Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Ξάνθη, 09.11.2009
12:35 Η αριθμητική της έντασης στο Αιγαίο » Ας μιλήσουμε επιτέλους!
Η πολιτική Νταβούτογλου για «μηδενισμό των προβλημάτων με τους γείτονες» δεν προβλέπει και μηδενισμό των προκλήσεων στο Αιγαίο
Αν δεχτούμε το «δόγμα» που υποστηρίζει ότι οι «ψυχροί» αριθμοί απεικονίζουν πάντα την πραγματικότητα, τότε οι επιχειρησιακοί επιτελείς της Πολεμικής Αεροπορίας δεν μπορούν να κατηγορηθούν ως υπερβολικοί όταν κάνουν λόγο για «ένταση στο Αιγαίο».
Τα αριθμητικά στοιχεία των τουρκικών προκλήσεων τους τελευταίους δέκα μήνες είναι ανησυχητικά. Και το χειρότερο; Οι στατιστικές που δίνουν στη δημοσιότητα οι Τούρκοι, παρουσιάζουν την κατάσταση στο Αιγαίο ακόμη πιο δραματικά!
Με αυτά τα δεδομένα, η επιστολή-πρόσκληση για διάλογο του Ερντογάν προς τον Γιώργο Παπανδρέου αιφνιδίασε και προβλημάτισε την στρατιωτική ηγεσία.
Από την 1η Ιανουαρίου έως και χθες, 2.664 τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, αρκετά από τα οποία ήταν οπλισμένα, μπήκαν παράνομα στο Αιγαίο, ανεβάζοντας το… κοντέρ των προκλήσεων:
- 46 υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι, το Φαρνακονήσι και τους Φούρνους
- 1.672 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου
- Σε 230 περιπτώσεις η διαδικασία αναχαίτισης εξελίχθηκε σε σκληρή και επικίνδυνη εμπλοκή.
Το τελευταίο αυτό στοιχείο των εμπλοκών, οι Τούρκοι το παρουσιάζουν ακόμη χειρότερα. Σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας «Μιλιέτ», η οποία και εκφράζει το στρατιωτικό κατεστημένο της γειτονικής χώρας, οι εμπλοκές ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών μέσα στο 2009 έχουν φθάσει τις 402!!!
Αλλά τα επεισόδια δεν γίνονται μόνο στους ουρανούς του Αιγαίου, αλλά και στην θάλασσα. Ο αριθμός των παραβιάσεων των θαλάσσιων χωρικών υδάτων δεν έχει ασφαλώς σχέση με αυτόν των εναερίων παραβιάσεων και περιορίζεται στις 45.
Ασφαλώς αυτό που προβληματίζει περισσότερο από την πραγματικότητα των αριθμών είναι η «ποιοτική» αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας, η οποία και εκφράζεται συστηματικά με τις χαμηλές πτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά αλλά και από την επιμονή της να απειλεί με αναχαίτιση ακόμη και αεροσκάφη της ευρωπαϊκής δύναμης Frontex, όταν αυτά εκτελούν εναέριες περιπολίες για λαθρομετανάστες στην περιοχή του Φαρμακονησίου. Η δικαιολογία είναι ότι τα αεροσκάφη αυτά πετούν «σε τουρκικό εναέριο χώρο»!!!
Η πρακτική αυτή των Τούρκων έχει να κάνει περισσότερο με την πρόθεσή τους να καταγραφεί η άποψη ότι η περιοχή πέριξ του Φαρμακονησίου είναι υπό τον έλεγχό τους. Κι αυτό, επειδή οι εκπομπές από το ραντάρ της Ντάτσα γίνονται στην στρατιωτική συχνότητα κινδύνου την οποία τα περισσότερα αεροσκάφη της Frontex δεν ακούνε, αλλά την παρακολουθούν συστηματικά τα ελληνικά ραντάρ.
