Τὸ κόμμα ΣΥΡΙΖΑ νικᾷ ἐν ταῖς ἀρχαιρεσίαις

Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας Τὸ κόμμα ΣΥΡΙΖΑ ἐνίκησεν ἐν ταῖς ἀρχαιρεσίαις τῇ Κυριακῇ. τῆς Ἑλλάδος ἐν βαθείᾳ οἰκονομικῇ κρίσει κειμένης, οἱ πολῖται, νομίζοντες ἤδη ἱκανῶς παθεῖν, τὸν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἄρχοντα, τὸν Ἀλέξην Τσίπραν (τῷ ἔτει 1974ῳ γεγονότα), νέον τῆς χώρας πρωθυπουργὸν ᾕρηνται. πῶς ἔξεσται νῦν τῷ Τσίπρᾳ χώραν σῴζειν ἣ τυγχάνει τοσαῦτα χρήματα ἄλλαις χώραις ὀφείλουσα; οὐδένα λανθάνει τοῦτο χαλεπώτατον ἐσόμενον.

πάντες ἴσμεν τὰ τῆς Ἑλλάδος προβλήματα δύο ὄντα, πρῶτον μὲν τὰ χρήματα ἃ ἄλλαι χῶραι ἀπ' αὐτῆς ἀπαιτοῦσιν, δεύτερον δὲ ἡ μέση τάξις, τὸ τῶν πολιτῶν μέρος ὃ χρήματα πορίζειν δύναται, ἤδη πάλαι ἠφανίσθη.

χθὲς δὲ ὁ Τσίπρας, ἤδη πρωθυπουργὸς καταστάς, παραυτίκα τὸν τῶν ὑπουργῶν ἀριθμὸν ἐμείωσεν, νῦν γὰρ μόνον δέκα ὑπουργοὺς ἕξει ἡ νέα ἀρχή (ὀκτωκαίδεκα τὸ πρότερον)· καὶ δὴ καί, οὐκ ἐξὸν τῇ χώρᾳ τοσαῦτα χρέα ἀποτίνειν, βούλεται ὁ νέος πρωθυπουργὸς τοῖς χρήσταις περὶ τῶν χρεῶν διαλέγεσθαι, αἵτινες γὰρ χῶραι χρήματα τῇ Ἑλλάδι ἐδάνεισαν φοβοῦνται νῦν μὴ οὐ δύνωνται ἀναλαβεῖν.

ἔνιοι οἰκονομισταὶ ἔλεγον ὅτι ἡ Εὐρωπαικὴ Ἕνωσις τὴν Ἑλλάδα ἐκ τῆς Εὐρωζώνης ἐκβαλεῖν, εἰ τὸ ΣΥΡΙΖΑ νικῴη, ἐν νῷ ἔχοι, τοῦτο δὲ τῷ ὄντι οὐ ποιήσει ἡ ΕΕ, ἑαυτὴν γὰρ βλάψειε ἂν εἰ τοῦτο ποιοίη. 

 http://www.akwn.net/
 AKROPOLIS WORLD NEWS    Τὰ νέα ἑλληνιστὶ γεγραμμένα

Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα: το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και ως προς το σύμπαν διατηρώ κάποιες αμφιβολίες. (Albert Einstein).

kathimerini.gr

Οι σκιτσογράφοι για το Charlie Hebdo (εικόνες)

Το αίμα έγινε μολύβι και μελάνι

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΚΑΛΟΣ

EMAIL

FACEBOOK

TWITTER

MORE

Οι σκιτσογράφοι έχουν έναν τρόπο να μιλήσουν: τα σκίτσα τους, που καμιά φορά συνοδεύονται από λίγες λέξεις. Και ήρθε η θλιβερή στιγμή που αποχαιρετούν τους συναδέλφους τους στο σατιρικό περιοδικό Charlie Hebdo.
Αυτά τα σκίτσα είναι για το «τίποτα» που σκότωσε τόσα «πολλά». Θα ξεχωρίσουμε ένα σκίτσο του Guardian: Ένοπλος τη στιγμή που σκοτώνει τους ανθρώπους του Charlie Hebdo, λέει: «Γιατί αυτοί οι γαμημένοι ακόμα γελάνε μαζί μας;».

