Αυστηρώς ακατάλληλο για νεοδημοκράτες

Φίλοι δεξιοί και εσείς ακόμη καραδεξιοί. Σήμερα δεν θα σας αρέσουν αυτά που θα διαβάσετε. Γι αυτό και πηγαίνετε αλλού, εκεί που θα μιλάνε για την τιμή της παράταξης, για τους προαιώνιους εχθρούς της φυλής και άλλα εθνικοπατριωτικά. Η στήλη είναι σήμερα αυστηρά ακατάλληλη για νεοδημοκράτες.

Ένας παλιός φίλος που έχει κάνει καριέρα στις διαγραφές, ξεκινώντας από την ΔΑΠ Θεσσαλονίκης, μου έχει  επισημάνει ότι το μεγάλο πρόβλημα των δεξιών είναι ότι κέρδισαν τον εμφύλιο. Έκτοτε δεν έκαναν κάτι περισσότερο από το να δηλώνουν την  βαθιά τους πίστη στο κράτος. Στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν ταυτότητα ήταν αρκετό να ταυτιστούν με το κράτος-νικητή.

Η ιδεολογική ήττα είχε ήδη συντελεστεί. Ο σφικτός εναγκαλισμός με το κράτος διέλυσε κάθε σχέση του χώρου με τον φιλελευθερισμό. Η σημερινή Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που έχει τόση σχέση με τα φιλελεύθερα κινήματα όση ακριβώς έχει και ο κ. Τσίπρας. Είναι όλοι τους αθεράπευτοι κρατιστές. Οι διαχωριστικές γραμμές «δεξιά» και «αριστερά» είναι εδώ και καιρό ξεπερασμένες. Υπάρχουν για να δώσουν υπόσταση στις ομόρρυθμες εταιρείες που ονομάζουν κόμματα. Αν κάτι στεναχωρεί τους περισσότερους Νεοδημοκράτες είναι ότι ο «ωραίος Αλέξης» δεν είναι δικό τους παιδί. Ότι δεν το σκέφτηκαν νωρίτερα αυτοί πρώτοι ένα τόσο πετυχημένο μοντέλο του marketing.

Αλήθεια! Ο κ. Μεϊμαράκης είναι υπέρ ή εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων; Ποια η θέση του για την λειτουργία του δημόσιου τομέα; Ο κ. Τζιτζικώστας; Ειδικά ο νεώτερος Αποστόλης ας μας πει κάποτε γιατί κράτησε την στάση που κράτησε στην ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Να μην το κουράζουμε το πράγμα. Οι άνθρωποι δεν ισχυρίστηκαν ότι είναι φιλελεύθεροι. Το μαγαζί προσπάθησαν να πάρουν. Και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι φιλελεύθερο κόμμα. Είναι ένα παράγωγο των σκοτεινών χρόνων της μετεμφυλιακής Ελλάδας.

Ο Κυριάκος και ο Άδωνης είναι ξένα σώματα σε αυτό το κόμμα. Δεν υπήρχε πιθανότητα να κερδίσουν, ακόμη και αν τους ψήφιζαν δέκα εκατομμύρια Έλληνες. Ίσως τότε μαθαίναμε έκπληκτοι ότι οι μύθοι του μαρμαρωμένου βασιλιά και των ακολούθων του ήταν αληθινοί. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν δέκα εκατομμύρια και μία ψήφο υπέρ των ιερών τοτέμ της παράταξης…

Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα χρεοκοπημένο κόμμα! Όχι μόνο γιατί οφείλει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες, αλλά κυρίως διότι δεν μπόρεσε να ανακτήσει την επαφή της με την κοινωνία, την οποία έχει χάσει από την εποχή ακόμη του Κωνσταντίνου του Καραμανλή του ιδρυτή. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε τυχαία  από τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Αλέξη Τσίπρα. Αν ήταν ένα κανονικό κόμμα της εποχή της δεν θα είχε ηττηθεί τόσες πολλές φορές. Είναι λυπηρό για τους ίδιους, αλλά θα έπρεπε τον γεγονός αυτό, των απανωτών ηττών, να τους απασχολήσει περισσότερο σοβαρά. Δεν τους ήθελε ο κόσμος. Δεν τους θέλει ο κόσμος...