Έπειτα από όλα αυτά, ήταν λογικό η επιστολή Ερντογάν να προκαλέσει, τουλάχιστον προβληματισμό στους στρατιωτικούς, οι οποίοι και κάνουν λόγο –ίσως και με μία δόση υπερβολής- για «διάλογο υπό στρατιωτική πίεση». Εκτιμούν, δε, ότι η επιστολή είτε στάλθηκε εν όψει της αξιολόγησης της Άγκυρας από την Ε.Ε. τον ερχόμενο μήνα, είτε εντάσσεται στην πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», που ακολουθεί πιστά ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου…
WAU_classic('zclz3puavuo0')
http://www.xanthiblogs.gr/Ας_μιλήσουμε_επιτέλους!/
12:35 Η αριθμητική της έντασης στο Αιγαίο » Ας μιλήσουμε επιτέλους!
Η πολιτική Νταβούτογλου για «μηδενισμό των προβλημάτων με τους γείτονες» δεν προβλέπει και μηδενισμό των προκλήσεων στο Αιγαίο
Αν δεχτούμε το «δόγμα» που υποστηρίζει ότι οι «ψυχροί» αριθμοί απεικονίζουν πάντα την πραγματικότητα, τότε οι επιχειρησιακοί επιτελείς της Πολεμικής Αεροπορίας δεν μπορούν να κατηγορηθούν ως υπερβολικοί όταν κάνουν λόγο για «ένταση στο Αιγαίο».
Τα αριθμητικά στοιχεία των τουρκικών προκλήσεων τους τελευταίους δέκα μήνες είναι ανησυχητικά. Και το χειρότερο; Οι στατιστικές που δίνουν στη δημοσιότητα οι Τούρκοι, παρουσιάζουν την κατάσταση στο Αιγαίο ακόμη πιο δραματικά!
Με αυτά τα δεδομένα, η επιστολή-πρόσκληση για διάλογο του Ερντογάν προς τον Γιώργο Παπανδρέου αιφνιδίασε και προβλημάτισε την στρατιωτική ηγεσία.
Από την 1η Ιανουαρίου έως και χθες, 2.664 τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, αρκετά από τα οποία ήταν οπλισμένα, μπήκαν παράνομα στο Αιγαίο, ανεβάζοντας το… κοντέρ των προκλήσεων:
- 46 υπερπτήσεις πάνω από το Αγαθονήσι, το Φαρνακονήσι και τους Φούρνους
- 1.672 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου
- Σε 230 περιπτώσεις η διαδικασία αναχαίτισης εξελίχθηκε σε σκληρή και επικίνδυνη εμπλοκή.
Το τελευταίο αυτό στοιχείο των εμπλοκών, οι Τούρκοι το παρουσιάζουν ακόμη χειρότερα. Σύμφωνα με στοιχεία της εφημερίδας «Μιλιέτ», η οποία και εκφράζει το στρατιωτικό κατεστημένο της γειτονικής χώρας, οι εμπλοκές ελληνικών και τουρκικών αεροσκαφών μέσα στο 2009 έχουν φθάσει τις 402!!!
Αλλά τα επεισόδια δεν γίνονται μόνο στους ουρανούς του Αιγαίου, αλλά και στην θάλασσα. Ο αριθμός των παραβιάσεων των θαλάσσιων χωρικών υδάτων δεν έχει ασφαλώς σχέση με αυτόν των εναερίων παραβιάσεων και περιορίζεται στις 45.
Ασφαλώς αυτό που προβληματίζει περισσότερο από την πραγματικότητα των αριθμών είναι η «ποιοτική» αναβάθμιση της τουρκικής προκλητικότητας, η οποία και εκφράζεται συστηματικά με τις χαμηλές πτήσεις πάνω από κατοικημένα νησιά αλλά και από την επιμονή της να απειλεί με αναχαίτιση ακόμη και αεροσκάφη της ευρωπαϊκής δύναμης Frontex, όταν αυτά εκτελούν εναέριες περιπολίες για λαθρομετανάστες στην περιοχή του Φαρμακονησίου. Η δικαιολογία είναι ότι τα αεροσκάφη αυτά πετούν «σε τουρκικό εναέριο χώρο»!!!
