ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Ἐπειδὴ οἱ Βυζαντινοὶ δὲν διέσωσαν “ένα τμήμα”, ἀλλὰ περίπου τὰ πάντα, ὁ Ράνσιμαν, ποὺ δὲν γνωρίζει ἀπὸ πολιτικὲς ὀρθότητες καὶ δὲν μασάει τὰ λόγια του, γίνεται τόσο ἔντονος, ὥστε νὰ μήν ἀφήσει καμμιά ἀμφιβολία περὶ τοῦ τί ἀκριβῶς συνέβη:

“Τὸ Βυζάντιο [καὶ ὄχι μερικοὶ 'διανοούμενοι' καὶ 'πλούσιοι'] ἀναζήτησε μὲ πάθος τὰ ἀρχαῖα κείμενα, ὅλα τὰ παλιὰ ἑλληνικὰ χειρόγραφα, τὰ ἀντέγραψε κατὰ χιλιάδες. Αὐτὸ [δηλαδὴ τὸ Βυζάντιο] ἀποκατέστησε τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ ἔργα, τὸ κείμενο ποὺ διαβάζουμε ἐμεῖς. Ἐπιτέλεσε τοῦτο τὸ πελώριο ἔργο μὲ ἀξιοσημείωτη φροντίδα, ὥστε νὰ παραμείνει κατὰ τὸ δυνατὸν πλησιέστερα στὸ ἀρχικὸ κείμενο, δημιούργησε παράδοση κειμενικῆς κριτικῆς ἡ ὁποία συνέχισε τὴν ἀλεξανδρινὴ παράδοση τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς. Χωρὶς τὰ βιβλιογραφικὰ ἐργαστήρια (scriptoria), χωρὶς τοὺς Βυζαντινοὺς ἀντιγραφεῖς ποὺ ἡ δραστηριότητά τους μᾶς ξαφνιάζει, σὲ τί θὰ εἶχε περιοριστεῖ ἡ δική μας συλλογὴ ἑλληνικῶν κειμένων ποὺ καλοῦνται κλασικά;”
Ἑνότητα: ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ | 12-10-2009
http://hellenism.byzantinewalls.org/