Η Νέα Δημοκρατία δεν διαφέρει από τα άλλα λαϊκίστικα κόμματα. Με μία διαφορά! Οι «άλλοι» είναι καλύτεροι λαϊκιστές! Κάνουν την δουλειά αυτή καλύτερα από κάθε άποψη! Η Νέα Δημοκρατία στερείται ανταγωνιστικότητας σε αυτό το πεδίο.

Το προηγούμενο χρονικό διάστημα επιχειρήθηκε μία βαθιά τομή σε όλο τον χώρο πέραν της αριστεράς, με την συγκρότηση του ευρωπαϊκού μετώπου. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, η προσδοκία ότι θα μπορούσε να ιδρυθεί ένα νέο ευρωπαϊκό κόμμα, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Το «κίνημα του ναι» ήταν ένα γνήσια λαϊκό κίνημα κι αυτό είχε να σημειωθεί στον «χώρο» εδώ και πολλές δεκαετίες. Για πρώτη φορά υπήρξε μία διαδικασία από κάτω προς τα πάνω. Κι εδώ ακριβώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα! Οι βαρονίες δεν άντεξαν μία τέτοια προοπτική. Αυτόματα θα έχαναν την πρόσβαση στο «μαγαζί». Την πολιτική, δηλαδή, κάλυψη στις οικονομικές τους συναλλαγές. Τι θα ήταν προτιμότερο; Να γυρίσει η «παράταξη» και η χώρα σελίδα με τίμημα την δική τους περιθωριοποίηση ή να επιχειρήσουν ένα μακροβούτι στο γκρίζο παρελθόν; Διάλεξαν το δεύτερο...

Το πραγματικό πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι ότι δεν έχει τον δικό της Αλέξη Τσίπρα. Αλλά ότι δεν εκφράζει τις κοινωνικές ομάδες που θεωρητικά εκπροσωπεί. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι αυτοαπασχολούμενοι νιώθουν προδομένοι. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα αντίστοιχα τμήματα του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ απαρτίζονται από πολλά πρώην στελέχη της Νέας Δημοκρατίας! Πρώτον, δεν τους ήταν δύσκολη η μετάβαση. Δεύτερον, σε αυτή ακόμη την αριστερά της θολούρας το κλίμα που συνάντησαν ήταν σαφώς πιο υγιεινό...

Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ένα φιλελεύθερο κόμμα και μπορεί να εξακολουθήσει να μην είναι, αν αυτό επιλέξουν τα μέλη και οι φίλοι της. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι φιλελεύθεροι, αν και εφόσον θελήσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν. Χτες αποδείχτηκε ότι  πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον...

*Του Θανάση Μαυρίδη (thanasis.mavridis@liberal.gr)

Δ. Λιαντίνης – Γιατί υπάρχει ο έρωτας

(περιοδικό http://www.klik.gr 17 Νοεμβρίου 2015)

Δεν αγκαλιαζόμαστε, για να ζήσουμε εκείνο το σύντονο αλλά και ωκεάνειο αίσθημα του ίλιγγου και του αποκεφαλισμού που το λέμε ηδονή