Η πρακτική αυτή των Τούρκων έχει να κάνει περισσότερο με την πρόθεσή τους να καταγραφεί η άποψη ότι η περιοχή πέριξ του Φαρμακονησίου είναι υπό τον έλεγχό τους. Κι αυτό, επειδή οι εκπομπές από το ραντάρ της Ντάτσα γίνονται στην στρατιωτική συχνότητα κινδύνου την οποία τα περισσότερα αεροσκάφη της Frontex δεν ακούνε, αλλά την παρακολουθούν συστηματικά τα ελληνικά ραντάρ.
Έπειτα από όλα αυτά, ήταν λογικό η επιστολή Ερντογάν να προκαλέσει, τουλάχιστον προβληματισμό στους στρατιωτικούς, οι οποίοι και κάνουν λόγο –ίσως και με μία δόση υπερβολής- για «διάλογο υπό στρατιωτική πίεση». Εκτιμούν, δε, ότι η επιστολή είτε στάλθηκε εν όψει της αξιολόγησης της Άγκυρας από την Ε.Ε. τον ερχόμενο μήνα, είτε εντάσσεται στην πολιτική των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», που ακολουθεί πιστά ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου…
WAU_classic('zclz3puavuo0')
http://www.xanthiblogs.gr/Ας_μιλήσουμε_επιτέλους!/
Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009
Γεώργιος Σουρῆς (1853-1919): σατιρικὸς ποιητὴς ἀπὸ τὴν Σύρο.
Ἀρχηγοί
Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.
Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.
Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!
ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;
ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,
καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;
Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...
᾿ς ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.
Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.
Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,
ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·
ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,
ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.
Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,
ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.
Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.
Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,
ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/
Ἀρχηγοί
Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.
Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.
Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!
ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;
ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,
καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;
Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...
᾿ς ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.
Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.
Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,
ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·
ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,
ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.
Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,
ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.
Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.
Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,
ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.
http://www.phys.uoa.gr/~nektar/arts/poetry/
ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Σύμφωνα με τους σημερινούς νομοθέτες και τεχνοκράτες, όσοι ήμασταν παιδιά στη δεκαετία του '70, δεν θα έπρεπε να είχαμε επιβιώσει μέχρι τώρα, γιατί οι παιδικές μας κούνιες, ας πούμε, ήταν βαμμένες με μπογιά που περιείχε σίδηρο. Κι εμείς, γλείφοντάς την όλη μέρα, θα πρεπε να χαμε πεθάνει από δηλητηρίαση.
Στα φάρμακα κείνης της εποχής δεν είχαμε ειδικά καπάκια ασφαλείας, όταν καβαλάγαμε τα ποδήλατά μας δεν φορούσαμε κράνη. Στο αυτοκίνητο των γονιών μας, όταν μπαίναμε, ούτε σε ειδικά καθίσματα καθόμασταν ούτε ζώνες φορούσαμε ούτε αερόσακους είχαμε. Ήταν μεγάλο γλέντι όταν μας επέτρεπε ο μπαμπάς να καθίσουμε μπροστά.
Νερό πίναμε από τη βρύση κι είχε την ίδια γεύση μ' αυτό που πίνουμε σήμερα εμφιαλωμένο. Τρώγαμε ψωμί με βούτυρο, γλυκά απίθανα και πατάτες τηγανητές και δεν ήμασταν ποτέ παχύσαρκοι, γιατί τρέχαμε συνεχώς έξω, παίζαμε, δεν καθόμασταν στον καναπέ ή στο κομπιούτερ.
Το αναψυκτικό ή την μπύρα μας τα μοιραζόμασταν από το ίδιο μπουκάλι ή τενεκέ με τους φίλους μας. Κανείς μας δε πέθανε απ' αυτό.