'Even if they kill 10 of us, the newspaper will go out next week' http://t.co/XIZvVRcNCN #CharlieHebdo
— Mashable (@mashable) January 8, 2015

This is a beautiful & v. french #charliehebdo cartoon by Tommy Dessine pic.twitter.com/WsgQzVloYI
— Nico Muhly (@nicomuhly) January 7, 2015

Can't sleep tonight, thoughts with my French cartooning colleagues, their families and loved ones #CharlieHebdo pic.twitter.com/LqIMRCHPgK
— David Pope (@davpope) January 7, 2015

How Dutch cartoonist @RLOppenheimer sees @Charlie_Hebdo_ terrorist attack #JesuisCharlie #IamCharlie pic.twitter.com/R19p0M7GfN
— Victor d'Allant (@dallant) January 7, 2015

Here's The @Independent cartoonist's response to the #CharlieHebdo attack: pic.twitter.com/4H4VWDS4qN
— amol rajan (@amolrajan) January 7, 2015

I am devastated by what just happened in France. #CharlieHebdo pic.twitter.com/IxEbScqYFh
— jean jullien (@jean_jullien) January 7, 2015

#CharlieHebdo : l'hommage de notre dessinateur Nono pic.twitter.com/CmTm41U1QH
— Le Télégramme (@LeTelegramme) January 7, 2015

Still mortified about our fallen cartoonist colleagues, but free speech will always win. #CharlieHebdo #JeSuisCharlie pic.twitter.com/GHejOEXHwG
— Rob Tornoe (@RobTornoe) January 7, 2015

Charlie Hebdo. Nooit opzij. pic.twitter.com/MJwGKPQ8jU
— Joep Bertrams (@joepbertrams) January 7, 2015

The @guardian's cartoon on #CharlieHebdo attack, by Steve Bell: http://t.co/m2tl3QVEtM pic.twitter.com/Rr51Byugfn
— Matt Sullivan (@sullduggery) January 7, 2015

Well, today's #doodleaday was a no-brainer... #JeSuisCharlie pic.twitter.com/2OMAyQIQ1o
— Jamesuary (@RteeFufkin) January 7, 2015

 http://www.athensvoice.gr

Σπάνιες φωτογραφίες από τα Θεοφάνεια στον Κόσυνθο Ξάνθης το 1900

Μια παράδοση που έχει ξεπεράσει τον ένα αιώνα είναι αυτή της κατάδυσης του Σταυρού στη γέφυρα του Κοσύνθου που βρίσκεται στη συνοικία Σαμακώβ, στην Ξάνθη.
Το, γνωστό σε όλους πια, πολύτιμο ηλεκτρονικό φωτογραφικό αρχείο του Facebook που ξεκίνησε από τον Τάσο Τεφρωνίδη παραδίδει πολύ σημαντικά καρέ από την ημέρα των Θεοφανείων, τον προηγούμενο αιώνα και τη γέφυρα που προϋπήρχε της σημερινής.

Θεοφάνεια από το 1900 στον ίδιο μέρος
Μια πολύ μαζική κοινωνική συνάθροιση με την ευκαιρία μιας θρησκευτικής εορτής, που λάμβανε χώρα ακριβώς στο ίδιο σημείο, ήδη από το 1900.
Στην πρώτη φωτογραφία είναι ο ο εορτασμός των Θεοφανείων το 1900 στην πρώτη φάση της κατασκευής της γέφυρας, όπως και στη δεύτερη φωτογραφία εμφανίζεται ένας εορτασμός των Φώτων λίγα χρόνια αργότερα.
Η περίφημη γέφυρα κατέρρευσε το 1912 από μεγάλη πλημμύρα και ξαναχτίστηκε με παρόμοια μορφή.
Στην τρίτη εικόνα εμφανίζεται ο εορτασμός των Θεοφανείων του 1933 καθώς επίσης και στην τέταρτη εικόνα είναι τα Φώτα, στη δεκαετία του ΄40, πολύ πριν κατασκευαστεί η νέα γέφυρα (η σημερινή) η οποία απείχε μερικά μέτρα από αυτή που εμφανίζεται στις παλιές φωτογραφίες της Ξάνθης.
Μαζικότερη συμμετοχή του κόσμου αλλά και μεγαλύτερη προσμονή ίσως για τους γενναίους που θα πέσουν στα νερά του Κόσυνθου για να πιάσουν το Σταυρό και να απολαύσουν ένα 24ωρο ως μικροί ήρωες στις γειτονιές της πόλης, κάποτε.
Δείτε τις φωτογραφίες:




Πηγή: www.xanthipress.gr

Ἡ Λετονία εἰς τὴν Εὐρωζώνην εἰσβαίνει

Τὸ εὐρὸν νόμισμα

Τῶν τριῶν Βαλτικῶν χωρῶν, μόνη ἡ Λετονία οὐκέτι τῷ εὐρῷ νομίσματι ἔχρητο, τοῦ δὲ 2015ου ἔτους ἤδη ἀρξαμένου ἐγένετο ἡ Λετονία ἡ ἐννεακαιδεκάτη χώρα τῶν τούτῳ τῷ νομίσματι χρωμένων. ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ τρία ἑκατομμύρια ἀνθρώπων οἰκοῦσιν, οἷς νῦν μόνον πεντεκαίδεκα ἡμέρας ἔξεσται ἀλλάττειν λίτας (τὸ νόμισμα ᾧ ἐν τῇ Λετονίᾳ χρῶνται “λίτη“ καλοῦσιν) ἀντὶ εὐρῶν.