Τη φύση ποσώς την ενδιαφέρει, αν υπάρχουμε εμείς σαν μονάδες, σαν ατομικότητες.Αν υπάρχεις εσύ κι εγώ, και περπατάς και χαίρεσαι˙ αν υπάρχει μια λεμονιά στον κάμπο και στα όρη λειώνει το χιόνι για να ποτίζουνται οι τρυφεροί της κλώνοι˙ αν υπάρχει απάνω στο δέντρο το μήλο και το ρόδι, η φύση αδιαφορεί ολοτελώς. Δε φροντίζει για σένα, τίμιε αναγνώστη, η φύση περισσότερο, απ` όσο φροντίζει για σένα μια πέτρα που την πατάς μπροστά σου, ή τη βλέπεις χτισμένη στον τοίχο
Τη φύση ένα την ενδιαφέρει, η διαιώνιση των ειδών. Να ζήσει το κάθε είδος όσο γίνεται πιο πολύ χρόνο. Δύο, πέντε, δέκα εκατομμύρια χρόνια. Κι όταν θα εξαφανισθεί το κάθε είδος, αφού συντελεσθεί ο χρόνος που του ορίστηκε να ζήσει, η φύση θα το ταφιάσει και θα το κλάψει χωρίς δάκρυα και, γόους. Και ταυτόχρονα θα μεριμνήσει να το αντικαταστήσει με το καινούριο είδος.
Θα γνωρίζεις βέβαια πως από τότε που εμφανίσθηκε η ζωή στην επιφάνεια του πλανήτη, πριν εξακόσια εκατομμύρια χρόνια, το 99% των έμβιων όντων που έζησαν και άκμασαν, σήμερα έχουν εξαφανισθεί. Τα αντικατάστησαν άλλα, και αυτά με τη σειρά τους θα παραχωρήσουν τη θέση τους σε άλλα.
Στη φύση ανώλεθρο και αχάλαστο δε μένει τίποτα, παρά μονάχα ένα: η βούληση της φύσης να οικονομεί και να φροντίζει την αλυσίδα των ειδών. Όπως φροντίζει και την αλυσίδα της ανόργανης ύλης. Την αλυσίδα των αστέρων, για παράδειγμα. (Αστέρες πρώτης γενεάς, δεύτερης γενεάς κ.λ.π.).
Πώς πετυχαίνει η φύση τη διαιώνιση των ειδών; Με το πιο απλό, το πιο πανούργο, αλλά και το πιο ελκυστικό δέλεαρ. Με τη γενετήσια ηδονή. Με τον ϊμερον των ελλήνων, τη voluptas και τη libido των λατίνων.
Επομένως η ηδονή που τρυγούν και καρπώνουνται δύο δυνατοί και τρυφεροί εραστές, όταν αγκαλιάζουνται μέλος με μέλος, σφιχτά και βαθιά, και γίνουνται τα δύο ένα, δεν είναι ο αυτοσκοπός της γενετήσιας πράξης.
Δεν αγκαλιαζόμαστε, για να ζήσουμε εκείνο το σύντονο αλλά και ωκεάνειο αίσθημα του ίλιγγου και του αποκεφαλισμού που το λέμε ηδονή. Όχι.
Αγκαλιαζόμαστε, για να γεννήσουμε την καινούργια ζωή, το παιδί μας, που θα προωθήσει την υπόθεση του είδους μας. Του είδους άνθρωπος στο προκείμενο.
Σύμφωνα μ` αυτή την αυτονόητη και κατάδηλη θεώρηση της φυσιολογίας, οι άνθρωποι έπρεπε να ζευγαρώνουμε τόσες φορές, όσες είναι για να γεννήσουμε τη νέα ζωή.
Αυτό είναι το άγιο θέλημα της φύσης. Και αυτό γίνεται με τα ζώα που ζουν φυσικά.
Οι κατσίκες, λένε οι χωρικοί μας, "ζητούν" το Σεπτέμβριο. Οι γάτες "ζητούν" το Γενάρη. Όλοι έχουμε ακούσει πόσο εύμουσα και καλεστικά νιαουρίζουν στα κεραμίδια το καταχείμωνο. Ούτε ο βιολιστής στη στέγη έτσι.
Αυτό συνέβαινε και με τον άνθρωπο. Αλλά με τον άνθρωπο εσυνέβηκε και κάτι άλλο. Ήρθε μια στιγμή μέσα στην εξελικτική του διαδρομή, που κατανόησε ότι είναι ωραίο πράμα να αγκαλιάζεται. Είδε ότι καλόν το ιδείν και κατανοήσαι και άψασθαι, και δοκιμάσαι το σώμα του έρωτα.
Από την άλλη όμως είδε ότι είναι κακό και ψυχρό και ανάποδο το προϊόν που έδινε αυτή τη τερπνή ώρα, από έναν αριθμό πρϊόντων και ύστερα. Είδε ότι η κύηση, ο τοκετός, το παιδί που θα ‘ρχότανε είναι μπελάς και μπαλαούρα, είναι σκοτούρα και έγνοια, και κίνδυνος κάποτε μεγάλος. Οι μισές γυναίκες παλαιά πεθαίνανε στη γέννα.
Ετότες λοιπόν ήταν που ο άνθρωπος έκαμε τη μοιραία επιλογή. Εψήφισε φιλί και ηδονή, και καταψήφισε τοκετό και κύηση. Έτσι εδιάσπασε την ενότητα της πανίερης πράξης, και την εδιαχώρισε στα δύο μισά της. Επροσκύνησε το ένα, εβλαστήμησε το άλλο. Είπε ναι στο πήδημα, είπε όχι στο γκάστρωμα.
Ευρήκε, λοιπόν, τη λύση ο πανούργος. Αυτό το «δεινόν» τέρας, όπως λέει ο Σοφοκλής. Ο τετραπέρατος, ο μπαγαμπόντης, ο πάντα καταφερτζής. Αυτός ο καιροσκόπος και υστερόβουλος, ο πολυπράγμονας και πονηρός. Αλλά μαζί ο μωρός και ο μύωπας. Ο κωμικός και ο ασήμαντος, ο ανεύθυνος, ο άτσαλος και ο υβριστής ανθρωπάκος.