Κατασκευάζαμε κάτι γκο-καρτ της συμφοράς με τις ώρες και έπειτα ανεβαίναμε στην κορυφή μιας μεγάλης ανηφόρας και κατεβαίναμε φουλ, ανακαλύπτοντας πολύ αργά ότι είχαμε ξεχάσει να φτιάξουμε φρένα. Γκρεμοτσακιζόμασταν. Ματώναμε. Χτυπούσαμε συνεχώς στα χέρια και πόδια. Πονούσαμε. Κλαίγαμε. Δεν βάζαμε τους γονείς μας να κάνουν μήνυση στη μάντρα απ' όπου αγοράσαμε τα παλιοσίδερα με τα οποία φτιάξαμε το καρτ μας. Και, να μαστε! Ακόμα ζωντανοί. Και ωραίοι.
Φεύγαμε από το σπίτι το πρωί και επιστρέφαμε λίγο πριν νυχτώσει. Κανείς δεν μας γύρευε. Ήξεραν ότι θα επιστρέφαμε. Δεν είχαμε ούτε Play Station ούτε X-BOX ούτε video games ούτε 99 κανάλια στην τηλεόραση ούτε ήχο surround, ούτε κινητά τηλέφωνα, ούτε προσωπικούς υπολογιστές ούτε chat-rooms για μοναχικές ψυχούλες στο Ίντερνετ. Είχαμε φίλους που πηγαίναμε έξω για να τους συναντήσουμε. Πλακωνόμασταν στο ξύλο. Ξύλο άγριο, μιλάμε. Ούτε ένας ποτέ δεν πήγε στη μαμά ή στον μπαμπά του για να καταγγείλει εκείνον από τον οποίον τις έφαγε.
Πηγαίναμε περπατώντας στα σπίτια των φίλων μας. Με τα πόδια πηγαίναμε και στο σχολείο. Δεν μας έπαιρναν η μαμά κι ο μπαμπάς ούτε το σχολικό. Όταν δεν είχαμε τι παιχνίδι να παίξουμε, ανακαλύπταμε καινούργια. Με ξύλα, με λαστιχάκια, με μπαλάκια του τένις, με πέτρες, με νερό, με... τίποτα. Το παιχνίδι θέλει φαντασία. Κι εμείς τη δική μας φαντασία την καλλιεργούσαμε.
Νομίζω πως από τη γενιά μας βγήκαν οι καλύτεροι εφευρέτες, λύτες προβλημάτων και ρισκαδόροι που έχουν βγει ποτέ. Είχαμε ελευθερία, αποτυχίες, επιτυχίες και υπευθυνότητα. Και μάθαμε να τα χειριζόμαστε όλ' αυτά καλά.
Είμαστε η γενιά που στερήθηκε πολλά, αλλά είχε τα πάντα...
http://www.peri-grafis.com/
Σύμφωνα με τους σημερινούς νομοθέτες και τεχνοκράτες, όσοι ήμασταν παιδιά στη δεκαετία του '70, δεν θα έπρεπε να είχαμε επιβιώσει μέχρι τώρα, γιατί οι παιδικές μας κούνιες, ας πούμε, ήταν βαμμένες με μπογιά που περιείχε σίδηρο. Κι εμείς, γλείφοντάς την όλη μέρα, θα πρεπε να χαμε πεθάνει από δηλητηρίαση.
Στα φάρμακα κείνης της εποχής δεν είχαμε ειδικά καπάκια ασφαλείας, όταν καβαλάγαμε τα ποδήλατά μας δεν φορούσαμε κράνη. Στο αυτοκίνητο των γονιών μας, όταν μπαίναμε, ούτε σε ειδικά καθίσματα καθόμασταν ούτε ζώνες φορούσαμε ούτε αερόσακους είχαμε. Ήταν μεγάλο γλέντι όταν μας επέτρεπε ο μπαμπάς να καθίσουμε μπροστά.
Νερό πίναμε από τη βρύση κι είχε την ίδια γεύση μ' αυτό που πίνουμε σήμερα εμφιαλωμένο. Τρώγαμε ψωμί με βούτυρο, γλυκά απίθανα και πατάτες τηγανητές και δεν ήμασταν ποτέ παχύσαρκοι, γιατί τρέχαμε συνεχώς έξω, παίζαμε, δεν καθόμασταν στον καναπέ ή στο κομπιούτερ.
