν ήσουν η αφοβιά του σύγνεφου;
Κι εσύ περβόλι ωδείο των λουλουδιών
Κι εσύ ρίζα σγουρή φλογέρα τής µαγνόλιας!
Έτσι καθώς τινάζεται µέσ' στη βροχή το δέντρo
Και το κορµί αδειανό µαυρίζει από τη µοίρα
Κι ένας τρελός δέρνεται µε το χιόνι
Και τα δυο µάτια πάνε να δακρύσουν -
Γιατί, ρωτάει ο αϊτός, που 'ναι το παλληκάρι;
Κι όλα τ' αιτόπουλ' απορούν που 'ναι το παλληκάρι!
Γιατί, ρωτάει στενάζοντας η µάνα, που 'ναι ο γιος µoυ;
Κι όλες οι µάνες απορούν που να 'ναι το παιδί
Γιατί, ρωτάει ο σύντροφος, που να 'ναι ο αδερφός µου
Κι όλοι του οι σύντροφοι απορούν που να 'ναι ο πιο µικρός !
Πιάνουν το χιόνι, καιει ο πυρετός
Πιάνουν το χέρι και παγώνει
Πάν να δαγκάσουνε ψωµί κι εκείνο στάζει από αίµα
Κοιτούν µακριά τον ουρανό κι εκείνος µελανιάζει
Γιατί γιατί γιατί γιατί να µη ζεσταίνει ο θάνατος
Γιατί ένα τέτοιο ανόσιο ψωµί
Γιατί ένας τέτοιος ουρανός εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος!

ΣΤ΄
Ήταν ωραίο παιδί. την πρώτη µέρα που γεννήθηκε
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης να φανεί
Στους ώµους τής στεριάς το στάρι που αναγάλλιαζε
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης και το φτύσανε
Μια στο κεφάλι, µια στον κόρφο, µια µέσα στο κλάµα του
Βγήκαν Ρωµιοί µε µπράτσα φοβερά
Και το σηκώσαν στου βοριά τα σπάργανα.
'Ύστερα οι µέρες τρέξανε, παράβγαν στο λιθάρι
Καβάλα σε φοραδοπούλες χοροπήδηξαν
Ύστερα κύλησαν Στρυµόνες πρωινοί
Ώσπου κουδούνισαν παντού οι τσιγγάνες ανεµώνες
Κι ήρθαν από της γης τα πέρατα
Οι πελαγίτες οι βοσκοί να πάν των φλόκων τα κοπάδια
Εκεί που βαθιανάσαινε µια θαλασσοσπηλιά
Εκεί που µια µεγάλη πέτρα εστέναζε!
Ήταν γερό παιδί
Τις νύχτες αγκαλιά µε τα νεραντζοκόριτσα                                                                                                                        
Λέρωνε τις µεγάλες φορεσιές των άστρων,
Ήτανε τόσος ο Έρωτας στα σπλάχνα του
Που έπινε µέσα στο κρασί τη γέψη όλης της γης
Πιάνοντας ύστερα χορό µ' όλες τις νύφες λεύκες
Ώσπου ν' ακούσει και να χύσ' η αυγή το φως µέσ' στα µαλλιά του
Η αυγή που µ' ανοιχτά µπράτσα τον έβρισκε
Στη σέλα δυο µικρών κλαδιών να γρατζουνάει τον ήλιο,
Να βάφει τα λουλούδια,
'Η πάλι µε στοργή να σιγονανουρίζει
Τις µικρές κουκουβάγιες που ξαγρύπνησαν . . .
Α τι θυµάρι δυνατό η ανασαιµιά του
Τι χάρτης περηφάνειας το γυµνό του στήθος
Όπου ξεσπούσαν λευτεριά και θάλασσα . . .
Ήταν γενναίο παιδί
Με τα θαµπόχρυσα κουµπιά και το πιστόλι του
Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά
Και µε το κράνος του, γυαλιστερό σηµάδι
(Φτάσανε τόσο εύκολα µέσ' στο µυαλό
Που δεν εγνώρισε κακό ποτέ του)
Με τους στρατιώτες του ζερβά-δεξιά
Και την εκδίκηση της αδικίας µπροστά του
- Φωτιά στην άνοµη φωτιά! -
Με το αίµα πάνω από τα φρύδια
Τα βουνά της Αλβανίας βροντήξανε
Ύστερα λυώσαν χιόνι να ξεπλύνουν
Το κορµί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγής
Και το στόµα του, µικρό πουλί ακελάηδιστο
Και τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερηµίας
Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας
∆εν έκλαψαν
Γιατί να κλάψουν;
Ήταν γενναίο παιδί!

Ζ΄
Τα δέντρα είναι από κάρβουνο που ή νύχτα δεν κορώνει.
Χυµάει, χτυπιέται ο άνεµος, ξαναχτυπιέται ο άνεµος
Τίποτε. Μέσ' στην παγωνιά κουρνιάζουν τα βουνά
Γονατισµένα. Κι από τις χαράδρες βουίζοντας,
Απ' τα κεφάλια των νεκρών η άβυσσο ανεβαίνει.
∆εν κλαιει πια ούτ' η Λύπη. Σαν την τρελή που ορφάνεψε
Γυρνάει, στο στήθος της φορεί µικρό κλαδί σταυρού
∆εν κλαιει. Μονάχ' από τα µελανά ζωσµένη Ακροκεραύνια
Πάει ψηλά και στήνει µια πλάκα φεγγαριού
Μήπως και δουν τον ίσκιο τους γυρνώντας οι πλανήτες
Και κρύψουν τις αχτίδες τους
Και σταµατήσουν
Εκεί στο χάος ασθµαίνοντας εκστατικοί.
Χυµάει, χτυπιέται ο άνεµος, ξαναχτυπιέται ο άνεµος
Σφίγγεται η ερηµιά στον µαύρο της µποξά
Σκυφτή πίσω από µήνες-σύννεφα αφουκράζεται
Τι να 'ναι που αφουκράζεται, σύννεφα-µήνες µακριά;                                                                            
Με τα κουρέλια των µαλλιών στους ώµους - αχ αφήστε την -
Μισή κερί µισή φωτιά µια µάνα κλαιει - αφήστε την -
Στις παγωµένες άδειες κάµαρες όπου γυρνάει αφήστε την!
Γιατί δεν είναι η µοίρα χήρα κανενός
Κι οι µάνες είναι για να κλαιν, οι άντρες για να παλεύουν
Τα περιβόλια για ν' ανθούν των κοριτσιών οι κόρφοι
Το αίµα για να ξοδεύεται, ο αφρός για να χτυπά
Κι η λευτεριά για ν' αστραφτογεννιέται αδιάκοπα!

Η΄
Πέστε λοιπόν στον ήλιο να 'βρει έναν καινούριο δρόµο
Τώρα που πια ή πατρίδα του σκοτείνιασε στη γη
Αν θέλει να µη χάσει από την περηφάνεια του
Ή τότε πάλι µε χώµα και νερό
Ας γαλαζοβολήσει αλλού µιαν αδελφούλα Ελλάδα!
Πέστε στον ήλιο να' βρει έναν καινούριο δρόµο
Μην καταπροσωπήσει πια µήτε µια µαργαρίτα
Στη µαργαρίτα πέστε να ' βγει µ' άλλη παρθενιά
Μη λερωθεί από δάχτυλα που δεν της πάνε!
Χωρίστε από τα δάχτυλα τ' αγριοπεριστέρια
Και µην αφήστε ήχο να πει το πάθος του νερού
Καθώς γλυκά φυσά ουρανός µέσ' σ' αδειανό κοχύλι
Μη στείλτε πουθενά σηµάδι απελπισιάς,
Μόν' φέρτε από τις περιβόλες της παλληκαριάς
Τις ροδωνιές όπου η ψυχή του ανάδευε
Τις ροδωνιές όπου η ανάσα του έπαιζε
Μικρή τη νύφη χρυσαλλίδα
Που αλλάζει τόσες ντυµασιές όσες ριπές το ατλάζι
Στον ήλιο, σαν µεθοκοπούν χρυσόσκον' οι χρυσόµυγες
Και πάν µε βιάση τα πουλιά ν' ακούσουνε απ' τα δέντρα
Ποιου σπόρου γέννα στύλωσε το φηµισµένο κόσµο!

Θ΄
Φέρτε καινούρια χέρια τι τώρα ποιος θα πάει
Ψηλά να νανουρίσει τα µωρά των άστρων!
Φέρτε καινούρια πόδια τι τώρα ποιος θα µπει
Στον πεντοζάλη πρώτος των αγγέλων!
Καινούρια µάτια - Θέ µου - Τι τώρα που θα πάν
Να σκύψουν τα κρινάκια τής αγαπηµένης!
Αίµα καινούριο τι µε ποιο χαράς χαίρε θ' ανάψουν
Και στόµα, στόµα δροσερόν από χαλκό κι αµάραντο
Τι τώρα ποιος στα σύννεφα θα πει "γεια σας παιδιά!"
Μέρα, ποιος θ' αψηφήσει τα ροδακινόφυλλα
Νύχτα, ποιος θα µερέψει τα σπαρτά
Ποιος θα σκορπίσει πράσινα καντήλια µέσ' στoυς κάµπους
Ή θ' αλαλάξει θαρρετά κατάντικρυ απ' τον ήλιο
Για να ντυθεί τις θύελλες καβάλα σ' άτρωτο άλογο
Και να γενεί Αχιλλέας των ταρσανάδων!
Ποιος θ' ανεβεί στο µυθικό και µαύρο ερηµονήσι                                                                          
Για ν' ασπαστεί τα βότσαλα
Και ποιος θα κοιµηθεί
Για να περάσει από τους Ευβοϊκούς του ονείρου
Να ' βρει καινούρια χέρια, πόδια, µάτια,
Αίµα και λαλιά
Να ξαναστυλωθεί στα µαρµαρένια αλώνια
Και να ριχτεί - αχ τούτη τη φορά -
Και να ριχτεί του Χάρου µε την αγιοσύνη του!

Ι΄
Ήλιος, φωνή χαλκού, κι άγιο µελτέµι
Πάνω στα στήθη του όµοναν "ζωή να σε χαρώ!"
∆ύναµη εκεί πιο µαύρη δε χωρούσε
Μόνο µε φως χυµένο από δαφνόκλαδο
Κι ασήµι από δροσιά µόνον εκεί ο σταυρός
Άστραφτε, καθώς χάραζε η µεγαλοσύνη
Κι η καλοσύνη µε σπαθί στο χέρι πρόβελνε
Να πει µέσ' απ' τα µάτια του και τις σηµαίες τους "Ζω!"
Γεια σου µωρέ ποτάµι οπού 'βλεπες χαράµατα
Παρόµοιο τέκνο θεού µ' ένα κλωνί ρογδιάς
Στα δόντια, να ευωδιάζεται από τα νερά σου
Γεια σου κι εσύ χωριατοµουσµουλιά που αντρείευες
Κάθε πού 'θελε πάρει Αντρούτσος τα όνειρά του
Κι εσύ βρυσούλα του µεσηµεριού που έφτανες ως τα πόδια του
Κι εσύ κοπέλα που ήσουνα η Ελένη του,
Που ήσουνα το πουλί του, η Παναγιά του, η Πούλια του,
Γιατί και µια µόνο φορά µέσ' στη ζωή αν σηµάνει
Αγάπη ανθρώπου ανάβοντας
Άστρον απ' άστρο τα κρυφά στερεώµατα
Θα βασιλεύει πάντοτες παντού η θεία ηχώ
Για να στoλίζει µε µικρές καρδιές πουλιών τα δάση
Με λύρες από γιασεµιά τα λόγια των ποιητών
Κι όπου κακό κρυφό να το παιδεύει -
Κι όπου κακό κρυφό να το παιδεύει ανάβοντας!