πρῶτον μὲν οἱ τῆς Λετονίας πολῖται οὐκ ἐβούλοντο τὸ εὐρὸν νόμισμα δέχεσθαι, ἔπειτα δὲ μετέγνωσαν, οὐδένα δὲ λανθάνει οὗτος ὁ ἀναλογισμὸς διὰ τὸν φόβον γενόμενος, ἐξ οὗ μὲν γὰρ ἡ Ῥωσσία τὴν Οὐκραίναν αὖθις λαβεῖν πειρᾶται φοβοῦνται αὗται αἱ χῶραι μὴ ὁ Ποῦτιν, ὃς δῆλός ἐστιν τὴν πρόσθεν τῆς ΕΣΣΔ ἀρχὴν αὖθις τεκταίνεσθαί τε καὶ συμπλάττειν πειρῶμενος, πρὸς ταύτας τὰς τρεῖς χώρας τοὺς ὀφθαλμοὺς ἀπευθύνῃ (αἱ τρεῖς Βάλτικαι χῶραι ὑπὸ τοῦ τῆς ΕΣΣΔ ζύγου πεντήκοντα ἔτη ἔκειντο), τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων πειρῶνται αἱ τρεῖς χῶραι ἐγγυτέρω τῆς Εὐρωπαικῆς Ἑνώσεως μένειν. 

 AKROPOLIS WORLD NEWS    Τὰ νέα ἑλληνιστὶ γεγραμμένα

Webmaster: Juan Coderch (University of St Andrews)