Το αναψυκτικό ή την μπύρα μας τα μοιραζόμασταν από το ίδιο μπουκάλι ή τενεκέ με τους φίλους μας. Κανείς μας δε πέθανε απ' αυτό.
Κατασκευάζαμε κάτι γκο-καρτ της συμφοράς με τις ώρες και έπειτα ανεβαίναμε στην κορυφή μιας μεγάλης ανηφόρας και κατεβαίναμε φουλ, ανακαλύπτοντας πολύ αργά ότι είχαμε ξεχάσει να φτιάξουμε φρένα. Γκρεμοτσακιζόμασταν. Ματώναμε. Χτυπούσαμε συνεχώς στα χέρια και πόδια. Πονούσαμε. Κλαίγαμε. Δεν βάζαμε τους γονείς μας να κάνουν μήνυση στη μάντρα απ' όπου αγοράσαμε τα παλιοσίδερα με τα οποία φτιάξαμε το καρτ μας. Και, να μαστε! Ακόμα ζωντανοί. Και ωραίοι.
Φεύγαμε από το σπίτι το πρωί και επιστρέφαμε λίγο πριν νυχτώσει. Κανείς δεν μας γύρευε. Ήξεραν ότι θα επιστρέφαμε. Δεν είχαμε ούτε Play Station ούτε X-BOX ούτε video games ούτε 99 κανάλια στην τηλεόραση ούτε ήχο surround, ούτε κινητά τηλέφωνα, ούτε προσωπικούς υπολογιστές ούτε chat-rooms για μοναχικές ψυχούλες στο Ίντερνετ. Είχαμε φίλους που πηγαίναμε έξω για να τους συναντήσουμε. Πλακωνόμασταν στο ξύλο. Ξύλο άγριο, μιλάμε. Ούτε ένας ποτέ δεν πήγε στη μαμά ή στον μπαμπά του για να καταγγείλει εκείνον από τον οποίον τις έφαγε.
Πηγαίναμε περπατώντας στα σπίτια των φίλων μας. Με τα πόδια πηγαίναμε και στο σχολείο. Δεν μας έπαιρναν η μαμά κι ο μπαμπάς ούτε το σχολικό. Όταν δεν είχαμε τι παιχνίδι να παίξουμε, ανακαλύπταμε καινούργια. Με ξύλα, με λαστιχάκια, με μπαλάκια του τένις, με πέτρες, με νερό, με... τίποτα. Το παιχνίδι θέλει φαντασία. Κι εμείς τη δική μας φαντασία την καλλιεργούσαμε.
Νομίζω πως από τη γενιά μας βγήκαν οι καλύτεροι εφευρέτες, λύτες προβλημάτων και ρισκαδόροι που έχουν βγει ποτέ. Είχαμε ελευθερία, αποτυχίες, επιτυχίες και υπευθυνότητα. Και μάθαμε να τα χειριζόμαστε όλ' αυτά καλά.
Είμαστε η γενιά που στερήθηκε πολλά, αλλά είχε τα πάντα...
http://www.peri-grafis.com/
ΣΑΤΥΡΙΚΑ
Κωνσταντίνος Σκόκος(1855-1929)
Τ' όνομά του συνδέθηκε με το "Εθνικόν Ημερολόγιο" που εξέδιδε συνεχώς από το 1886 μέχρι και το 1918 και που στις σελίδες του συγκέντρωσε τις καλύτερες συνεργασίες των ελλήνων λογοτεχνών της εποχής. Σ' αυτό καταχώρησε, με το ψευδώνυμο "ΣΑΤΑΝΑΣ", τα μικρά σατιρικά του επιγράμματα, είδος στο οποίο πραγματικά διέπρεψε. Ασχολήθηκεν επίσης και με τη λυρική ποίηση, σε καθαρεύουσα κι ευθυμογραφικά πεζά.