IΑ΄
Κείνοι που επράξαν το κακό - γιατί τους είχε πάρει
Τα µάτια η θλίψη πήγαιναν τρικλίζοντας
Γιατί τους είχε πάρει
τη θλίψη ο τρόµος χάνονταν µέσα στο µαύρο σύγνεφο
Πίσω! και πια χωρίς φτερά στο µέτωπο
Πίσω! Και πια χωρίς καρφιά στα πόδια
Εκεί που γδύν' η θάλασσα τ' αµπέλια και τα ηφαίστεια
Στους κάµπους της πατρίδας πάλι και µε το φεγγάρι αλέτρι
Πίσω! Στα µέρη όπου λαγωνικά τα δάχτυλα
Μυρίζονται τη σάρκα κι όπου η τρικυµία βαστά
Όσο ένα γιασεµί λευκό στο θέρος της γυναίκας!
Κείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε µαύρο σύγνεφο
Ζωή δεν είχαν πίσω τους µ' έλατα και µε κρύα νερά                                                                          
Μ' αρνί, κρασί και τουφεκιά, βέργα και κληµατόσταυρο
Παππού δεν είχαν από δρυ κι απ' οργισµένον άνεµο
Στο καραούλι δεκαοχτώ µερόνυχτα
Με πικραµένα µάτια
Τους πήρε µαύρο σύγνεφο - δεν είχαν πίσω τους αυτοί
Θειό µπουρλοτιέρη, πατέρα γεµιτζή
Μάνα που να 'χει σφάξει µε τα χέρια της
Ή µάνα µάνας που µε το βυζί γυµνό
Χορεύοντας να ' χει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου!
Κείνοι που επράξαν το κακό - τους πήρε µαύρο σύγνεφο
Μα κείνος που τ' αντίκρισε στους δρόµους τ' ουρανού
Ανεβαίνει τώρα µοναχός και ολόλαµπρος!

ΙΒ΄
Με βήµα πρωινό στη χλόη που µεγαλώνει
Ανεβαίνει µοναχός και ολόλαµπρος.
Λουλούδια αγοροκόριτσα του κρυφογνέφουνε
Και του µιλούν µε µια ψιλή φωνή που αχνίζει στον αιθέρα
Γέρνουν και κατ' αυτόν τα δέντρα ερωτεµένα
Με τις φωλιές χωµένες στη µασχάλη τους
Με τα κλαδιά τους βουτηγµένα µέσ' στο λάδι του ήλιου
Θαύµα - Τι θαύµα, χαµηλά στη γη
Άσπρες φυλές µ' ένα γαλάζιο υνί χαράζουνε τους κάµπους
Στράφτουν βαθιά οι λοφοσειρές
Και πιο βαθιά τ' απρόσιτα όνειρα των βουνών της άνοιξης!
Ανεβαίνει µοναχός και ολόλαµπρος
Τόσο πιωµένος από φως που φαίνεται η καρδιά του
Φαίνεται µέσ' στα σύννεφα ο Όλυµπος ο αληθινός
Και στον αέρα ολόγυρα ο αίνος των συντρόφων.
Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο από το αίµα
Στους όχτους του µονοπατιού συνάζουνται τα ζώα
Γρυλίζουν και κοιτάζουνε σα να µιλούνε
Ο κόσµος όλος είναι αληθινά µεγάλος
Γίγας που κανακεύει τα παιδιά του
Μακριά χτυπούν καµπάνες από κρύσταλλο
Αύριο, αύριο λένε : το Πάσχα τ' ουρανού!

ΙΓ΄
Μακριά χτυπoύν καµπάνες από κρύσταλλο -
Λένε γι' αυτόν που κάηκε µέσ' στη ζωή
Όπως η µέλισσα µέσα στου θυµαριου το ανάβρυσµα
Για την αυγή που πνίγηκε στα χωµατένια στήθια
Ενώ µηνούσε µιαν ηµέρα πάλλαµπρη
Για τη νιφάδα που άστραψε µέσ' στο µυαλό κι εσβήστη
Τότες που ακούστηκε µακριά η σφυριγµατιά της σφαίρας
Και πέταξε ψηλά θρηνώντας η Αλβανίδα πέρδικα!                                                                            
Λένε γι' αυτόν που µήτε καν επρόφτασε να κλάψει
Για τον βαθύ καηµό του 'Έρωτα της ζωής
Που είχε όταν δυνάµωνε µακριά ο αγέρας
Και κρώζαν τα πουλιά στου χαλασµένου µύλου τα δοκάρια
Για τις γυναίκες που έπιναν την άγρια µουσική
Στο παραθύρι ορθές σφίγγοντας το µαντήλι τους
Για τις γυναίκες που απελπίζαν την απελπισιά
Προσµένοντας ένα σηµάδι µαύρο στην αρχή του κάµπου
Ύστερα δυνατά πέταλα έξω απ' το κατώφλι
Λένε για το ζεστό κι αχάιδευτο κεφάλι του
Για τα µεγάλα µάτια του όπου χώρεσε η ζωή
Τόσο βαθιά, που πια να µην µπορεί να βγει ποτέ της!

Ι∆΄
Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ' όνειρο µέσ' στο αίµα
Του κόσµου η πιο σωστή στιγµή σηµαίνει :
Ελευθερία,
Έλληνες µέσ' στα σκοτεινά δείχνουν το δρόµο :
Ε Λ Ε Y Θ Ε Ρ Ι Α
Για σένα θα δακρύσει από χαρά ο ήλιος
Στεριές ιριδοχτυπηµένες πέφτουν στα νερά
Καράβια µ' ανοιχτά πανιά πλέουν µέσ' στους λειµώνες
Τα πιο αθώα κορίτσια
Τρέχουν γυµνά στα µάτια των αντρών
Κι η σεµνότη φωνάζει πίσω από το φράχτη
Παιδιά! δεν είναι άλλη γη ωραιότερη.
Του κόσµου η πιο σωστή στιγµή σηµαίνει !
Με βήµα πρωινό στη χλόη που µεγαλώνει
Ολοένα εκείνος ανεβαίνει
Τώρα, λάµπουνε γύρω του οι πόθοι που ήταν µια φορά
Χαµένοι µέσ' στης αµαρτίας τη µοναξιά
Γειτόνοι της καρδιάς του οι πόθοι φλέγονται
Πουλιά τον χαιρετούν, του φαίνονται αδερφάκια του
Άνθρωποι τον φωνάζουν, του φαίνονται συντρόφοι του
"Πουλιά καλά πουλιά µου, εδώ τελειώνει ο θάνατος!"
"Σύντροφοι σύντροφοι καλοί µου, εδώ ή ζωή αρχίζει"
Αγιάζι ουράνιας οµορφιάς γυαλίζει στα µαλλιά του
Μακριά χτυπούν καµπάνες από κρύσταλλο
Αύριο, αύριο, αύριο : το Πάσχα τού Θεού!

ΟΙ ΧΟΡΤΟΠΙΤΕΣ

Aυτόν το μήνα βάλαμε στο μικροσκόπιο τα άγρια χόρτα και τα παραδοσιακά κρητικά χορτοπιτάκια. Oι χορτόπιτες είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά εδέσματα της ελληνικής διατροφής. Tα βασικά υλικά για την παρασκευή τους είναι το φύλλο, τα χόρτα και το ελαιόλαδο. Kαιρός, λοιπόν, να μάθουμε τη διατροφική αξία αυτού του παραδοσιακού, αλλά και παραμελημένου τροφίμου. Συγκρίναμε 13 είδη χόρτων που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της παραδοσιακής κρητικής χορτόπιτας με βάση τα στοιχεία του Eπιχειρησιακού Προγράμματος Έρευνας και Tεχνολογίας (EΠET II), υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας Διατροφής κ. Aντωνίας Tριχοπούλου. H συλλογή των χόρτων που εξετάστηκαν έγινε στην κρητική ύπαιθρο, και συγκεκριμένα στους Άνω Aσίτες. Στην Kρήτη συνηθίζουν να φτιάχνουν μικρά πιτάκια που τηγανίζουν σε άφθονο ελαιόλαδο για 1-2΄ μέχρι να ροδίσουν, μιας και τα χόρτα είναι ήδη ζεματισμένα και ουσιαστικά τηγανίζεται μόνο η ζύμη.
Tα χόρτα της έρευνας
Mάραθο, αγριόπρασο (ή σχινόπρασο), σκούλος, ζοχός, καυκαλήθρα, κουτσουνάδα, λάπαθο, σταφυλίνακας, πεντάνευρο, αχάτζικας (ή μυρώνι), λαγουδοπαξίμαδο, γοργογιάννης και στρουφούλι.
Oι μετρήσεις
- Tα άγρια χόρτα αναλύθηκαν ως προς την περιεκτικότητά τους σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία, απαραίτητα για την καλή λειτουργία του οργανισμού, όπως κάλιο (K), ασβέστιο (Ca), μαγνήσιο (Mg), σίδηρος (Fe), φώσφορος (P) και ψευδάργυρος (Zn).
- Eπίσης, τα χόρτα αναλύθηκαν ως προς την περιεκτικότητά τους σε φλαβονοειδή (αντιοξειδωτικές ουσίες).

- Tέλος, συγκρίθηκε η περιεκτικότητα της χορτόπιτας σε φλαβονοειδή σε σχέση με επιλεγμένα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, καθώς και με το κόκκινο κρασί και το μαύρο τσάι.
Tα αποτελέσματα της έρευνας
- Tα χόρτα είναι εξαιρετικά πλούσια σε μέταλλα και ιχνοστοιχεία -ιδιαίτερα σε κάλιο και ασβέστιο-, γεγονός που οφείλεται έως ένα βαθμό και στη σύνθεση του κρητικού εδάφους από όπου συλλέχθηκαν. Συγκεκριμένα, 2 χορτοπιτάκια (100 γρ.) περιέχουν 195,6 mg κάλιο και 135,3 mg ασβέστιο.
- H κερκετίνη και η καμφερόλη είναι τα φλαβονοειδή με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση στα χόρτα που μελετήθηκαν, κατά συνέπεια και στα χορτοπιτάκια. Σύμφωνα με τους ειδικούς, υπάρχουν ενδείξεις για την ευεργετική επίδραση των φλαβονοειδών στην πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων και του καρκίνου. Παρατηρήθηκε, λοιπόν, μεταξύ άλλων, ότι 2 χορτοπιτάκια (100 γρ.) περιέχουν 12,4 mg κερκετίνης και 4,3 mg καμφερόλης.
- Kατά την ανάλυση των φλαβονοειδών ήταν εντυπωσιακή η διαπίστωση ότι το λάπαθο περιέχει διπλάσια ποσότητα κερκετίνης σε σύγκριση με το κρεμμύδι, που θεωρείται μία από τις κατεξοχήν πηγές αυτού του φλαβονοειδούς!
- Διαπιστώθηκε, επίσης, ότι ένα μόνο κρητικό χορτοπιτάκι (50 γρ.) περιέχει έξι φορές περισσότερη κερκετίνη από 1 ποτήρι κόκκινο κρασί και μιάμιση φορά περισσότερη κερκετίνη από 1 φλιτζάνι μαύρο τσάι.