Δανδής, αναχωρητής, επαναστάτης

του Π. Κονδυλη

Ο δανδής αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως άκρως εκλεπτυσμένη και απολύτως αναντικατάστατη ατομικότητα, και το spleen από το οποίο εμφορείται είναι το αντίτιμο που πρέπει να καταβάλει γι’ αυτήν του την εκλεπτυσμένη και αναντικατάστατη φύση – αντίτιμο το οποίο πληρώνει βέβαια αγόγγυστα. Γιατί το spleen μπορεί μεν να σημαίνει εσωτερική δοκιμασία και ερωτοτροπία με την άβυσσο, συνάμα όμως είναι σήμα κατατεθέν του εκλεκτού και πνευματικός τίτλος ευγενείας, προ πάντων δε είναι οφθαλμοφανέστερο διακριτικό γνώρισμα και μέσο περιχαράκωσης έναντι των πολλών, οι οποίοι είναι ανίκανοι να βιώσουν τέτοια εκλεκτά αισθήματα. Το μελαγχολικό habitus εμπεριέχει κοινωνική αιχμή, και ως εκ τούτου δεν κρύβεται. Καθώς θεωρείται παρεπόμενο και πεμπτουσία της ατομικής εκλέπτυνσης, εκτίθεται σε κοινή θέα, προκειμένου μέσω της αντίθεσης να βάλει το profanum vulgus μπροστά στον καθρέφτη. Όμως, για να αποδώσει η πρόκληση, δεν επιτρέπεται να δοθεί η εντύπωση, ότι η μελαγχολία δεν είναι παρά αδυναμία χαρακτήρα ή φυγή από εκείνους τους αγώνες που απαιτούν μάλλον σκληραγωγία παρά εκλέπτυνση. Γι’ αυτό κάνει την είσοδό της στη σκηνή επιθετικά και εμφανίζεται σε δηκτική ειρωνεία που αστράφτει μεν, παραμένει όμως πάντοτε σε δεύτερο πλάνο – και μόνο ως φόντο της ειρωνείας γίνεται αισθητή. Στον βαθμό που η μελαγχολία χάνει σε ποιότητα προκειμένου να μετατραπεί σε εχθρότητα ή διαμαρτυρία, εκφυλίζεται και η ειρωνεία σε προπετή εριστικότητα. Αυτός ο συνδυασμός γεννά τον σημερινό δημοσιογραφικό κριτικό του πολιτισμού, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως χυδαίος ή μαζικοδημοκρατικός δανδής.
Από τον δανδή, που αποφεύγει την κοινωνία και αποζητά το σαλόνι, διαφοροποιείται ο αναχωρητής, που απογοητευμένος από την πορεία του κόσμου ανακαλύπτει την σοφία στη φροντίδα του κήπου του ή πάλι αποτραβιέται ως ασκητής και προφήτης στην έρημο και από κει εξαπολύει τους μύδρους του ενάντια στην αμαρτωλή τροπή της ζωής του λαού του. Στην τελευταία περίπτωση, το αντίστοιχο της μελαγχολίας δεν είναι πλέον η καλλιεργημένη πολυσήμαντη ειρωνεία, αλλά ο μελετημένος σαρκασμός που κορυφώνεται σε ιερή οργή, γιατί στη θέση του επιπόλαιου ανηθηκισμού του δανδή κάνει την εμφάνισή του ένας αυστηρός, βαθιά δύσπιστος και μονίμως άγρυπνος ηθικισμός. Καθώς το ηθικό αίτημα είναι απόλυτο, η επαφή με την εκάστοτε συγκεκριμένη ανθρώπινη πραγματικότητα δεν μπορεί παρά να οδηγεί στην απελπισία, και το πέρασμα από τη μελαγχολία στην απελπισία συντελείται αυτόματα μαζί με το πέρασμα από την απελπισία στην επιθετικότητα του τιμητή. ΄Όμως τιμητής έχει το δικαίωμα να είναι, βέβαια, μόνο όποιος νοιώθει τη συνείδησή του απαλλαγμένη από βάρη. Γι’ αυτόν τον λόγο ο προφήτης (όσο παραμένει προφήτης, δηλ. όσο αγαπάει την έρημο περισσότερο από την τύρβη της πολιτικής) δεν μπορεί να βρει αυθεντικούς συνοδοιπόρους, και κατά βάθος ούτε και θέλει: η φωνή του ορθού φρονήματος ακούγεται δυνατότερα και καθαρότερα όταν βγαίνει από ένα και μοναδικό στόμα.
Σε αυτό το σημείο χωρίζουν οι δρόμοι του μοναχικού προφήτη από εκείνους του πολιτικού επαναστάτη, ο οποίος είναι αναγκασμένος να στηριχτεί στη συλλογική δράση. Ανάλογα διαφοροποιείται και η κοινωνική αποβλεπτικότητα της μελαγχολίας. Αυτήν δεν τη γεννάει τώρα το θέαμα της γενικής ηθικής κατάντιας, που ενδεχομένως να κατέληγε σε μια εξ ίσου γενική θρηνολογία για την ανθρώπινη διαφθορά, αλλά μάλλον η σύγκριση ανάμεσα σε ό,τι θα μπορούσαν, και μάλιστα όφειλαν να είναι, αν είχαν μπορέσει να εξελιχτούν σύμφωνα με την αληθινή φύση και τον αληθινό προορισμό τους. Η μελαγχολία αντιστοιχεί λοιπόν σε μία απώλεια ή πάντως σε μια έλλειψη, που μελλοντικά θα αντισταθμιστεί, αλλά μέχρι τότε χρησιμεύει ως μέτρο προσφυές για την αποτίμηση της παρουσίας του κακού στην κοινωνία. Εδώ κάνει την εμφάνισή της η τυπική αντιδιαστολή Είναι και Δέοντος, ιδεώδους και πραγματικότητας, ως μοχλός επαναστατικής αλλαγής της τελευταίας. Η πεποίθηση πως κάθε άνθρωπος είναι δυνητικός φορέας του Δέοντος και του ιδεώδους επιτρέπει, ανεξάρτητα από τις γενικόλογες ηθικές αιτιάσεις, τη συγκέντρωση των πυρών της πολεμικής στα συγκεκριμένα κακώς κείμενα της κοινωνίας, και επομένως τη στρατολόγηση συμμάχων ή οργάνων για τη δίκαιη υπόθεση από την πλειοψηφία εκείνων που στηλίτευε ο φλογερός αλλά απολιτικός προφήτης. Στη συλλογική δράση ή, όταν η δράση δεν μπορεί να είναι συλλογική με την έννοια της μαζικής συμμετοχής, στη μέθη απλώς του ακτιβισμού εξαφανίζεται τελικά και η μελαγχολία. Γιατί στην πολιτική απραξία, η απώλεια ή η έλλειψη για τις οποίες κάναμε λόγο γίνονται αισθητές στον μέγιστο βαθμό. Αυτός είναι ο λόγος που η επαναστατική πράξη, η οποία κανονικά θα έπρεπε να είναι απλώς το μέσο της αναίρεσης της απώλειας και της έλλειψης, βιώνεται και θεωρείται η ίδια ως αναίρεση, καθώς συνιστά το αντίθετο της απραξίας.
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο του Π.Κονδύλη «Μελαγχολία και πολεμική». Τίτλος, επιλογή αποσπάσματος Κ. Καλφόπουλος.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
Σύντομη συζήτηση έχει γίνει εδώ: http://anagnosmatario.blogspot.com/2007/07/blog-post.html

 http://kondylis.wordpress.com

Η Ιλιάδα και η διεθνής πολιτική (διαχρονικά)