Γιατί αποφάσισε να εκτρέψει τη γενετήσια ορμή του από το φυσικό της ρείθρο. Και ελογάριασε ανόητα πως η νέα κατάσταση που θα δημιουργήσει θα είναι εξίσου έγκριτη και νόμιμη με την παλαιά. Ότι ημπορεί ο ίδιος ο άνθρωπος να δημιουργήσει φύση! 
Εδώ ο άνθρωπος δεν εσκέφθηκε ότι όσο μηχανικός και ευρεσιτέχνης και να ‘ναι, δεν ημπορεί να υψωθεί στην περιωπή της δύναμης και της τελειότητας που έχει η φύση. Το λάθος του ήταν που πίστεψε πως θα ‘φτανε να εξισώσει τη δύναμή του με τη δύναμη της φύσης.
Αλλά αυτό είναι Ύβρις με την έννοια της αττικής τραγωδίας. Είναι η μεγαλύτερη Ύβρις που διέπραξε ο άνθρωπος σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας του. Μαζί με την άλλη, την Ύβρι του θανάτου, που θα ειπούμε.
Δε γνωρίζουμε πότε συνέβηκε αυτή η τομή. Σε ποια στιγμή της ιστορικής πορείας του ανθρώπου. Όπως δε γνωρίζουμε την ακριβή στιγμή, που ο εγκέφαλος του ζώου έγινε νους στον άνθρωπο. Τη στιγμή, δηλαδή, που ξεφεύγοντας από τη σφαίρα του ζώου άνθρωπος διατύπωσε την πρώτη ερώτηση. Το πρώτο τι; ή γιατί; που ο Καντ το λέει «Η στιγμή του όφι των πρωτοπλάστων».
********
Δ. Λιαντίνης - Γκέμμα

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου1942 - εξαφανίστηκε την 1η Ιουνίου1998) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 1998, οπότε και η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά η σωρός του βρέθηκε το 2005 σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου.

Το facebook δεν ανέχεται τα γυμνά στήθη αλλά ανέχεται το ρατσισμό!

Ο Γερμανός φωτογράφος Όλλι Βαλντχάουερ κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο να καταγγείλει μια παράλογη στάση του Facebookχρησιμοποιώντας μόνο μία φωτογραφία.

Στη φωτογραφία αυτή βλέπουμε τον ίδιο το φωτογράφο με ένα χαρτόνι που γράφει «μην αγοράζετε από αράπηδες». Πίσω του βρίσκεται μια γυναίκα που ποζάρει γυμνόστηθη. Όταν ανέβασε την εικόνα στο λογαριασμό του σχολίασε «Ένα από αυτά τα άτομα παραβιάζει τους κανονισμούς τού Facebook». Δύο ώρες αργότερα έλαβε ένα μήνυμα από το μέσο κοινωνικής δικτύωσης, που του εξηγούσε ότι η φωτογραφία του κατέβηκε λόγω …γυμνού.

Πράγματι, το Facebook διευκρινίζει στους όρους χρήσης ότι απαγορεύεται κάθε «περιεχόμενο με γυμνό ή σεξουαλικά υπονοούμενα», αλλά δε διευκρινίζει τίποτα σχετικά με ρατσιστικό περιεχόμενο, ή τουλάχιστον δεν αντιδρά. Στη φωτογραφία αυτή, το μήνυμα «μην αγοράζετε από μετανάστες» κάνει άμεση αναφορά στη ναζιστική προπαγάνδα που απαγόρευε στους Γερμανούς να αγοράζουν από Εβραίους με παρόμοια σλόγκαν.

«Θέλω το facebook να διαγράφει φωτογραφίες για ρατσιστικό περιεχόμενο και όχι εξαιτίας του γυμνού», εξηγεί ο Όλλι Βαλντχάουερ. Είναι προφανές ότι ο Ζούκερμπεργκ και η παρέα του πρέπει να κάνουν κάτι γρήγορα για να αποφύγουν μια θύελλα αντιδράσεων.