Συμπέρασμα
Tα στοιχεία καταδεικνύουν την υψηλή διατροφική αξία των χόρτων και της χορτόπιτας. Mάλιστα, οι ευεργετικές ιδιότητες των ωμών χόρτων εξακολουθούν να υφίστανται και στις χορτόπιτες που τα περιέχουν, επειδή οι χορτόπιτες δεν περιέχουν χοληστερίνη και τα λιπίδιά τους προέρχονται από το ελαιόλαδο. Kαιρός είναι να τις εντάξουμε και πάλι στη διατροφή μας.

 ΠΗΓΗ vita.gr

Αντόνι Γκαουντί (1852-1926)

Ανάμεσα στα σύγχρονα σπίτια, τους πλακόστρωτους δρόμους και τα μεταμοντέρνα κτήρια της Βαρκελώνης, εντυπωσιάζουν –βγαλμένα σαν από παραμύθι- ορισμένα από τα πιο διάσημα δημιουργήματά του Γκαουντί, του εκκεντρικού και ιδιοφυή καταλανού αρχιτέκτονα της Αρ Νουβό, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή και τον πλούτο της αστείρευτης δημιουργικότητάς του στην πόλη του, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα. Η επιβλητική Sagrada Familia, το εντυπωσιακό πάρκο Guell, το όμορφο σπίτι Batlló κ.ά.. Οι δημιουργίες του θυμίζουν άλλοτε παραμύθι, άλλοτε κάτι από την απρόβλεπτη ομορφιά της φύσης και άλλοτε κάτι από Ανατολή.

Ο Γκαουντί είχε καταφέρει έναν εντυπωσιακό συγκερασμό της αρχιτεκτονικής και της γλυπτικής στο έργο του, αλλά και ιδιαίτερα τολμηρές στατικές επιλύσεις. Και πίσω από τις μορφές της αρχιτεκτονικής του, σταθερή πηγή έμπνευσης παραμένει η φύση: καμπυλωτές επιφάνειες να σπινθηρίζουν «ζωντανές» από τα πολύχρωμα κεραμικά τους, περιγράμματα να «ανεμίζουν» σχεδόν «φαγώσιμα», σχεδόν λιωμένα, σαν μορφές από θαλάσσια όντα, τα παράθυρά τους σαν οπές μιας κυψέλης. Σε αυτό το ρευστά γοτθικό στυλ της εξωτικά πλούσιας διακόσμησης όλα προσδίδουν μια σχεδιαστική ευφορία, μερικές φορές «αποπνικτική».

Η εκκλησία Sagrada Familia εκείνη που αποτέλεσε το έργο ζωής του βαθιά θρήσκου Γκαουντί. Η κατασκευή της είχε αρχίσει το 1892 και συνεχίζεται ακόμη(!), αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εργοτάξια που συρρέουν για να θαυμάσουν αναρίθμητοι επισκέπτες.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γκαουντί είχε ολοκληρωτικά αφιερωθεί σε αυτή την ανάθεση, ζώντας στην κρύπτη του ναού. Ηταν εκείνα τα χρόνια τόσο ευτελής η εμφάνισή του που όταν το 1926 τον χτύπησε ένα τραμ σε μια πολυσύχναστη διασταύρωση οι οδηγοί ταξί αρνήθηκαν(!) αρχικά να τον πάνε στο νοσοκομείο πιστεύοντας ότι ήταν ζητιάνος. Ο φημισμένος αρχιτέκτονας πέθανε τρεις ημέρες αργότερα. Αυτή η εικόνα της εγκατάλειψης δεν ανταποκρινόταν στο μέγεθος της φυσιογνωμίας του η μισή Βαρκελώνη πήγε στην κηδεία του δημοφιλούς αρχιτέκτονα που λίγοι είχαν γνωρίσει από κοντά.

Sagrada Familia

Πάρκο Guell

Casa Batlló- 1904

Casa Batlló- Εσωτερικό

Casa Batlló - πρόσοψη

La Pedrera - 1906-1912

La Pedrera - Οροφή

_______
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Οι δέκα τεχνικές ελέχγου των πολιτών

1. Η τεχνική της διασκέδασης
Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, δι’ενός αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.
Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομία, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής.
«Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.
2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.
3. Η τεχνική της υποβάθμισης
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.
4. Η στρατηγική της αναβολής
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτ’ απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.
5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.
Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους»
6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές…
7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία
Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα
Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.
9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!..
10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους
Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

http://www.apocalypsejohn.com

Περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους της γης ζουν μέσα σε αυτόν τον κύκλο

Η θεώρηση της εργασίας στην αρχαία Ελλάδα

[…] Κατ’ αυτήν (Hannah Arendt, Η ανθρώπινη κατάσταση) το μεγαλείο της ελληνικής σύλληψης της πολιτικής συνίσταται στον πλήρη διαχωρισμό του κοινωνικού από το πολιτικό, αφήνοντας στην άκρη αυτό που ονομάζει το animal laborans, δηλαδή το ανθρώπινο ον ως εργαζόμενο – εργαζόμενο με την έννοια ότι συμμετέχει στον κύκλο βιολογικού μεταβολισμού μέσω του οποίου παράγει την τροφή του, την καταναλώνει, αναπαράγεται κ.λπ. Όλα αυτά, κατά τη συγγραφέα, δεν ανήκουν στο δημόσιο πεδίο και δεν θα έπρεπε ως εκ τούτου να αποτελούν θεμιτό αντικείμενο πολιτικής ενασχόλησης. Επομένως οι Έλληνες είχαν δίκιο να περιορίζουν αυτή τη δραστηριότητα στα όρια του οίκου και της οικονομίας, δηλαδή της διαχείρισης του νοικοκυριού, όπως συνέβαινε με τη μαγειρική ή τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών από τη μητέρα. Η πολιτική είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι το πεδίο όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται για να πετύχουν την αναγνώριση και κυρίως να αποκτήσουν χρονική διάρκεια που υπερβαίνει το πλαίσιο μιας θνητής ζωής, πραγματοποιώντας σπουδαία επιτεύγματα με το λόγο και της ενέργειες τους. […]  

Πράγματι, οι καθαρά παραγωγικές δραστηριότητες γι’ αυτούς στερούνται ενδιαφέροντος, είναι βάναυσες, όπως λέει ο Αριστοτέλης –βάναυσος είναι ο ακαλλιέργητος χονδροκομμένος άνθρωπος. Και όταν είναι εντελώς τεχνητές είναι ακόμη πιο βάναυσες: Ο τεχνίτης είναι πιο βάναυσος από τον αγρότη, ο οποίος βρίσκεται σε επαφή με μια φυσική διαδικασία, συντονίζεται κατά μία έννοια με τη φύσιν, ενώ ο τεχνίτης είναι ολοκληρωτικά υποδουλωμένος σε μια υποδεέστερη, τεχνητή πραγματικότητα, με σκοπό την ικανοποίηση αναγκών με δευτερεύουσα σημασία. 

Αυτή η θεωρία της εργασίας, σύμφωνα με την οποία η πραγματική ανθρώπινη ελευθερία προϋποθέτει να διαθέτει κανείς χρόνο, να μην είναι υποχρεωμένος να εκτελέσει κάποια παραγωγική εργασία για να κερδίσει τα προς το ζην, όπως λέμε, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην αρχαία Ελλάδα. Και κατά μία έννοια, η αθηναϊκή δημοκρατία συγκροτείται σε αντίθεση ακριβώς με αυτή την ιδέα, που εμποτίζει τόσο την κοινωνία στο σύνολό της όσο και τα κείμενα των φιλοσόφων. Στην πράξη το δημοκρατικό κίνημα αποσκοπεί να δώσει πολιτικά δικαιώματα στους αγρότες και τους τεχνίτες στο πλαίσιο της πόλης. Αυτή ακριβώς είναι η πραγματική κατάσταση στην Αθήνα. Ο Αριστοτέλης που καταγράφει τα γεγονότα εκ των υστέρων δέχεται ευχαρίστως την ιδέα της παραχώρησης πολιτικών δικαιωμάτων στους αγρότες, η περίπτωση όμως των τεχνητών φαίνεται ότι του δημιουργεί πρόβλημα (Πολιτικά, Γ, Ε, 1277b – 1278a).

Κορνήλιος Καστοριάδης, Η ελληνική ιδιαιτερότητα II. Η Πόλις και οι νόμοι

(ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ, 2008, σελ. 122-125)

 http://axia-logou.blogspot.gr/

Το πρώτο κοσμικό αλφάβητο της Κρήτης

Παλαιότερα επικρατούσε η θεωρία ότι οι αρχαίοι Έλληνες παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Φοίνικες, οι οποίοι κατοικούσαν στις ακτές της Συρίας – Παλαιστίνης. Ενώ συνέβη το αντίθετο: Οι Φοίνικες παρέλαβαν τη γραφή από τους Κρήτες αποίκους, οι οποίοι κατά τον 13ον π.Χ. αιώνα αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι, όπως μας είναι γνωστοί, από την Παλαιά Διαθήκη. Ο Άρθουρ Έβανς, Άγγλος αρχαιολόγος υποστηρίζει: «Η Γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικικής γραφής».

Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τον Ιούνιο του 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας, ο Μάικλ Βέντρις ανακοίνωσε δημόσια ότι μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει μια άγνωστη μέχρι τότε γραφή, την Κρητικομυκηναϊκή γραμμική γραφή τύπου Β΄, στην οποία βρίσκονται γραμμένες πολλές πινακίδες από την Κρήτη, τις Μυκήνες, την Πύλο κ.ά. και, το κυριότερο, ότι η γλώσσα των πινακίδων αυτών είναι η Ελληνική.

Η σπουδαιότητα της ανακοίνωσης του Βέντρις για την επιστήμη γενικότερα (που έλυνε, επιτέλους, το μυστήριο, το μυστήριο των πινακίδων της γραμμικής γραφής Β’), αλλά ιδίως για τον ελληνικό πολιτισμό, που η γραπτή του παράδοση μεταφερόταν επτά περίπου αιώνες νωρίτερα (από τον 8ο αιώνα π.Χ. στον 15ον), ήταν ανυπολόγιστης σημασίας. Άλλαζαν, άρδην τα δεδομένα της ιστορίας μας, αφού αυτή εξαρτάται και προσδιορίζεται χρονικώς, κατά κύριο λόγο, από τις γραπτές μαρτυρίες.

Είχε προηγηθεί η έρευνα του Άγγλου αρχαιολόγου Έβανς, ο οποίος έκαμε ανασκαφές στην Κρήτη. Είχε παρατηρήσει ότι από τους κατασπαρμένους στα διάφορα μουσεία της Ευρώπης σφραγιδόλιθους, εκείνοι που η προέλευσή τους ήταν γνωστή προέρχονταν από την Κρήτη. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι κοιτίδα της γραφής αυτής ήταν η Κρήτη. Γι’ αυτό το 1893 άρχισε τις έρευνες στην Κρήτη.

Ευθύς εξ αρχής ο Έβανς υποστήριξε ότι τα συλλαβογράμματα της γραμμικής γραφής Β’ δεν εκφράζουν γλώσσα ανατολικής προελεύσεως (όπως επιστεύετο πριν από την αποκρυπτογράφηση), αλλά μόνο ελληνικά. Ο Έβανς ακόμη είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, βασιζόμενος σε παρατηρήσεις του επί της εξελίξεως των διαφόρων συλλαβογραμμάτων, ότι οι Φοίνικες παρέλαβαν τη γραφή από Κρήτες αποίκους, οι οποίοι μετά τον 13ον π.Χ. αιώνα αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι. Έτσι, ο Έβανς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι: Η Γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικικής γραφής!..