Ειδύλλιον Ανδρογύνου
Σαν πρωτογνωριστήκανε,
τι ερωτικό καμίνι!
Μιλούσε κείνος τρυφερά
κι άκουγεν εκείνη.
Και σαν αρραβωνιάστηκαν,
τι γλύκα η κάθε φράση!
Μιλούσε κείνη κι άκουγε
εκείνος εν εκστάσει.
Μ' αφότου παντρευτήκανε,
ω βάσανα κι ω πόνοι!
Μιλούνε και οι δυο μαζί
κι ακούνε οι γειτόνοι...
Εις Ποιητήν Οφθαλμολόγον
Μάτια και μάτια εξύμνησες
ως ποιητής με λάβρα.
Μα ως γιατρός εστράβωσες
και γαλανά και μαύρα.
Σε Αδέξια Πιανίστρια
Τόσο πολύ χριστιανικά
κινείς τα δάχτυλά σου,
που δε γνωρίζει η δεξιά
τι ποιεί η αριστερά σου.
Εις Ρήτορα Επικήδειον
Τον άμοιρο! δε του 'φτανε
το χάρου το δρεπάνι.
Του 'ταν γραφτό ο λόγος σου
να τον ξαναπεθάνει.
Επιτύμβιο Παντρεμένου
Εξήντα χρόνια έζησε
το όλον ο καημένος!
Τα είκοσι σαν άνθρωπος,
σαράντα παντρεμένος.
Εις Γεύμα Λογίων
Έλα Χριστέ και Παναγιά,
τι μέγα θαύμα που 'ναι!
Να τρων' μαζί οι λόγιοι,
χωρίς να φαγωθούνε!
Σε Θεατρικό Συγγραφέα
Τι κοινόν αλλόκοτον!
Μήπως ξέρουν τι λένε;
Γράφεις δράματα, γελούν,
γράφεις κωμωδίες, κλαίνε.
Σε Φτωχή Κηδεία Γιατρού
Σα πέθανε δε βρέθηκαν
να τον ξεβγάλουν φίλοι.
Όλους ο αθεοφόβος
τους είχε ξαποστείλει.
Αίνιγμα
Όταν βγαίνει η Κική,
ντύνεται ή γδύνεται;
Να ένα αίνιγμα σφιχτό!
Λύνεται ή δε λύνεται;
Σε Γιατρό Θρησκόληπτο
Πιστεύεις εις ανάσταση
νεκρών; Αλίμονό σου,
αν σηκωθούνε όλοι αυτοί
που πήρες στο λαιμό σου!
Η Ακαδημία
Τι ησυχία ιερά!
Τι σιωπή, τι λήθη!
Θαρρείς κι υπό τους θόλους της
το πνεύμα απεκοιμήθη.
Ελευθερία
Ελευθεριά για τον ρωμηό
θα πει, εάν δε σφάλλω,
να μην ανέχεται ποτέ
κανένα πιο μεγάλο.
Στο 'Αγαλμα Του Πατριάρχου
Πως μας θωρείς ακίνητος;
Για δες τη καταντιά μας
κι ευλόγησέ μας μ' ανοιχτάς
τας δυο σου τας παλάμας!
Σε Βαθύπλουτο Φιλάργυρο
Τι άσχημα παίζει με τα σε
η τύχη η αστεία!
Σε φόρτωσεν ειρωνικά
ξένη περιουσία.
Τη κουβαλείς για να τη πας
σε άλλο νοικοκύρη
κι ούτε το χαμαλίκι σου
δε βγάζεις κακομοίρη!