Ο άνθρωπος είναι ζυμωμένος με την πολιτική ως τέχνη του εφικτού, που ως στόχο και σκοπό έχει την καλύτερη και αρτιότερη οργάνωση της ζωής του, ώστε να επιτυγχάνεται η αναζήτηση της ευτυχίας, αλλά και ως το πρωτογενές επιστημονικό πεδίο που παρατηρεί τα κοινωνικά φαινόμενα, αξιολογεί τις θεσμικές διαδικασίες και καταγράφει τις μεταβολές που παράγονται στο συλλογικό γίγνεσθαι. Κι αυτό είναι προφανές από τον τρόπο που η ανθρώπινη γραμματεία καταγράφει τη διαχρονική πορεία της ανάμεσα από τις Συμπληγάδες και τους Κύκλωπες των αιώνων. Εργα όπως η Αρτασάστρα του Ινδού Καουτίλια, η Θεογονία του Ησιόδου αλλά και η Ιλιάδα του Ομήρου αναδεικνύουν το εύρος της πρωτογενούς αυτής επιστήμης.
Η παρατήρηση γίνεται ακόμα πιο έντονη στο επίπεδο της διεθνούς πολιτικής, όπου στον πυρήνα της διαμόρφωσης των διακρατικών σχέσεων βρίσκονται ο ανταγωνισμός, η συνεργασία, η αρπαγή και η σύγκρουση. Ολα αυτά τα χαρακτηριστικά που συγκροτούν την πολιτική οντολογία της κρατικής συνισταμένης στο άναρχο και ανταγωνιστικό διεθνές πεδίο.

Το ενδιαφέρον δε του όλου ζητήματος είναι ότι αυτή η διαδικασία, καθώς και οι επιμέρους συνθήκες που συγκροτούν ένα απτό αποτέλεσμα σε διεθνές επίπεδο αποτελούν διαχρονικά απότοκα της ανάγκης του ανθρώπου να επιβιώσει· όχι απλώς ως μονάδα -πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού, όπως ορθά αναφέρει ο Κονδύλης, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται από νωρίς τις ατέλειες και τις αδυναμίες του που συγκροτούν τη θνητότητά του-, αλλά ως είδος, στοχεύοντας ταυτόχρονα στην εμπέδωση μιας κοινωνικοπολιτικής διακριτότητας.

Αυτή η αξία της διαχρονίας στη διεθνή πολιτική καθώς και των κομβικών σημείων που διαμορφώνουν μια εννοιολογική και θεωρητική συνέχεια από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα αναδεικνύεται με τον πλέον έντονο τρόπο στην Ιλιάδα. Και είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο που οδηγεί σημαντικούς θεωρητικούς, φιλοσόφους και πολιτικούς, όπως, για παράδειγμα, ο Τόμας Τζέφρεσον, να δηλώνουν: «...Καθώς προχωρούμε στη ζωή... τα πράγματα αρχίζουν ένα ένα να γκρεμίζονται και υποψιάζομαι ότι τελικά μένουμε μόνο με τον Ομηρο και τον Βιργίλιο, ίσως μόνο με τον Ομηρο»· ή τον Αλφρεντ Μπράντφορντ να υποστηρίζει: «Η πρώτη πνευματική εργασία για τον πόλεμο στον δυτικό κόσμο είναι η Ιλιάδα του Ομήρου. Η Ιλιάδα είναι μια δυνατή ιστορία που, υπό τη μορφή μιας συναρπαστικής αφήγησης, μιλά για τον ηρωισμό και τον φόβο, το καθήκον και την τιμή, τη λύπη και την απώλεια. Μπορεί και απευθύνεται από γενιά σε γενιά, από το ακροατήριο της εποχής της μέχρι τη σημερινή εποχή. Είναι το μοναδικό πνευματικό έργο που έχει επιβιώσει από την εποχή της αρχαιότητας και μας μεταφέρει στο εσωτερικό των ψυχών των πολεμιστών που μάχονται σε συγκρούσεις σώμα με σώμα».

Είναι ακριβώς αυτή η δυναμική της διαχρονικότητας που κυριαρχεί ως ο κεντρικός θεωρητικός πυλώνας της νέας μου επιστημονικής μονογραφίας «Ιλιάδα και Διεθνής Πολιτική: Μια Θεωρητική Προσέγγιση» από τις εκδόσεις Ποιότητα, που αναδεικνύει την όμορφη πολυπλοκότητα της διεθνούς πολιτικής από την αρχή της Ιστορίας μέχρι σήμερα. Κάτι που ως κοινωνία έχουμε αρχίσει να το κατανοούμε τα τελευταία χρόνια με τον πλέον σκληρό και αδιαπραγμάτευτο τρόπο.

