ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

1. Ο Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών (ή Νόμος Βενιζέλου/2001), που εγγυάται το ακαταδίωκτο των παρανομούντων υπουργών και βουλευτών.
2. Ο Νόμος Πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια του 1981,
που επέβαλε τη δικτατορία των φοιτητών στη λειτουργία των Σχολών και της Συγκλήτου, καθιέρωσε τη συναλλαγή μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων και εξόρισε τη Γνώση, την Έρευνα, την Ακαδημαϊκή Ελευθερία, την Ευταξία και την Αισθητική από τα πανεπιστήμια.
3.Η ανοχή που επέδειξαν όλες οι κυβερνήσεις απέναντι στο φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης και η τελική επιβράβευση όλων ανεξαιρέτως των καταπατητών της δημόσιας γης και των πάσης φύσεως παρανομησάντων περί την οικοδομήν.
4. Ο κομματισμός με αιχμή του δόρατος τον συνδικαλισμό, που κατοχύρωσαν το δικαίωμα της άλωσης του Δημοσίου και των Θεσμών του Κράτους από πονηρούς εγκάθετους και αργόμισθους κηφήνες.
5.Η αδιαφορία για τη διαχείριση και την επεξεργασία των απορριμμάτων , η συστηματική μόλυνση και καταστροφή της ελληνικής χλωρίδας και η εξόντωση της ελληνικής πανίδας.
6. Η ανεξέλεγκτη εισβολή των λαθρομεταναστών, μετά την κατάρρευση των κομουνιστικών καθεστώτων, και η με κάθε τρόπο ανοχή απέναντι στην αισχρή και απάνθρωπη εκμετάλλευση των ξένων από τις ντόπιες κοινωνίες.Το φαινόμενο αυτό υπήρξε η κύρια αιτία πρωτοφανούς εγκληματικότητας εκ μέρους των ξένων αλλά και διαμόρφωσης εθνικιστικής συνείδησης και ρατσιστικής νοοτροπίας ή συμπεριφοράς σε μεγάλη μερίδα του λαού μας. Παράλληλα στέρησε τεράστιους πόρους από τα δημόσια ταμεία και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, εξαιτίας της "μαύρης εργασίας", ενώ συνέτεινε τα μέγιστα στη διαμόρφωση αριστοκρατικής -παρασιτικής νοοτροπίας σε μεγάλο τμήμα της νεολαίας.
7. Η κατασπατάληση των κοινοτικών πόρων σε έργα αμφίβολης αξίας ή η διασπάθισή τους από μερίδες αδίστακτων κοματικών παραγόντων και επιτήδειων κλεπτών με τη μορφή επιχειρηματιών σε εκτέλεση κρατικών έργων.
8. Η διαρκής υπερχρέωση (=υπερδανεισμός) των Ελλήνων με ξένο χρήμα, που πήγαινε σε φιέστες και θεάματα εντυπωσιασμού της εγχώριας και της παγκόσμιας κοινότητας. Σκανδαλώδη υπήρξαν τα δημόσια φαγοπότια, οι ρωμαϊκές παρελάσεις , οι χρυσοπληρωμένες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις των (χρεοκοπημένων σήμερα) δήμων σε όλη την Ελλάδα.
Αποκορύφωμα της παρακμιακής αυτής αντίληψης ήταν η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, που στοίχισαν στη χώρα 22 δις και προκάλεσαν ανυπολόγιστη ηθική καταστροφή, αφού θέριεψαν τη διαφθορά και εξαπάτησαν έναν ολόκληρο λαό με τις ιδέες της εξαιρετικότητας και της μοναδικότητας της ελληνικής φυλής.
9. Η ανοχή του κράτους απέναντι στην Εκκλησία, από την οποία δεν απαίτησε τη διάκριση των ρόλων ούτε την επέβαλε σε καμία από τις πολλές αναθεωρήσεις του Συντάγματος. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που βρίσκεται κάτω από το ζυγό της Εκκλησίας, η κοινωνική ηρεμία και η πολιτική ευταξία της επαφίενται στην καλή θέληση των εκάστοτε εκκλησιαστικών ταγών της. Ψοφοδεείς πολιτικοί κάνουν τεμενάδες σε ρασοφόρους Τορκουεμάδες (π.χ. Χριστόδουλος, Άνθιμος, Σεραφείμ),υποκρίνονται τους ευσεβείς χριστιανούς, ανέχονται ή ευνοούν σκάνδαλα σαν του Βατοπεδίου και γενικώς καθηλώνουν τη χώρα σε μια κατάσταση που λίγο απέχει από το να είναι μια "ισλαμική δημοκρατία".
10. Η νομική και συνταγματική κατοχύρωση εκατοντάδων επαγγελματικών συντεχνιών , γεγονός που εξέθρεψε τη δημιουργία μιας αριστοκρατίας των συντεχνιών και επέτρεψε τον προκλητικό πλουτισμό των μελών της .
11.Η φορολογική ασυδοσία όλων των εχόντων και κατεχόντων , σε αντίθεση με τους δυσβάσταχτους
άμεσους και έμμεσους φόρους των μισθωτών και των
συνταξιούχων.
12. Η δικαστική βραδυπορία και οι προκλητικές "αποσυμφορήσεις των φυλακών" ή "ρυθμίσεις ποινών" των εκάστοτε υπουργών Δικαιοσύνης που επιτρέπουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι ειδεχθείς και κατά συρροήν εγκληματίες.
13. Η ανοχή στο φαινόμενο του χουλιγκανισμού, στις πολλαπλές εκφάνσεις του: καταλήψεις, σχολείων, πανεπιστημίων, κρατικών και ιδιωτικών κτιρίων και οργανισμών, καταστροφές της δημόσιας και ιδωτικής περιουσίας, μάχες υπανθρώπων οπαδών μεταξύ τους και με την αστυνομία κλπ.
14. Η παράδοση των πόλεων και της υπαίθρου στον Υπόκοσμο και το Περιθώριο. Η αδυναμία, ανικανότητα και αδιαφορία των ταγών της πολιτείας να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να εγγυηθούν την αυτονόητη ασφάλεια στους πολίτες.
15. Η μετατροπή των Δήμων, των Κοινοτήτων και των Νομαρχιών σε φυτώρια διαφθοράς και εξυπηρέτησης των κομμάτων, των νονών της νύχτας και των καταπατητών της γης.
http://gerontakos.blogspot.com/