Ενόραση


Βλέπω την όμορφη ουσία του ανθρώπου
που κυλά
απ’ τα δάχτυλα στο άγγιγμα
απ’ τα χείλη στο φιλί
απ’ το μυαλό στη σκέψη

και βάφει τα γκρίζα σύννεφα λευκά
τη γλυκιά ώρα της βροχής
κάθε που ξημερώνει φθινόπωρο

όταν η ψυχή μου
σαν άσπρο περιστέρι
ξεκολλά απ’ το παράθυρο
και πετά.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΑ!!!
LINK http://users.panafonet.gr/ampelast/menekroustouspoiites.htm
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