Περίπου την ίδια εποχή ο Ρενέ Ντυσσώ διετύπωσε ανάλογη άποψη: «Οι Φοίνικες είχον παραλάβει πρωιμότατα το αλφάβητόν των παρά των Ελλήνων, οίτινες είχον διαμορφώσει τούτο εκ της Κρητομυκηναϊκής γραφής». Η διαφορά είναι ότι το φοινικικό σύστημα γραφής παρέμεινε συλλαβάριο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους Έλληνες, ενώ η ελληνική φυσιολογική εξέλιξη κατέληξε στο σημερινό γνωστό αλφαβητικό σύστημα γραφής, το πρώτο δηλαδή αλφαβητάριο στον κόσμο.

Αυτήν την γραφή Β’ επέτυχε να αποκρυπτο γραφήσει το 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας Ventris με την συνεργασία του μεγάλου Ελληνιστή Τσάντγουικ, ο οποίος έχει γράψει σχετικά: «Όλοι οι Έλληνες πρέπει να σέβονται το κομμάτι αυτό του μαυρισμένου πηλού, γιατί αυτό κατ’ εξοχήν έπεισε τον κόσμο ότι οι δημιουργήσαντες τον μυκηναϊκόν πολιτισμό ήσαν Έλληνες. Η γλώσσα που μιλούσαν 1.700 χρόνια πριν να γεννηθεί ο Χριστός, είναι με μερικές διαφορές η ίδια γλώσσα με την ελληνική που μιλιέται σήμερα. Και υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν τα ξέρουμε για τις απαρχές της ελληνικής γλώσσας…».

Ο Μάικλ Βέντρις, που πέτυχε την αποκρυπτογράφηση, ήταν χαρισματικό πνεύμα. Μπορούσε να μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες, είχε μια σπάνια συνδυαστική φαντασία, ήταν ικανός να ξεχωρίζει τις κανονικότητες μέσα στην ποικιλία και γενικά, όπως γράφει ένας συνεργάτης του, «είχε τη δύναμη να διακρίνει την τάξη μέσα στο φαινομενικό χάος, το χάρισμα δηλαδή που χαρακτηρίζει το έργο όλων των μεγάλων ανδρών». Γι’ αυτό και επέτυχε να λύσει ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα. Έτσι, έλυσε τη μεγάλη απορία χιλιάδων μελετητών της ελληνικής ιστορίας, τους οποίους απασχολούσε το ερώτημα: «Πώς συμβαίνει οι Έλληνες με τόσο υψηλό επίπεδο πολιτισμού να πάρουν το αλφαβητάριο από τους Φοίνικες;..». Ο θάνατός του το 1956, σε ηλικία 34 ετών σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, άφησε πολλά ερωτήματα, τα οποία παραμένουν αναπάντητα μέχρι σήμερα.


Χάρη στον Βέντρις αποδείχτηκε ότι η ελληνική, η αρχαιότερη γλώσσα απ’ όσες ομιλούνται και γράφονται σήμερα στην ευρωπαϊκή ήπειρο, είναι εντυπωσιακά αρχαιότερη από όσο εθεωρείτο στις αρχές του 20ού αιώνα. Τα ελληνικά και πρωτοελληνικά φύλα διέθεταν διάφορα συστήματα γραφής. Αυτό έγινε γνωστό από τις πήλινες πινακίδες που τα «αρχεία» της ελληνικής γης διαφύλαξαν επί χιλιετίες και ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, «γράμμα λίθων γαίας παναληθέος».

Τα γραπτά αυτά μνημεία παρουσιάζουν κανονική εξέλιξη: Πρώιμο εικονογραφικό στάδιο (ιερογλυφικό), συλλαβογραφικό, τέλος φθογγογραφικό. Δύο από αυτά τα συστήματα, το Κυπριακό συλλαβογραφικό και η Γραμμική γραφή Β’, έχουν ήδη αποκρυπτογραφηθεί και εκφράζουν ολοκάθαρα την ελληνική γλώσσα με αδιάσπαστη ενότητα μέχρι σήμερα.

Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και μεγάλος Ελληνιστής G. Murray γράφει: «Η ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Μια σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στη Λατινική, Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική κ.λπ.. Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων».

Οι Ευρωπαίοι ειδικοί περί τα γλωσσικά στο σύνολό τους υποστηρίζουν ότι «η αρχαία ελληνική γλώσσα έχει υψηλή μορφοποιητική ικανότητα, που διαμορφώνει τη σκέψη και κάνει τους μαθητές που γνωρίζουν αρχαία ελληνικά, να διαπρέπουν στις θετικές επιστήμες».

Στην Ελλάδα, όμως, πανεπιστημιακός καθηγητής επιθυμεί διακαώς την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στο Γυμνάσιο… Και υπάρχουν, δυστυχώς, ουκ ολίγοι ομονοούντες…

Ο Γερμανός φυσικός επιστήμων Μax Von Laye (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής) γράφει: «Οφείλω χάριτας στη Θεία Πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών». Τη δήλωση αυτή την έκαμε, όταν διαπίστωσε ότι η ελληνική γλώσσα είναι μια τέλεια μαθηματική δημιουργία, διαπίστωσε τη μαθηματική δομή της.

Εμείς συνεχίζουμε την «απλοποίησή» της μέχρι να την κάνουμε αγνώριστη. Σ’ αυτό απαντά ο Γάλλος καθηγητής Masse Roger λέγοντας: «Κάθε απλοποίηση στη γλώσσα είναι απλά ένα χάσιμο σκέψεως».

Αλλά, είναι διδακτικότατη η προτροπή του Προέδρου της Διεθνούς Ακαδημίας προς διάδοση του Πολιτισμού Φραγκίσκου Λιγκόρα, ο οποίος τον Μάρτιο του 1997 έκαμε την παρακάτω δήλωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο: «Έλληνες, να είστε υπερήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μη την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ζωντανέψτε τους αρχαίους σας συγγραφείς, κάνετε γνωστόν το συλλογισμό τους…».


Αθανάσιος Δέμος


http://www.ellinikoarxeio.com
http://www.apocalypsejohn.com/

«Ακούγοντας» τη βαρύτητα

FLICKR/Werner Benger, NASAblueshift

Προσομοίωση δύο μαύρων τρυπών, από το Ινστιτούτο Albert Einstein στη Γερμανία. Τα χρώματα δείχνουν τις ρυτιδώσεις του χωροχρόνου, δηλαδή τα λεγόμενα βαρυτικά κύματα.


Με μία δημοσίευση στο περιοδικό Nature Photonics, μία ομάδα από 800 φυσικούς από όλο τον κόσμο αναφέρει τις πειραματικές εξελίξεις οι οποίες θα υπερκεράσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα τα εμπόδια για την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων, που ενώ προβλέφθηκαν για πρώτη φορά από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1916, παραμένουν άφαντα.

Τα βαρυτικά κύματα είναι ρυτιδώσεις του χωροχρόνου, οι οποίες δημιουργούνται από ακραία κοσμικά φαινόμενα, όπως συγκρούσεις αστέρων, μαύρες τρύπες και εκρήξεις σουπερνόβα. Μπορούν να μεταφέρουν υψηλές ποσότητες ενέργειας, αν και εξασθενούν καθώς απλώνονται, και ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός καθώς το σωματίδιο που φέρει τη βαρύτητα, το γκραβιτόνιο, θεωρείται πως δεν έχει μάζα, όπως και το φωτόνιο.
Βαρυτικά κύματα εκπέμπονται από κάθε βαρυτική αλληλεπίδραση, όμως στα συνήθη βαρυτικά φαινόμενα είναι πολύ ασθενή. Για παράδειγμα, η κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο θεωρητικά προκαλεί βαρυτικά κύματα η ενέργεια των οποίων κάνει τη Γη να χάνει ελάχιστη από την κινητική της ενέργεια (200 Joule το δευτερόλεπτο συγκριτικά με τα 10³⁶ Joule συνολικής κινητικής ενέργειας), φέρνοντας τη κάθε μέρα 10^-15 μέτρα (περίπου όση η ακτίνα ενός πρωτονίου) πιο κοντά στον Ήλιο.
Τη διεθνή συνεργασία των φυσικών συντονίζει από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας ο καθηγητής David Blair. «Η αστρονομία βαρυτικών κυμάτων θα είναι η αστρονομία του μέλλοντος, και πιθανά θα αλλάξει την κατανόησή μας για το Σύμπαν», δήλωσε σχετικά. «Θα μας επιτρέψει να ακούσουμε τη Μεγάλη Έκρηξη και το σχηματισμό μαύρων τρυπών στο Γαλαξία. Θα επιτρέψει στην ανθρωπότητα να εξερευνήσει την αρχή και το τέλος του χρόνου». Σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα αντιλήψεις μας ο χρόνος ξεκινά με τη Μεγάλη Έκρηξη, ενώ σταματά, όταν καταρρέει το χωροχρονικό συνεχές σε μία ανωμαλία, μια μαύρη τρύπα δηλαδή.
Την εξέλιξη στον τομέα σηματοδοτεί η κατασκευή ενός νέου είδους ανιχνευτή. Πρόκειται για ένα συμβολόμετρο (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory – LIGO) το  οποίο χρησιμοποιεί παλμούς λέιζερ για τη μελέτη των ρυτιδώσεων του χωροχρόνου. Ολόκληρη η συσκευή έχει σχήμα ορθής γωνίας, με την κάθε πλευρά να αποτελείται από σωλήνες κενού μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων με κάτοπτρα στις άκρες. Οι ακτίνες λέιζερ, απομονωμένες από κάθε είδους παρεμβολή, είναι αφοσιωμένες στο να «ψάχνουν» για τη βαρύτητα.
Η νέα τεχνική που υπόσχεται να κάνει τη διαφορά, είναι η «κβαντική συμπίεση», η οποία επιτρέπει στους επιστήμονες να σβήσουν το θόρυβο από τις κβαντικές παρεμβολές. Έτσι δεν υπάρχει πια ελάχιστο φράγμα για τις ενέργειες που μπορούν να παρατηρηθούν, επιτρέποντας την άμεση ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων για πρώτη φορά.
«Έχουμε τα καλύτερα κάτοπτρα που έχουν κατασκευαστεί ποτέ, το πιο δυνατό λέιζερ που έχει ποτέ χρησιμοποιηθεί σε πείραμα και ένα κενό τόσο καλό ώστε θα χρειαζόντουσαν 300 χρόνια για να εισχωρήσει στον LIGO αέρας που να αντιστοιχεί σε ένα κουταλάκι του τσαγιού.  Η νέα μέθοδος μας επιτρέπει να μετρήσουμε τις μικρότερες δυνατές ποσότητες ενέργειας», υποστηρίζει ο καθηγητής Blair, ελπίζοντας πως σε λίγα μόλις χρόνια το σύστημα θα είναι έτοιμο να τεθεί σε εφαρμογή και να εγκαινιάσει τη νέα μας δυνατότητα στο να βλέπουμε το Σύμπαν.
http://www.naftemporiki.gr/story/687946