Σπύρος Λίτσας

 http://www.dimokratianews.gr

Το μετρό της Θεσσαλονίκης.....

http://jokemyday.blogspot.gr

"Το Μεγαλύτερο Δώρο από΄Ολα" - Του δρα Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς

Μετάφραση/εισαγωγή  Μιχαήλ Στυλιανού

[Πλούσια τροφή για σκέψη -αυτές τις μέρες του αναλογισμού, στο γύρισμα του χρόνου- προσφέρει το κατωτέρω άρθρο του γνωστού μας σοφού Αμερικανού καθηγητού Πωλ Γκραικ Ρόμπερτς, που προβάλλει το δραματικό δίλημμα που εγείρεται την αυγή του 2015  μπροστά στους λαούς της Δύσεως.
Μιλώντας για τον γενικό εκφυλισμό αξιών, που ωθεί σε επιστροφή στη βαρβαρότητα, ο Δρ. Ρόμπερτς αναφέρεται πρωτίστως στην πατρίδα του.  Η οποία όμως, με την ισχύ του χρήματος, τής λάμψης, της προπαγάνδας και των όπλων, επέβαλε τα  διαβρωτικά μετα-νεωτερικά δόγματα της «ορθής σκέψης» και τον κανόνα της βίας, σε δυναστικό κανόνα «ορθόδοξης» Δυτικής συμπεριφοράς - οδοστρωτήρα που κατεδαφίζει αιώνιες  αρχές του Δυτικού χριστιανικού πολιτισμού, σωτήριες για την προσωπικότητα και την ελευθερία του ανθρώπου.
Το δίλημμα,  στον πρόλογο και επίλογο του άρθρου,  ορθώνεται σήμερα, ωμότερα από ποτέ, σαφές και αμείλικτο: Ανάμεσα στην υπεράσπιση του πολιτισμού που κληρονομήσαμε και  στην επαπειλούμενη υποδούλωση σε  παγκόσμιο καθεστώς  ρομποτικής  βαρβαρότητας.  Το δίλημμα προκαλεί κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Αφορά τον ίδιο και τον κόσμο που θα κληροδοτήσει στους απογόνους του. Και δεν μπορεί να  παρακαμφθεί ατιμωρητί...]
 