Πηγή: jdubuzz.com 

http://gerontakos.blogspot.com

Οδυσσέας Ελύτης : 'Αξιον Εστί (απόσπασμα)

ΑΥΤΟΣ
ο κοσμος ο μικρος, ο μεγας

"ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ θα δεις την ερημια και θα της δωσεις το δικο σου νοημα, ειπε
Πριν απο την καρδια σου 'θα 'ναι αυτη
και μετα παλι αυτη θ' ακολουθησει
Τουτο μονο να ξερεις:
Ο,τι σωσεις μες στην αστραπη καθαρο στον αιωνα θα διαρκεσει"
Και ψηλα πολυ πανω απ' τα κυματα
εστησε τα χωρια των βραχων
Εκει σκονη εφτανε ο αφρος
άπλερη γιδα ειδα να γλειφει τις ρωγμες
με το ματι λοξο και το λιγο κορμι σα χαλαζιας
Εζησα τις ακριδες και τη διψα και τα τραχια στις αρμοσιες τους δαχτυλα
χρονους τακτους οσους η Γνωση οριζει
Στα χαρτια σκυφτος και στα βιβλια τ' απυθμενα
με σκοινι λιανο κατεβαινοντας
νυχτες και νυχτες
το λευκο αναζητησα ως την υστατη ενταση
του Μαυρου Την ελπιδα ως τα δακρυα
Τη χαρα ως την ακρα απογνωση
Να σταλθει βοηθεια τοτε κριθηκε η στιγμη
και ο κληρος επεσε στις βροχες
κελαρυσανε ολη μερα ρυακια
ετρεξα σαν τρελος
στις πλαγιες εσχισα σχινο και πολυ μυρτο μες στη φουχτα μου εδωσα
να δαγκασουνε οι πνοες
"Η αγνοτητα, ειπε, ειναι αυτη
στις πλαγιες το ιδιο και στα σπλαχνα σου"
Και τα χερια του απλωσε οπως κανει
γεροντας γνωστικος Θεος για να πλασει μαζι πηλο και ουρανοσυνη
Λιγο μολις πυραχτωσε τις κορφες
αλλ' αδαγκωτο πρασινο στις ρεματιες το χορτο καρφωσε
μεντα λεβαντα λουιζα
και μικρες πατημασιες αρνιων
ή αλλου παλι απο τα υψη πεφτοντας
οι ψιλες κλωστες το ασημι, δροσερα μαλλια κοπελας που ειδα και που εποθησα
Υπαρκτη γυναικα
"Η αγνοτητα, ειπε, ειναι αυτη"
και γεματος λαχταρα χάιδεψα το σωμα
φιλια δοντια με δοντια· υστερα ενας μεσ στον αλλο
Τρικυμισα
οπως καβος πατησα βαθεια
που αερα πηρανε οι σπηλιες
Ηχω με το λευκο σανταλι περασε μια στιγμη
γοργα κατω απο τα νερα η ζαργανα
και ψηλα το λοφο εχοντας ποδι Και τον ηλιο κεφαλι κερασφορο13
ν' ανεβαινει Αβαδιστος ειδα Ο Μεγας Κριος
Και αυτος αληθεια που ημουνα Ο πλολλους αιωνες πριν
Ο ακομη χλωρος μες στην φωτια Ο ακοπος απ' τον ουρανο
ψιθυρισε οταν ρωτησα:
-Τι το καλο; Τι το κακο;
- Ενα σημειο Ενα σημειο
και σ' αυτο πανω ισορροπεις και υπαρχεις
κι απ' αυτο πιο περα ταραχη και σκοτος
κι απ'αυτο πιο πισω βρυγμος των αγγελων
-Ενα σημειο Ενα σημειο
και σ' αυτο μπορεις απεραντα να προχωρησεις
ή αλλιως τιποτε δεν υπαρχει πια
Και ο ζυγος που, ανοιγοντας τα χερια μου, εμοιαζε
να ζυγιαζει το φως και το ενστικτο ητανε

ΑΥΤΟΣ
ο κοσμος ο μικρος, ο μεγας !

ΚΥΡ... διαχρονικά ο καλύτερος!

 





http://i-kyr.gr/wp-content/uploads/2013/12/05-12-13-605x350.jpeg