Γρηγορότερα κι από τη Γη περιστρέφεται ο πυρήνας της

Έναν γρίφο που απασχολεί τους επιστήμονες για περισσότερο από τρείς αιώνες κατάφεραν να λύσουν ερευνητές του πανεπιστημίου Leeds στη Βρετανία, σε συνεργασία με το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ελβετίας, υποστηρίζοντας ότι προσδιόρισαν την κατεύθυνση προς την οποία περιστρέφεται το κέντρο της Γης.
Σύμφωνα με τη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), ο εσωτερικός πυρήνας της Γης, που αποτελείται από στερεό σίδηρο, περιστρέφεται με ανατολική κατεύθυνση, κάτι που σημαίνει ότι περιστρέφεται γρηγορότερα από όλον τον πλανήτη.
Αντίθετα, ο εξωτερικός πυρήνας της Γης, που αποτελείται κυρίως από λιωμένο σίδηρο, περιστρέφεται προς τα δυτικά, με πιο αργούς ρυθμούς.
Το 1962, ο επιστήμονας Edmund Halley είχε υποστηρίξει ότι το γεωμαγνητικό πεδίο της Γης κινείται προς τα δυτικά, ωστόσο αυτή είναι η πρώτη φορά που επιστήμονες συνδέουν την περιστροφή του εσωτερικού πυρήνα με τη συμπεριφορά του εξωτερικού πυρήνα.
Οι ερευνητές του Leeds εκτιμούν πως ο πλανήτης συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο γιατί ανταποκρίνεται στις μεταβολές του γεωμαγνητικού πεδίου της Γης.
Τις τελευταίες δεκαετίες σεισμογράφοι που κατέγραψαν σεισμούς που «ταξίδεψαν» μέσα από τον πυρήνα της Γης αναγνώρισαν ότι ο στερεός εσωτερικός πυρήνας της Γης κινείται προς τα ανατολικά.
Όπως αναφέρει ο Δρ. Philip Livermore, πρώτος συγγραφέας της μελέτης, η συμπεριφορά του εξωτερικού και του εσωτερικού πυρήνα «εξηγείται με όρους ίσης και αντίθετης δράσης».
Πιο συγκεκριμένα, το μαγνητικό πεδίο πιέζει τον εσωτερικό πυρήνα προς τα ανατολικά, κάνοντάς τον να κινείται γρηγορότερα από τη Γη, ενώ ταυτόχρονα πιέζει τον εξωτερικό υγρό πυρήνα προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάτι που τον αναγκάζει να κινείται προς τα δυτικά.
Ο στερεός εσωτερικός πυρήνας σιδήρου έχει περίπου το μέγεθος της Σελήνης και περιβάλλεται από τον υγρό πυρήνα, ένα κράμα σιδήρου, του οποίου η κίνηση παράγει το γεωμαγνητικό πεδίο.
Αν και ο εσωτερικός πυρήνας βρίσκεται σε βάθος 5.200 χλμ., επηρεάζει σημαντικά την επιφάνεια της Γης.
Ειδικότερα, καθώς ο εσωτερικός πυρήνας μεγαλώνει, η θερμότητα που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια της στερεοποίησης μεταφέρεται στον υγρό εξωτερικό πυρήνα, δημιουργώντας το γεωμαγνητικό πεδίο της Γης.
Χωρίς το μαγνητικό πεδίο, η επιφάνεια της Γης δεν θα μπορούσε να προστατευτεί από την ηλιακή ακτινοβολία και δεν θα υπήρχε ζωή στον πλανήτη.
Η έρευνα εκτιμάται ότι θα βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν τη δυναμική του πυρήνα και του μαγνητικού πεδίου της Γης.

econews

http://www.apocalypsejohn.com

Έντουαρντ Σνόουντεν: Υπάρχει ένα σχέδιο για την αλλαγή του κλίματος του πλανήτη

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα tetruthseeker.co.uk, ο Έντουαρντ Σνόουντεν ο χάκερ που είχε πρόσβαση σε απόρρητα έγγραφα κατά τη διάρκεια της θητείας του στην NSA, μίλησε για ένα απόρρητο σχέδιο για να αλλάξει το κλίμα του πλανήτη.
Η συγκλονιστική αλήθεια, όπως λέει, και ότι τα chemtrails είναι μέρος αυτού του έργου σε επίσημο επίπεδο, αλλά αυτά τα chemtrails πρέπει να στοχεύουν στην καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά δεν είναι έτσι. Επειδή η κλιματική αλλαγή αποτελεί απειλή για την αμερικανική γεωργία, έχει χαρακτηριστεί ως θέμα εθνικής ασφάλειας.
Με την επιρροή και τη συνεργασία της Monsanto σε ένα μυστικό εργαστήριο γεωμηχανικής με παρατσούκλι Μουάντ'Ντιμπ λειτουργεί από το 1960.
Το Μουάντ'Ντιμπ έχει ως στόχο την προστασία του κλίματος της Βόρειας Αμερικής - ακόμη και αν αυτό σημαίνει επιτάχυνση της απερήμωσης στην υποσαχάρια Αφρική ή την εξάπλωση από ίχνη των καρκινογόνων ουσιών σε κατοικημένες περιοχές.

"Εάν αυτό το πρόγραμμα είχε σταματήσει, οι επιστήμονες πιστεύουν ακράδαντα ότι σε ένα χρόνο το κλίμα της Βόρειας Αμερικής θα ήταν εκτός ελέγχου, και θα υπήρχαν σοβαρά προβλήματα με της καταστροφικές σοδειές που θα μείωναν την παραγωγή γρήγορα"
Οι χημικές ουσίες που είχαν τα αεροσκάφη ήταν τοποθετημένες κρυφά, και δεν γνώριζαν οι επιβαίνοντες

hellas-now

anekshghta

Η Τουρκία, το Στρατηγικό Σχέδιο για το 2023 και ο χάρτης που «μιλάει»

Σχετικό άρθρο: Αν οι ΗΠΑ συνεχίζουν να στηρίζουν την Τουρκία και αν η Ελλάδα δεν αλλάξει, σε λίγα χρόνια θα γίνουμε οθωμανική επαρχία!!!

Του Σάββα Καλεντερίδη

Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στη στρατηγική της Τουρκίας με ορίζοντα τα 100χρονα της Τουρκικής Δημοκρατίας, η οποία έχει τον ...ιεραποστολικό τίτλο «Στρατηγική Αποστολή της Τουρκίας 2023»!

Να επαναλάβουμε ότι οι κυβερνήσεις της Άγκυρας, επωφελούμενες από τη στήριξη που παρείχαν επί δεκαετίες οι ΗΠΑ (λόγω της στρατηγικής θέσης της Τουρκίας και λόγω των ζωτικών συμφερόντων της Ουάσιγκτον που εξυπηρετούνταν μέσα από την αμερικανοτουρκική συνεργασία), από το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος είναι σχετικά αξιόπιστο και λειτουργεί, καθώς και από το γεγονός ότι ο πολιτικός κόσμος και η αστική τάξη στην Τουρκία διαπνέονται από πατριωτισμό, κατάφεραν να φέρουν σε πέρας αρκετούς από τους στρατηγικούς στόχους που έθεσαν, ένας από τους οποίους η ανάπτυξη της παραγωγικής βάσης και των εξαγωγών, που ξεπερνούν τα 150 δις δολάρια ετησίως!

Όπως, όμως, αναφερόμαστε στις επιτυχίες της Τουρκίας, έτσι έχουμε υποχρέωση να αναφερθούμε και σε ορισμένα ζητήματα που την απασχολούν και τα οποία αποτελούν τροχοπέδη στα μεγαλοϊδεατικά της σχέδια.

Η Τουρκία, όπως αποδείχτηκε από το λεγόμενο «πακέτο εκδημοκρατισμού», που εξήγγειλε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Ερντογάν, διακατέχεται από το σύνδρομο του διαμελισμού, ενώ ταυτοχρόνως συνεχίζει να δείχνει εμπράκτως το μίσος που έχει σε οτιδήποτε μη μουσουλμανικό.

Όσον αφορά το μίσος προς κάθε τι το μη μουσουλμανικό, η Τουρκία, που καλεί την Ελλάδα να «μεταρρυθμιστεί», δεν αναγνωρίζει καν την πίστη και την ύπαρξη είκοσι εκατομμυρίων Αλεβιτών, ενώ συνεχίζει να αντιμετωπίζει ως εχθρούς του τουρκικού έθνους τους Χριστιανούς, Έλληνες, Αρμενίους και Αλεβίτες, διαπνεόμενη μέχρι σήμερα από το ίδιο πνεύμα και διακατεχόμενη από την ίδια ιδεολογία που κινητοποίησε τους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους και την τουρκική κοινωνία, για τη διάπραξη της γενοκτονίας των Χριστιανών της Ανατολής!

Η συνέχιση της απαγόρευσης της λειτουργίας της Σχολής της Χάλκης και οι δηλώσεις του υπουργού εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου και του υπουργού ευρωπαϊκών υποθέσεων, Εγεμέν Μπαγίς, με τις οποίες καλούν την Ελλάδα, στα πλαίσια της αμοιβαιότητας, όπως την αντιλαμβάνονται φυσικά οι Τούρκοι, να ανοίξει ισλαμικά τζαμιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (!) και να επιτρέψει την εκλογή μουφτή στην ελληνική Θράκη, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτών που ισχυριζόμαστε παραπάνω.

Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να θεωρηθεί η επίκληση της αμοιβαιότητας σε ένα θέμα που άπτεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από πλευράς της Τουρκίας; Για να το απλουστεύσουμε, με βάση τις παραπάνω δηλώσεις, η Τουρκία δέχεται ότι παραβιάζει θρησκευτικά δικαιώματα των Ελλήνων της Τουρκίας, τα οποία όμως θα παύσει να τα παραβιάζει, αν η Ελλάδα χτίσει τζαμιά για τους μουσουλμάνους που κατοικούν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, οι οποίοι, σημειωτέον, δεν είναι Τούρκοι, και επιτρέψει την εκλογή μουφτή από τους πιστούς, κάτι που δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο, ούτε φυσικά στις περιοχές του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν!

Για να το κάνουμε πιο κατανοητό, είναι σαν να εφάρμοζε η Ελλάδα την αρχή της αμοιβαιότητας, όταν η Τουρκία έσφαζε περισσότερους από ένα εκατομμύριο Έλληνες της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας, από το 1914 μέχρι το 1923, και να έσφαζε κι αυτή με τη σειρά της, τους Τούρκους μουσουλμάνους που κατοικούσαν στη χώρα μας, το ίδιο διάστημα και πριν την Ανταλλαγή. Όμως, η Ελλάδα δεν εφάρμοσε αυτήν την αρχή ούτε όταν η Τουρκία έσφαζε του Έλληνες κατά τη γενοκτονία, ούτε όταν έκανε εθνοκάθαρση στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, γιατί δεν ισχύει η αρχή της αμοιβαιότητας στη βαρβαρότητα.

Όσον αφορά το σύνδρομο του διαμελισμού, αυτό αντικατοπτρίζεται στην απόφασή της να επιτραπεί η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας μόνο σε ιδιωτικά σχολεία, υποχρεώνοντας περίπου είκοσι εκατομμύρια Κούρδους να πληρώνουν δίδακτρα για να διδαχτούν και σπουδάσουν τ απαιδιά τους και ενδεχομένως οι ίδιοι στη μητρική τους γλώσσα, καταπατώντας με τη γνωστή τουρκική βαρβαρότητα ένα θεμελιώδες δικαίωμα που έχει ο κάθε άνθρωπος από τη στιγμή που θα γεννηθεί!

Τέλος, για να ενισχύσουμε το επιχείρημά μας για το σύνδρομο του διαμελισμού που διακατέχει την Τουρκία -και αν θέλετε να το δικαιολογήσουμε-, παραθέτουμε τον χάρτη που δημοσίευσε η εφημερίδα New York Times, με σχετικό άρθρο του Robin Wrigte, το οποίο αναφέρει ότι «πέντε χώρες θα διαμελιστούν για να δημιουργηθούν δεκατέσσερις».