____________________
http://www.peri-grafis.com/
Τ' όνομά του συνδέθηκε με το "Εθνικόν Ημερολόγιο" που εξέδιδε συνεχώς από το 1886 μέχρι και το 1918 και που στις σελίδες του συγκέντρωσε τις καλύτερες συνεργασίες των ελλήνων λογοτεχνών της εποχής. Σ' αυτό καταχώρησε, με το ψευδώνυμο "ΣΑΤΑΝΑΣ", τα μικρά σατιρικά του επιγράμματα, είδος στο οποίο πραγματικά διέπρεψε. Ασχολήθηκεν επίσης και με τη λυρική ποίηση, σε καθαρεύουσα κι ευθυμογραφικά πεζά.
Ειδύλλιον Ανδρογύνου
Σαν πρωτογνωριστήκανε,
τι ερωτικό καμίνι!
Μιλούσε κείνος τρυφερά
κι άκουγεν εκείνη.
Και σαν αρραβωνιάστηκαν,
τι γλύκα η κάθε φράση!
Μιλούσε κείνη κι άκουγε
εκείνος εν εκστάσει.
Μ' αφότου παντρευτήκανε,
ω βάσανα κι ω πόνοι!
Μιλούνε και οι δυο μαζί
κι ακούνε οι γειτόνοι...
Εις Ποιητήν Οφθαλμολόγον
Μάτια και μάτια εξύμνησες
ως ποιητής με λάβρα.
Μα ως γιατρός εστράβωσες
και γαλανά και μαύρα.
Σε Αδέξια Πιανίστρια
Τόσο πολύ χριστιανικά
κινείς τα δάχτυλά σου,
που δε γνωρίζει η δεξιά
τι ποιεί η αριστερά σου.
Εις Ρήτορα Επικήδειον
Τον άμοιρο! δε του 'φτανε
το χάρου το δρεπάνι.
Του 'ταν γραφτό ο λόγος σου
να τον ξαναπεθάνει.
Επιτύμβιο Παντρεμένου
Εξήντα χρόνια έζησε
το όλον ο καημένος!
Τα είκοσι σαν άνθρωπος,
σαράντα παντρεμένος.
Εις Γεύμα Λογίων
Έλα Χριστέ και Παναγιά,
τι μέγα θαύμα που 'ναι!
Να τρων' μαζί οι λόγιοι,
χωρίς να φαγωθούνε!
Σε Θεατρικό Συγγραφέα
Τι κοινόν αλλόκοτον!
Μήπως ξέρουν τι λένε;
Γράφεις δράματα, γελούν,
γράφεις κωμωδίες, κλαίνε.
Σε Φτωχή Κηδεία Γιατρού
Σα πέθανε δε βρέθηκαν
να τον ξεβγάλουν φίλοι.
Όλους ο αθεοφόβος
τους είχε ξαποστείλει.
Αίνιγμα
Όταν βγαίνει η Κική,
ντύνεται ή γδύνεται;
Να ένα αίνιγμα σφιχτό!
Λύνεται ή δε λύνεται;
Σε Γιατρό Θρησκόληπτο
Πιστεύεις εις ανάσταση
νεκρών; Αλίμονό σου,
αν σηκωθούνε όλοι αυτοί
που πήρες στο λαιμό σου!
Η Ακαδημία
Τι ησυχία ιερά!
Τι σιωπή, τι λήθη!
Θαρρείς κι υπό τους θόλους της
το πνεύμα απεκοιμήθη.
Ελευθερία
Ελευθεριά για τον ρωμηό
θα πει, εάν δε σφάλλω,
να μην ανέχεται ποτέ
κανένα πιο μεγάλο.
Στο 'Αγαλμα Του Πατριάρχου
Πως μας θωρείς ακίνητος;
Για δες τη καταντιά μας
κι ευλόγησέ μας μ' ανοιχτάς
τας δυο σου τας παλάμας!
Σε Βαθύπλουτο Φιλάργυρο
Τι άσχημα παίζει με τα σε
η τύχη η αστεία!
Σε φόρτωσεν ειρωνικά
ξένη περιουσία.
Τη κουβαλείς για να τη πας
σε άλλο νοικοκύρη
κι ούτε το χαμαλίκι σου
δε βγάζεις κακομοίρη!
____________________
http://www.peri-grafis.com/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)