«Με την είσοδό μας στο 2015, κρίνεται και η τύχη του Δυτικού πολιτισμού, καρπού αγώνων χιλιάδων ετών. Καθώς η Δύση βυθίζεται στη τυραννία, οι Δυτικοί λαοί θα υπερασπισθούν την ελευθερία τους και την ψυχή τους, ή θα βουλιάξουν στη τυραννία, που ξανασήκωσε το αποκρουστικό και σαρκοβόρο κεφάλι της;
Τα Χριστούγεννα είναι η μέρα των παραδόσεων. Το στόλισμα του δέντρου, μια πρόσφατη παράδοση, τα δώρα μια παράδοση που εμπνέεται από τους τρεις Μάγους που κομίζουν δώρα στο Θείο βρέφος, Ιησού. Το στόλισμα και τα δώρα των Χριστουγέννων είναι από τις παραδόσεις που μας συνδέουν με τη χριστιανική παιδεία, που συντήρησε συμπαγή τον δυτικό πολιτισμό για 2.000 χρόνια. Στην χριστιανική κουλτούρα μας το άτομο/άνθρωπος αντιπροσωπεύει αξία. Αυτό του επιτρέπει να πατήσει πόδι, να πάρει θέση σε θέματα αρχής, να γίνει μεταρρυθμιστής και να αναμετρηθεί με την αδικία. Αυτή η εξουσιοδότηση του ατόμου υπάρχει μόνο στον Δυτικό πολιτισμό. Αυτή έκανε το άτομο Πολίτη, με δικαιώματα ίσα με όλους τους άλλους πολίτες, προστατευόμενο από τυραννική κυβέρνηση με την κυριαρχία του Νόμου και την ελευθερία του λόγου.
Αυτά τα επιτεύγματα είναι καρποί αιώνιων αγώνων, αλλά όλα απορρέουν από τη διδασκαλία ότι ο Θεός αποτιμά τόσο την ψυχή του ατόμου ώστε έστειλε τον μονογενή υιό του στον θάνατο προκειμένου να ζήσουμε εμείς οι άνθρωποι. Εξυψώνοντας έτσι το άτομο, ο Χριστιανισμός του έδωσε φωνή.
Προηγουμένως φωνή είχαν μόνο αυτοί που είχαν εξουσία. Στον Δυτικό πολιτισμό οι ακέραιοι άνθρωπο έχουν φωνή. ΄Οπως φωνή έχουν οι άνθρωποι με αίσθηση δικαίου, τιμής, καθήκοντος και τίμιου παιχνιδιού. Οι μεταρρυθμιστές μπορούν να μεταρρυθμίζουν, οι επενδυτές να επενδύουν και οι επιχειρηματίες μπορούν να δημιουργούν επιχειρήσεις, νέα προϊόντα και νέες ευκαιρίες απασχόλησης.
Το αποτέλεσμα ήταν και η χώρα της ευκαιρίας. Οι ΗΠΑ προσείλκυαν μετανάστες που συμμερίζονταν τις αξίες μας και τις εξέφραζαν στη ζωή τους. Η κουλτούρα μας αφομοιώθηκε από πολυσύνθετο πλήθος που έγινε ένας λαός. Στις τελευταίες δεκαετίες ξεχάσαμε το ιστορικό επίτευγμα που έδωσε εξουσία στον πολίτη. Οι θρησκευτικές, νομικές και πολιτικές ρίζες αυτού του μεγάλου επιτεύγματος δεν διδάσκονται πλέον με ευλάβεια στα σχολεία, τα γυμνάσια και τα πανεπιστήμια και δεν γίνονται σεβαστές από την κυβέρνησή μας. Οι φωνές που φθάνουν ως εμάς από τις χιλιετίες και μας συνδέουν με τον πολιτισμό μας, φιμώνονται από την «πολιτική ορθότητα» και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εξωστρακίσθηκαν από τα σχολεία η προσευχή και από τον δημόσιο βίο τα χριστιανικά θρησκευτικά σύμβολα. Οι συνταγματικές προστασίες φαλκιδεύθηκαν από ηγεμονικές πολιτικές φιλοδοξίες. Απεριόριστη κράτηση, βασανιστήρια και δολοφονίες είναι οι ομολογημένες πρακτικές της αμερικανικής κυβέρνησης. Η ιστορική κατάκτηση της νόμιμης ποινικής διαδικασίας έχει ανατραπεί.
Διαφορετικότητα στο εσωτερικό και ηγεμονία στο εξωτερικό είναι διαβρωτικές αξίες, που διαλύουν τον πολιτισμό και το κράτος δικαίου. Υπάρχει άπλετος χώρος για πολιτιστική διαφορετικότητα στον κόσμο, αλλά όχι μέσα σε μ ί α  χώρα. Ο Πύργος της Βαβέλ δεν είναι πολιτισμός. ΄Ενα ανακάτωμα θρησκευτικών και πολιτιστικών αξιών δεν προσφέρεται σαν βάση για τον Νόμο- εκτός αν πρόκειται για την ωμή βία τού προ-Χριστιανικού παρελθόντος.
΄Ολοι οι Αμερικανοί διαθέτουν ένα τεράστιο κεφάλαιο στον Χριστιανισμό. Ανεξάρτητα άν ατομικά πιστεύουμε ή όχι, επωφελούμαστε από το ηθικό δόγμα που χαλιναγώγησε την εξουσία και προστάτεψε τον αδύναμο. Εξουσία είναι το άλογο που ιππεύει ο Διάβολος. Στον 20ο Αιώνα το άλογο ιππεύθηκε δυνατά και ο 21ος Αιώνας δείχνει μεγαλύτερη φόρα. Εκατομμύρια άνθρωποι εξολοθρεύτηκαν τον 20ό Αιώνα από τους Εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας και από τους Σοβιετικούς και Κινέζους κομμουνιστές, απλώς και μόνο γιατί ήσαν μέλη μιας φυλής ή μιας τάξεως που είχε δαιμονοποιηθεί από διανοουμένους ή από την πολιική εξουσία. Στις αρχές του 21ου Αιώνα εκατοντάδες χιλιάδες Μουσουλμάνοι σε επτά χώρες έχουν ήδη δολοφονηθεί και εκατομμύρια έχουν εκτοπισθεί, επειδή η θρησκεία τους δεν υποτάσσεται στην ηγεμονία της Ουάσιγκτων.
Η εξουσία που κοσμικοποιείται και κόβει τους δεσμούς της με τις εκπολιτίζουσες παραδόσεις, δεν ανακόπτεται από ηθικούς και θρησκευτικούς ενδοιασμούς.Ο Β.Ι.Λένιν το κατέστησε σαφές όταν προσδιόρισε την έννοια της δικτατορίας του ως «απεριόριστη εξουσία, στηριζόμενη άμεσα στην ισχύ, μη περιοριζόμενη από τίποτα». Η εξόρμηση της Ουάσιγκτων για ηγεμονία επί των Αμερικανών υπηκόων και του υπόλοιπου κόσμου, βασίζεται ολοκληρωτικά στην άσκηση βίας και ανασταίνει την ασύδοτη εξουσία.
Η έμφαση του Χριστιανισμού στην ιερότητα του ανθρώπου καθιστά τέτοιαν εξουσία- όπως την προσδιόρισε ο Λένιν και την δδιεκδικεί τώρα η Ουάαιγκτων- αδιανόητη. Είτε είμαστε θρησκευόμενοι είτε όχι, γιορτάζοντας την γέννηση του Χριστού γιορτάζουμε μια θρησκεία που μας κατέστησε κυρίους της ψυχής μας και της πολιτικής ζωής στη Γη. Μια τέτοια θρησκεία σαν αυτήν αξίζει υπεράσπισης ακόμη και από τους αθέους. Καθώς μπαίνουμε στο 2015, ο Δυτικός πολιτισμός,δημιούργημα αγώνων χιλιετιών, κρέμεται στη ζυγαριά διλήμματος. Η εκφυλιστική παρακμή είναι παντού, μπροστά στα μάτια μας. Καθώς η Δύση βυθίζεται στην τυραννία, οι Δυτικοί λαοί θα υπερασπιστούν την ελευθερία τους και την ψυχή τους, ή θα βουλιάξουν στη τυραννία, που ξανασήκωσε το αποκρουστικό και σαρκοβόρο κεφάλι της;»