Στο χάρτη που παραθέτουμε, δεν συμπεριλαμβάνεται η Τουρκία. Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια, που αξίζει τον κόπο να σταθούμε. Στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας εμφανίζεται ένα ενιαίο κράτος με το όνομα Κουρδιστάν, που έχει κοινά σύνορα με την Τουρκία μήκους 1300 χλμ, εκατέρωθεν των οποίων κατοικούν μόνο Κούρδοι.

Και τίθεται το ερώτημα: Οι Κούρδοι του τουρκοκρατούμενοy Κουρδιστάν, που ξεπερνούν τα είκοσι εκατομμύρια, θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια, όταν θα βλέπουν τα αδέλφια τους από την άλλη μεριά των «συνόρων» να μεγαλουργούν και να απολαμβάνουν την ελευθερία τους;

Αν θέλετε, κατά την άποψή μας, αυτό είναι το πραγματικά μεγάλο στοίχημα για το 2023 και όχι τα μαξιμαλιστικά σχέδια των τεχνοκρατών και των πολιτικών της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης! Μέχρι το 2023 η Τουρκία θα έχει τη μορφή που έχει σήμερα, ή μέχρι τότε θα κυκλοφορήσει ένας άλλος αντίστοιχος χάρτης με τις χώρες που θα διαμελιστούν, ο οποίος θα συμπεριλαμβάνει και την ίδια;

Ιδού το ερώτημα που ζητεί απάντηση!

Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία" 6/10/13

Χημική ανάλυση της Γυναίκας = Αγνώστου

Στοιχείο : Γυναίκα
Σύμβολο : Wo
Εφευρέτης : Αδάμ
Ατομική μάζα : Αποδεκτή στα 53.6 κιλά, αλλά κυμαίνεται μεταξύ 40-200 κιλά.
Γεωγραφική εμφάνιση : Άφθονες ποσότητες σε όλες τις αστικές περιοχές

ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:

1. Επιφάνεια συνήθως καλυμμένη με μπογιά.
2. Δεν βράζεται με τίποτα, ωστόσο παγώνει στιγμιαία χωρίς κανένα προφανή λόγο.
3. Λιώνει κάτω από ειδική μεταχείριση.
4. Πικρή αν χρησιμοποιηθεί με λανθασμένο τρόπο.
5. Βρίσκεται στην φύση σε διάφορες καταστάσεις από παρθένο μέταλλο μέχρι συνηθισμένο ορυκτό.
6. Υποχωρεί αν δεχτεί πίεση στα σωστά σημεία.

ΧΗΜΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:

1. Έλκεται πολύ ισχυρά από το χρυσό, ασήμι και μια τεράστια γκάμα πολύτιμων λίθων.
2. Απορροφάει τεράστιες ποσότητες ακριβών ουσιών.
3. Μπορεί να εκραγεί στιγμιαία χωρίς κάποιο προειδοποιητικό σημάδι.
4. Αδιάλυτη σε υγρά, αλλά η δράση της αυξάνεται με την χρήση αλκοόλ.
5. Ο πιο ισχυρός χρηματο-μειωτικός παράγοντας στο σύμπαν.

ΧΡΗΣΕΙΣ:

1. Σαν διακοσμητικό στοιχείο, κυρίως μέσα σε σπορ αμάξια.
2. Ισχυρός παράγοντας μείωσης άγχους.
3. Ισχυρός παράγοντας γενικού καθαρισμού.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ ΔΟΚΙΜΕΣ:

1. Αγνό δείγμα γίνεται ροζ αν βρεθεί στην φύση.
2. Παίρνει πράσινο χρώμα αν τοποθετηθεί δίπλα σε ένα ανώτερο δείγμα.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ:

1. Ιδιαίτερα επικίνδυνη εκτός και αν χειριστεί από έμπειρα χέρια.
2. Παράνομη η κατοχή άνω της μίας, αν και μπορούν να συνυπάρχουν αρκετές αρκεί τα δείγματα να μην έρχονται σε επαφή το ένα με το άλλο.

Το πατριωτικό αίσθημα των αρχαίων Ελλήνων

Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης

Ζούμε σε εποχές κρίσης. Όμως τι είδους κρίσης; Οικονομικής θα μου πείτε και θα έχετε ένα δίκιο. Κοινωνικής; Ασφαλώς, διότι αυτή η κρίση απλώνει τα δηλητηριώδη πλοκάμια της και φαρμακώνει όλα τα πεδία της ανθρώπινης ζωής. Και αυτό που μετά λύπης μου αντιλαμβάνομαι είναι η κρίση των αξιών που καθημερινά επιβεβαιώνει τον κατήφορο ο οποίος μας έχει πάρει και δε λέει να σταματήσει. Δεν χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να αντιληφθούμε σε τι βάλτο έχουμε βυθιστεί. Εξάλλου το ζούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Όλοι μας πανικόβλητοι σε τούτη τη δίνη στροβιλιζόμαστε σαν μικροσκοπικά σωματίδια μέσα σε μια βρωμερή χοάνη.

Εδώ όμως, δεν θα επεκταθώ στον τομέα της ηθικοκοινωνικής κλίμακας του σύγχρονου Έλληνα παρά θα επικεντρωθώ σε μια συγκεκριμένη και στοχευόμενη έννοια – αξία: τον πατριωτισμό. Είναι περιττό να αναφέρω την διαφορά πατριωτισμού και εθνικισμού, άσχετα αν η σύγχυση που επικρατεί σήμερα ανάμεσα σε αυτές τις δυο έννοιες προκαλεί, αν μη τι άλλο, θυμηδία!

Μεγάλωσα και εγώ, όπως και κάθε ελληνόπουλο, διδασκόμενος το μεγαλείο των αρχαίων και την τεράστια πολιτιστική παρακαταθήκη που μας κληροδότησαν. Δυστυχώς, όσο μεγάλωνα και εισχωρούσα βαθύτερα στα δαιδαλώδη μονοπάτια της ιστορικής επιστήμης, ανακάλυπτα πολλές αντιφάσεις και σκοτεινά σημεία. Η μελέτη των πάμπολλων ιστορικών πηγών με ανάγκαζε να προχωρήσω στα βαθύτερα τμήματα του δάσους της ιστορικής γνώσης, εκεί που εδράζεται η αλήθεια. Όσο πιο βαθιά ωθούσα τον εαυτό μου, τόσο μεγαλύτερη η μοναξιά σ’ αυτό το αέναο ταξίδι της μάθησης. Αυτή η αναζήτηση με έφερε αναπόφευκτα σε σύγκρουση με τον εαυτό μου, προσπαθώντας να υπερπηδήσω τα πανύψηλα τείχη παγιωμένων και ριζωμένων αντιλήψεων.

Χάρτης του αρχαίου ελληνικού κόσμου την περίοδο της μάχης του Μαραθώνα 490 π.Χ

Από την άλλη, η ανακάλυψη της αλήθειας με “απελευθέρωσε”, μα συνάμα με γέμισε με προβληματισμούς. Τι έπρεπε λοιπόν να επιλέξω; Μασημένη, πολτοποιημένη και κονσερβοποιημένη “τροφή” και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο ή να κόψω ολομόναχος τον καρπό από το δέντρο της γνώσης με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Προτίμησα το δεύτερο και θα σας προέτρεπα να πράξετε το ίδιο, διότι αυτή η αιώνια εξερεύνηση είναι που διατηρεί ζωντανό το πνεύμα μας. Ένας άνθρωπος πεθαίνει μόλις πάψει το μυαλό του να σκέφτεται ελεύθερα και ούτε εγώ, και πιστεύω ούτε και εσείς, είμαστε διατεθειμένοι να πατήσουμε το κουμπί που αναστέλλει την λειτουργία του.

Καθημερινά ακούω συνεχώς φράσεις του τύπου «θα τα καταφέρουμε ενωμένοι, όπως τότε εναντίον των Περσών, Ρωμαίων, Τούρκων…κτλ». Πόσο όμως ενωμένοι είναι το ζήτημα! Σ’ αυτό το άρθρο θα επικεντρωθώ μόνο στην αρχαιότητα, που είναι και η πιο λαμπρή περίοδος του ελληνικού έθνους και θα αναδείξω γεγονότα τα οποία εντέχνως αποφεύγονται ή παραλείπονται  από την γραμμή της εθνικοποιημένης ιστορίας που διδασκόμαστε. Το ύφος και η διαμόρφωση, μέσα από το πρίσμα μιας χρονολόγησης των γεγονότων, είναι εύπεπτο και χαριτωμένο. Γιατί ποιος είπε πως το διασκεδαστικό δεν είναι και διδακτικό;

Τέλη 6ου αι. π.X: Η Μακεδονία προσφέρει “γη και ύδωρ” στον Μεγάλο (Πέρση) Βασιλιά Δαρείο Α’.499-494 π.Χ: Ιωνική Επανάσταση: Οι Έλληνες της Μ. Ασίας ξεσηκώνονται εναντίον των κυρίων τους Περσών και ζητούν βοήθεια από τους ομοεθνείς τους της ελληνικής χερσονήσου. Ανταποκρίνεται εντυπωσιακός αριθμός πόλεων, οι εξής δύο: η Αθήνα και η Ερέτρια! Η επανάσταση πνίγεται στο αίμα αφού άφησαν τους συμπατριώτες τους αβοήθητους.

490π.Χ: Η μάχη του Μαραθώνα: Με το πρόσχημα της εκδίκησης των, δύο μόνο, ελληνικών πόλεων που βοήθησαν τους Μικρασιάτες, οι Πέρσες, αφού καταστρέφουν την Ερέτρια, αποβιβάζονται στην Αττική. Οι Αθηναίοι εσπευσμένα εκλιπαρούν για την βοήθεια των συμπατριωτών τους αλλά ΜΟΝΟ οι Πλαταιείς στέλνουν ενίσχυση! Οι Αθηναίοι νικούν(και οι Πλαταιείς βέβαια) τους Πέρσες. Η Ιστορία όμως “γράφει”: Οι Έλληνες νίκησαν τους Πέρσες, κάτι όμως άδικο αφού κέρδισαν πολίτες μόνο δυο πόλεων.

Τα ερείπια της αρχαίας Περσέπολης

480-479 π.Χ: Εκστρατεία του Ξέρξη: Η προέλαση του Μεγάλου Βασιλιά(όπως τον αποκαλούσαν οι Έλληνες) από τον Ελλήσποντο ως και την Θεσσαλία έχει ως αποτέλεσμα την οικειοθελή υποταγή της συντριπτικής πλειοψηφίας των ελληνικών πόλεων. ΜΟΝΟ τριάντα μία πόλεις(ναι, καλά διαβάζετε, είναι 31) από τις πάνω από χίλιες αξιόλογες πόλεις – κράτη των Ελλήνων αποφασίζουν να αντισταθούν. Μετά τις Θερμοπύλες, το Αρτεμίσιο, τη Σαλαμίνα και τις Πλαταιές και την Μυκάλη, ο μικρός ελληνικός συνασπισμός κατορθώνει να σώσει τον Ελληνισμό(που ακόμα δεν είχε φτάσει στην ακμή του). Η Ιστορία όμως “γράφει”: Οι Έλληνες νίκησαν (ξανά) τους Πέρσες(και τους υπόλοιπους Έλληνες που ήταν περισσότεροι με τον στρατό των Περσών απ’ ότι ο ελληνικός συνασπισμός).Αδικία! Το σωστό:31 πόλεις κέρδισαν δεκάδες χιλιάδες Ασιατών και εκατοντάδες άλλες ελληνικές(δωσίλογες)πόλεις.

431-404 π.Χ: Πελοποννησιακός Πόλεμος: Έπειτα από αναρίθμητα γεγονότα, οι Σπαρτιάτες συντρίβουν τους Αθηναίους στους Αιγός Ποταμούς(στον Ελλήσποντο),το 405π.χ., χάριν στο ισχυρό ναυτικό που κατασκεύασαν με τα χρήματα των Περσών και υποτίθεται πως είναι οι μεγάλοι νικητές του πρώτου εμφυλίου πολέμου των Ελλήνων. Κούνια που τους κούναγε βέβαια! Οι Πέρσες παίρνουν σιωπηλή εκδίκηση για τις ήττες τους 75 έτη πριν, αναίμακτα και χωρίς κόπο. Η ουσία είναι μία: Καταστροφή της μεγαλύτερης οικονομικής δύναμης της Μεσογείου(Αθήνα) και έλεγχος της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης(Σπάρτη). Καθόλου άσχημα για τους “βάρβαρους” Πέρσες.
386 π.Χ: Ανταλκίδειος Ειρήνη ή Ειρήνη του Βασιλέα(του Πέρση): Οι πολεμικές παρενέργειες μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, μεταξύ των ελληνικών κρατών, παύουν με αυτή την επονείδιστη ειρήνη υπό τις “ευλογίες” του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη Β’. ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ του Ελληνισμού της Μ. Ασίας από τους ομοεθνείς τους στην Περσική Αυτοκρατορία!(Θα επαναληφθεί κάτι, στην ουσία, παρόμοιο έπειτα  από 2308 έτη).

Ο Αλκιβιάδης (όρθιος) με τον Σωκράτη (κάθεται στα αριστερά) και η Ασπασία, André Monsiau, 1801, Μουσείο Καλών Τεχνών Πούσκιν της Μόσχας

371-362 π.Χ: Θηβαϊκή Ηγεμονία: Οι Θηβαίοι κυριαρχούν στην ελληνική σκηνή, φυσικά χάριν στην οικονομική βοήθεια των Περσών. Με το τέλος της μάχης στη Μαντίνεια(362π.χ.), όλες οι ελληνικές πόλεις βγαίνουν εξαιρετικά εξαντλημένες και εύκολη λεία στα δόντια του “λύκου” που έχει το όνομα Φίλιππος.

359-336 π.X: Βασιλεία του Φιλίππου του Β’: Με το τέλος της μάχης της Χαιρώνειας (338π.χ) ο Φίλιππος είναι κυρίαρχος σε όλη την ελληνική χερσόνησο.(Εδώ, οι συμβατικοί ιστορικοί ορίζουν το τέλος του Κλασσικού Κόσμου. Διαφωνώ, διότι ψήγματα της κλασσικής εποχής θα παραμείνουν για πάνω από έναν αιώνα ακόμα, έως τον Μέγα Κλεομένη τον Γ’). Ο Φίλιππος δοκίμαζε πάντα πρώτα την διπλωματία. Όταν δεν του “έβγαινε” χρησιμοποιούσε και το σπαθί! Το 349 π.Χ αφανίζει(επιεικής όρος) την Όλυνθο των 20 χιλ. κατοίκων από τον χάρτη! Αφήνει βέβαια και κάτι: μερικά ερείπια για να ταλαιπωρούνται οι αρχαιολόγοι!
335 π.χ. Ως γνήσιος γιος του πατρός του ο Αλέξανδρος ο Γ’(ο γνωστός Μέγας) ισοπεδώνει, εξαϋλώνει και καταστρέφει εκ βάθρων την σπουδαία πόλη της Θήβας των 100χιλ. κατοίκων, επειδή τόλμησαν(οι κακόμοιροι) να επαναστατήσουν εναντίον της μακεδονικής εξουσίας! Όσοι τυχεροί δεν σκοτώθηκαν, πουλήθηκαν ως δούλοι, όταν βαρέθηκαν οι Μακεδόνες τις εκτελέσεις! Τουλάχιστον σεβάστηκε ο Αλέξανδρος το σπίτι του ποιητή Πινδάρου(κάτι ήταν και αυτό για τον κατά τ’ άλλα φιλόμουσο Αλέξανδρο).

323-322 π.Χ: Ο Λαμιακός πόλεμος: Οι Μακεδόνες με ηγέτη τον αντιβασιλιά Αντίπατρο κερδίζουν το συνασπισμό των νοτίων Ελλήνων και ουσιαστικά υποδουλώνουν επίσημα τα υπόλοιπα ελληνικά κράτη. Άλλος ένα “πατριωτικός” εμφύλιος.

323-281 π.χ.: Οι πόλεμοι των διαδόχων του Αλεξάνδρου: Μερικά ονόματα: Περδίκκας, Αντίγονος, Αντίπατρος, Πτολεμαίος(όχι, δεν ίδρυσε την σύγχρονη Πτολεμαΐδα, γιατί το άκουσα και αυτό) Σέλευκος, Λυσίμαχος, Δημήτριος ο Πολιορκητής( γιος του Αντιγόνου, ίσως ο πιο σπουδαίος στρατηγός των επιγόνων και βεβαίως ο πιο διεφθαρμένος), Κάσσανδρος(γιος του Αντίπατρου, εξολόθρευσε τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας του Αλεξάνδρου).Τι έκαναν όλοι αυτοί εκτός του ότι αναστάτωσαν όλη την Μεσόγειο και την Ανατολή με τους πολέμους; Δημιούργησαν απολυταρχικά ηγεμονικά κράτη(περσικού τύπου), κάτι το εντελώς αντίθετο με τα ιδεώδη του κλασσικού ελληνισμού! Πλέον δεν υπήρχαν πολίτες αλλά υπήκοοι! Το ελληνικό πνεύμα εισέρχεται λοιπόν στην εντατική και θα παραμείνει εκεί για δεκαετίες ώσπου να νεκρώσει οριστικά.

245-241 π.X: Άγης Δ’ Βασιλιάς της Σπάρτης: Προσπαθεί να δημιουργήσει μια κοινωνική επανάσταση, διαγράφοντας τα χρέη και ελευθερώνοντας πολλούς είλωτες. Επειδή όμως ήταν μετριοπαθής και ρομαντικός εφονεύθει εκ των έσω! Ήταν η αντίδραση των πλουσίων Σπαρτιατών(που εκείνη την εποχή δεν είχαν καμία σχέση με τους προγόνους τους).

Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας διεξήχθη στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ, στα Στενά της Σαλαμίνας (στον Σαρωνικό Κόλπο, κοντά στην Αθήνα) μεταξύ της συμμαχίας των ελληνικών πόλεων-κρατών και της Περσικής Αυτοκρατορίας.
The Battle of Salamis by Wilhelm von Kaulbach

235-222 π.Χ: Η βασιλεία του Μέγα Κλεομένη Γ’ της Σπάρτης και η μεγάλη κοινωνική επανάσταση: Ο Κλεομένης αντιλαμβάνεται πως ο κλασσικός κόσμος πνέει τα λοίσθια και προχωρά σε κάτι εξωπραγματικό, κάτι εντυπωσιακό, κάτι ονειρώδες για την εποχή του: Επειδή στην Σπάρτη είχαν μείνει μόνο 100 οικογένειες με πολιτικά δικαιώματα δηλ. οι πλούσιοι, και οι υπόλοιποι ήταν πάμπτωχοι, προχωρά σε διαγραφή χρεών, εναπόθεση της περιουσίας του στο κράτος και αργότερα πλήρη απελευθέρωση όλων των δούλων! Ονειρεύεται μια κοινωνία ελεύθερων ανθρώπων και τα πρώτα χρόνια δείχνει πως θα πετύχει. Παντού σε όλη την Ν. Ελλάδα ξεσηκώνει τον λαό, καταλαμβάνει σχεδόν όλη την Πελοπόννησο και τις αποδεσμεύει από την Αχαϊκή Συμπολιτεία και κατόπιν τις αφήνει να διοικούνται μόνες τους και ελεύθερες. Είναι ο μεγαλύτερος στρατηγός της εποχής του, ο πιο μεγάλος επαναστάτης και ένας μεγάλος πολιτικός. Σε αντίθεση με τον προκάτοχο του Άγη Δ’ δεν έχει αυταπάτες:

“Καθαρίζει” δυναμικά τους πλούσιους με πυγμή και σπέρνει τον τρόμο στην αριστοκρατία. Λογαριάζει όμως χωρίς τον Άρατο!
Άρατος: Ο θεμελιωτής του όρου του γραικύλου. Επί σαράντα χρόνια ηγέτης της Αχαϊκής Συμπολιτείας, με απεριόριστες πολιτικές και διοικητικές ικανότητες. Η Αχαιοί είναι μια ένωση των πλουσίων της εποχής και όπως έλεγε και ο ίδιος ο Άρατος ήταν υπηρέτης του πλούτου! Και φυσικά το κριθαρόζουμο του Κλεομένη του χάλαγε όλη την κατάσταση. Δαιμονικός, παρασκηνιακός, δουλοπρεπής, γλοιώδης, βίαιος, θρασύδειλος, μόνο και μόνο για να μη χαθεί ο κόσμος του πλούτου, προβαίνει σε μια απίστευτη κίνηση υποτέλειας: καλεί τους αιώνιους εχθρούς του, τους Μακεδόνες, για να νικήσει τον Κλεομένη! Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, φανταστείτε μια συμμαχία Ισραήλ-Ιράν σήμερα! Για να διατηρηθεί η τάξη του δεν διστάζει να ξεφτιλιστεί, παραδίδοντας και την Κόρινθο ως δώρο στον βασιλιά της Μακεδονίας Αντίγονο Δώσωνα! Και μάλιστα συμμετέχει ως χορευτής στις γιορτές προς τιμήν του Μακεδόνα Βασιλιά!

Spartan warrior as depicted on a Greek red-figured vase, c. 480 bc.
The Granger Collection, New York

222 π.Χ : Η μάχη της Σελλασίας : ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! Ο στρατός που φέρνει ο Άρατος είναι πανίσχυρος με αρχηγό τον Μακεδόνα Βασιλιά, περίπου 40.000 υποτελείς και μισθοφόροι, ενώ του Κλεομένη μόνο 20.000 αλλά ελεύθεροι άνθρωποι που μάχονται για τις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και του ελληνικού πνεύματος. Δυστυχώς ο κόσμος του Άρατου διατηρεί τα κεκτημένα και τις σάπιες αξίες που υπηρετεί. Ο στρατός του Κλεομένη σχεδόν όλος έχει πέσει στο πεδίο της μάχης. Ο ίδιος γλιτώνει και με λίγους φίλους καταφεύγει στην Αλεξάνδρεια, όπου λίγα χρόνια μετά θα δολοφονηθεί από τους Πτολεμαίους.