 http://infognomonpolitics.blogspot.gr

Οι 10+1 καλύτερες συνωμοσίες του 2014

Τελικά το 2014 ξεπέρασε τις προσδοκίες μου όσο αφορά τη δραστηριότητα των διαφόρων συνωμοσιολόγων αλλά και των πωλητών ψεύδους και μούφας. Δυναμικά μπήκαν στη χρονιά, δυναμικά βγήκαν αφήνοντας υποσχέσεις για ένα εξίσου εντυπωσιακό 2015.
Με αυτή τη διαπίστωση, ας κάνουμε μια αναδρομή σε μερικές από τις καλύτερες θεωρίες/ιδέες/μπούρδες που συναντήσαμε στο διάβα μας στους σκοτεινούς δρόμους του συνωμοσιολογικού διαδικτύου μέσα στη χρονιά που πέρασε. Δεν τα αναφέρω με κάποια συγκεκριμένη σειρά, όπως έρχονται.

1. Το AIDS είναι ιός φτιαγμένος από τον άνθρωπο, αλλά τον δοκιμάζαμε για χρόνια στις ζούγκλες τις Αφρικής σε πίθηκους.
2. Ο καρκίνος που, όπως μαθαίνουμε είναι μία και μοναδική αρρώστια, γιατρεύεται από σχεδόν όλα τα βότανα και τα φυτά που μπορούμε τυχαία να βρούμε σε μια βόλτα στην εξοχή, αλλά ο μόνος που έχει γιατρευτεί επιτυχώς είναι η θεία του μπατζανάκη μου που ήπιε σόδα και λεμόνι.
3. Η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ήταν «εσωτερική δουλειά», από μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να σηκώσει επιτυχώς το site για το Obamacare.
4. Τα μεταλλαγμένα τρόφιμα μας σκοτώνουν με φριχτούς τρόπους, αλλά δεν υπάρχει καταγεγραμμένος ούτε ένας θάνατος που να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό.
5. Η ιστορία που ξέρουμε έχει αλλαχθεί προκειμένου να γίνει εύπεπτη και αδιάφορη, εκτός από αυτή που ταιριάζει με τα πατριωτικά μας ιδεώδη.
6. Τα εμβόλια περιέχουν ουσίες που προκαλούν αυτισμό, καρκίνο ή/και θάνατο παρόλο που δεν υπάρχουν στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν.
7. Ο Μπιλ Γκέιτς είναι πίσω από τα εμβόλια έμπολα καθώς και τη γενικότερη προσπάθεια μείωσης του πληθυσμού, γιατί δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει και βαριόταν να φτιάξει μια «εταιρία βιτρίνα» που να σκοτώνει για λογαριασμό του.
8. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ελέγχει τον καιρό με το HAARP και ταυτοχρόνως προκαλεί τσουνάμι, τυφώνες και σεισμούς κατά το δοκούν, που χτυπούν και τις ΗΠΑ, έτσι, για ξεκάρφωμα.
9. Η ISIS είναι δημιούργημα του Ισραήλ και με ένα κουμπί αυτοκαταστροφής, όταν θα έρθει η ώρα, θα τη σταματήσουν.
10. Τα chemtrails μπορούν να σημαδέψουν με τόση ακρίβεια ώστε να πετύχουν το σπίτι των πολέμιών τους, καλύτερα από laser guided bombs.

και ένα μπόνους

• Παίρνω τρελά λεφτά από τις φαρμακοβιομηχανίες και γενικά τις μεγάλες εταιρίες που ελέγχουν τα πάντα στη ζωή μας προκειμένου να σκοτώνουν ανεμπόδιστα και να βγάζουν υπερκέρδη, αλλά δεν μπορούν με τιποτα να προσλάβουν έναν καλύτερο συγγραφέα από εμένα.

Λίγο χρόνο να διέθετα ακόμα και θα σκεφτόμουν και άλλα, αλλά νομίζω πως η υπερβολική απαρίθμηση γίνεται βαρετή.

Καλό 2015, καλή πρωτοχρονιά και πάντα με υγεία!

 http://greeksceptic.com/