Στο στενό της Σελλασίας, στα βόρεια της Λακωνίας, τα άψυχα κορμιά των γενναίων της επανάστασης σκέπασαν το έδαφος. Θριαμβευτής ο παλιάτσος της ξεπεσμένης δουλοκτητικής αριστοκρατίας Άρατος. Η ιστορία καταγράφει το τέλος του κλασσικού κόσμου με τους νεκρούς της Σελλασίας. Πέθαναν υπερασπιζόμενοι τα δικαιώματα του πολιτικού ανθρώπου στο πνεύμα μιας κοινωνικής επανάστασης που θα έσωζε τον τραγικό άνθρωπο, τον δημιουργό του κλασσικού ελληνικού πολιτισμού. Ο ελληνικός κόσμος που θα έβρισκε μια διέξοδο στις ιδέες του Κλεομένη, πνίγηκε στο αίμα των ηρωικών μαχητών της Σελλασίας. Αργότερα, ο ελληνισμός έγινε εύκολη λεία στους Ρωμαίους και δεν υπήρχε πλέον ένας ηγέτης να εμπνεύσει, να ηγηθεί και να αντισταθεί στους εισβολείς. Οι ίδιοι οι Έλληνες(ή, εν πάση περιπτώσει, αρκετοί από αυτούς) εξαφάνισαν την τελευταία ελπίδα του Ελληνισμού για απελευθέρωση από το πολιτιστικό τέλμα στο οποίο είχαν περιέλθει: τον Μεγάλο Κλεομένη Γ’ της Σπάρτης!

222 π.Χ: Ο Αντίγονος Δώσων, βασιλεύς των Μακεδόνων, γίνεται ο πρώτος εχθρός που καταλαμβάνει την Σπάρτη! Ένας μάλλον μέτριος ηγεμόνας καταφέρνει κάτι που δεν μπόρεσαν πολλοί πιο σπουδαίοι εχθροί της Σπάρτης. Και όμως, δεν θα έχει το σθένος να την καταστρέψει, βιώνοντας τούτο το λιτό ανυπέρβλητο μεγαλείο που αποπνέει αυτή η πόλη. Τοποθετεί μια φιλική κυβέρνηση για να κάνει την δουλειά του, προς απογοήτευση του Άρατου, ο οποίος τώρα είναι αναγκασμένος να τρέφει και τον Μακεδονικό στρατό σε όλη την Πελοπόννησο. Κάποιες πόλεις της Ηλείας και της Αρκαδίας, αντίθετες στους Αχαιούς, συμμαχούν με την Αιτωλική Συμπολιτεία. Αυτοί όμως, δεν είναι Κλεομένης! Είναι επαγγελματίες ληστές και πειρατές και τους ενδιαφέρει το κέρδος. Έτσι, με τον ερχομό τους θα λεηλατήσουν πολλά μέρη της Πελοποννήσου.

221-216 π.Χ: Συμμαχικός πόλεμος: Μόλις μετά από την ανακήρυξη του σε Βασιλιά της Μακεδονίας, ο Φίλιππος ο Ε ‘(ένας από τους πιο δραστήριους στην ιστορία των Μακεδόνων) φτάνει στην Πελοπόννησο για να χτυπήσει τους Αιτωλούς που καταστρέφουν τα πάντα στο διάβα τους. Οι Αιτωλοί μόνο για λόγους ανάγκης ξεσηκώνουν τους φτωχούς εναντίον των Αχαιών και Μακεδόνων. Επομένως η οργή του Φιλίππου είναι τρομερή και καταστρέφει πολλές πόλεις που αντιστέκονται. Ο Άρατος τον εκλιπαρεί να εξαφανίσει την Σπάρτη αλλά αυτός είναι διορατικός: χρειάζεται κάποιες δυνατές πόλεις ανέπαφες, γιατί βλέπει πως οι Ρωμαίοι δεν θα αργήσουν να περάσουν την Αδριατική. Γι’ αυτό κιόλας συμμαχεί με τον Καρχηδόνιο Αννίβα, που εκείνη τη στιγμή έχει το πάνω χέρι στον πόλεμο με τους Ρωμαίους. Αν και διάλεξε συνετά την Καρχηδόνα, η ιστορία θα δείξει πως έπραξε λάθος και θα το καταλάβει μόλις ξεμπερδέψουν οι Ρωμαίοι με τους Καρχηδόνιους και θα περάσουν από τα μέρη μας! Πάντως με την βίαιη επέμβαση του στην Πελοπόννησο, πράττει ακόμα ένα λάθος. Ο Άρατος καταλαβαίνει πως οι Μακεδόνες είναι πολύ χειρότεροι από τον Κλεομένη αλλά πλέον είναι αργά για δάκρυα.

Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στη Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή Συμμαχία, υπό την ηγεμονία της Σπάρτης, διήρκεσε, με μερικές ανακωχές, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με την ολοκληρωτική ήττα των Αθηναίων, δίνοντας τέλος στον πολιτισμικό «χρυσό αιώνα».

215-211 π.Χ: Μια δαιμόνια σκέψη περιτριγυρίζει πλέον, τον απίστευτο δωσίλογο, Άρατο: να φέρει τους Ρωμαίους να χτυπήσουν τους Μακεδόνες, που ο ίδιος είχε φέρει, για να τον σώσουν από τον δήθεν επικίνδυνο Κλεομένη!

Ο Φίλιππος κηρύττει τον πόλεμο στους Ρωμαίους: Έχει καταλάβει πως πρέπει να έχει μαζί του τις λαϊκές μάζες για να κερδίσει τον λαό της Ελλάδας στο πλευρό του, στον επικείμενο πόλεμο με τους Ρωμαίους. Δηλαδή, εναντιώνεται στον κόσμο του Άρατου! Ο λαός όμως δυσπιστεί στις προθέσεις του, αφού έχει δείξει δείγματα ωμότητας και απολυταρχίας, όταν κατέστρεφε μία μία τις ελληνικές πόλεις. Δύσκολα θα τον εμπιστευόταν ο ελληνικός λαός ως ηγέτη των Ελλήνων εναντίον των Ρωμαίων. Παρεμπιπτόντως, την ίδια χρονιά, έχοντας σεξουαλικές σχέσεις με την γυναίκα του γιου του Άρατου, κάτι που αναγκαστικά το αποδεχόταν(ας έκανε και αλλιώς), με συνοπτικές διαδικασίες τον δηλητηριάζει: ήταν η ανταμοιβή του Άρατου για τις δουλικές υπηρεσίες του!

197 π.Χ: Η μάχη στις Κυνός Κεφαλές: Ο Φίλιππος Ε΄ συνεχίζει να πολεμά τους Ρωμαίους, οι οποίοι είχαν συμμάχους τους Αιτωλούς, τους Αθηναίους και τους Ροδίους και συντρίβεται. Ο νικητής ύπατος Τίτος Φλαμινίνος ορίζεται εκπρόσωπος των ελληνικών πόλεων για τις διαπραγματεύσεις!

179 – 168 π.Χ: Ο Μακεδόνας βασιλιάς Περσέας, γιος του Φιλίππου Ε΄, συνεχίζει τον πόλεμο με τους Ρωμαίους. Τα περισσότερα από εκείνα τα ελληνικά κράτη που είχαν φέρει τους Ρωμαίους για να σωθούν, συσπειρώνονται γύρω από τον τελευταίο Μακεδόνα βασιλιά. Τότε που είχαν όλη την ελευθερία να αποκρούσουν τους Ρωμαίους, τους είχαν καλέσει οι ίδιοι ως σωτήρες!

168 π.Χ: Η μάχη της Πύδνας: Ο ύπατος Αιμίλιος Παύλος, με στρατό συνεπικουρούμενου και από πολλούς Έλληνες, τσακίζει τους Μακεδόνες, αφού, τελικά, σχεδόν κανείς δεν τους βοήθησε! Η Μακεδονία περνά πλέον στο πάνθεον της ιστορίας με την οριστική διάλυσή της.

146 π.Χ: Το τελευταίο ελληνικό κρατικό υπόλειμμα, η Αχαϊκή Συμπολιτεία, προσπαθεί να αντισταθεί, μάταια πλέον, στους Ρωμαίους και στους πρόθυμους Έλληνες συμμάχους τους. Στον ισθμό θα συγκρουστούν απλώς Έλληνες, που υπηρετούν τους Ρωμαίους, με τους Αχαιούς. Η μεγάλη Κόρινθος μεταβάλλεται σε δημόσιο αγρό! Οι άντρες σφάζονται μέχρι ενός, ενώ τα γυναικόπαιδα γεμίζουν τους πάγκους των σκλαβοπάζαρων σε όλη την Μεσόγειο. Η εντολή των Ρωμαίων ήταν απλή: να καταστραφεί τόσο όσο που να μπορεί να περάσει αλέτρι πάνω από την πόλη! Όλη η ελληνική χερσόνησος μεταβάλλεται, απλώς, σε μια ρωμαϊκή επαρχία.

Ο Θεμιστοκλής του Νεοκλέους ο Φρεάριος (527 π.Χ. – 459 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός και στρατηγός. Υπήρξε αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην κλασική Αθήνα, έλαβε μέρος στη Μάχη του Μαραθώνα[1] το 490 π.Χ. και στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου το 480 π.Χ.. Έμεινε όμως γνωστός ως ο θεμελιωτής της ναυτικής δύναμης της Αθήνας και ως ο κυριότερος συντελεστής της αποφασιστικής νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ.

H αναφορά αυτών των στοιχείων θα σταματήσει στο σημείο σταθμό του 146 π.Χ . Δεν θα επεκταθώ σε γεγονότα του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους (Βυζάντιο), με το σκεπτικό πλέον του ότι οι Βυζαντινοί ποτέ δεν θεώρησαν το κράτος τους ελληνικό, ασχέτως του γεγονότος ότι πολλοί πολίτες του είχαν την αίσθηση της ελληνικής τους καταγωγής. Για πρώτη φορά ελληνικό κράτος θα ιδρυθεί το 1830 με την ονομασία Βασίλειον της Ελλάδος ως αποτέλεσμα της επανάστασης του 1821.

Γεγονότα, επομένως, πολλά και ενδεικτικά που ξεκάθαρα μας φανερώνουν μια κάθε άλλο παρά εθνική ομοψυχία σε κρίσιμες καμπές της ελληνικής ιστορίας. Όσο θα ζω, ποτέ δεν θα αποδώσω τιμή και δόξα συλλήβδην και δεν θα τοποθετήσω πλησίον ενός Λεωνίδα, ενός Θεμιστοκλή και ενός Κλεομένη Γ΄, όλα εκείνα τα οικτρά ανθρωπάρια που καπηλεύτηκαν την φιλοπατρία όλων εκείνων των αγωνιστών και απομύζησαν λίγη από την αιώνια ευγνωμοσύνη που τους οφείλουμε. Από την άλλη, η ιστορία ενός λαού δεν γράφεται μόνο μέσα από ηρωικές σελίδες ανδραγαθημάτων άξιων ανθρώπων αλλά και από τα ειδεχθή αποβράσματα και καθάρματα που με την δράση τους σπίλωσαν την περηφάνια του, αλλά και άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην εθνική συνείδηση. Εξάλλου και ο Εφιάλτης, των Θερμοπυλών, ήταν Έλληνας και αποτελεί (ακόμα και αυτός) τμήμα της πλούσιας ιστορίας του λαού μας.

Απ’ όλα αυτά που μας δίδαξε η ιστορία, πλέον κατανοώ ΚΑΙ γιατί πρόθυμα πολλοί έσπευσαν στην κατοχή (1941-1944) να προσφέρουν  τη δική τους “γη και ύδωρ” στις ναζιστικές δυνάμεις και αντίστοιχα στην επταετία της χούντας. Οι ιδεολογικοί τους απόγονοι(και όχι μόνον) νομίζουν πως πατριωτισμός είναι να βρίζουν τους Τούρκους και να σκοτώνουν εξαθλιωμένους μετανάστες! Ευχαριστούμε, τέτοιος “πατριωτισμός” να μας λείπει και σίγουρα ο ελληνικός λαός θα τους συντρίψει. Εμείς προτιμούμε τον πατριωτισμό που επιβάλλεται από την ελεύθερη βούληση, τις αρχές της ισότητας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

 http://eranistis.net/wordpress