Το τέλος μιας εποχής

Ζούμε την κορύφωση της αέναης πάλης του καλού με το κακό, του ψέματος με την αλήθεια, του φωτός με το σκοτάδι. Ξέρουμε ή ψυχανεμιζόμαστε όλοι τις παγκόσμιες διαστάσεις του γεγονότος, γι’ αυτό και επιτήδειοι με «ανίερες» προθέσεις εκμεταλλεύονται το δέος που νιώθουμε για όσα
αποτρόπαια ζούμε.
Σκορπάνε τεράστια χρηματικά ποσά, προκειμένου να υπηρετήσουν τις λεγόμενες θεωρίες συνωμοσίας ή τις προφητείες, που καλλιεργούν τη μοιρολατρία και την παθητικότητα. Αυτά ουσιαστικά προσβλέπουν στην ακύρωση της όποιας πολιτικής και συλλογικής αντίστασης στο μαύρο καθεστώς .Μέσω του φόβου, της ανασφάλειας ή της ψευδαίσθησης ,που εμπορεύονται, υποτάσσουν –πρόσκαιρα έστω-συνειδήσεις, αλλά μάταια μάχονται το φως !

Η πραγματικότητα είναι ότι ζούμε την αλλαγή μιας ολόκληρης εποχής, που θα κρίνει την ίδια τη συνέχεια ή μη της ζωής στον πλανήτη ,αλλά και τους όρους που αυτό θα γίνει. Ζούμε λοιπόν τις πιο ιστορικές και συγκλονιστικές αλλαγές ,που θα μας πάνε όπου ο «νέος άνθρωπος», που ήδη είναι παρών ,αποφασίσει! Κι αυτός ο νέος άνθρωπος, προσπαθεί να απαλλαγεί από την άγνοια και βρίσκει την ψυχή του, που την «ξόδευε» στα εύκολα και τα φτηνά φετίχ, που του πλασάρανε ως «θεούς». Θεοποίησε την αίσθηση των υλικών «θαυμάτων» της τεχνολογίας και έχασε την έμπνευση, τη χαρά της δημιουργίας, της επικοινωνίας, της αλήθειας, την εσωτερική αρμονία κι ισορροπία με τον εαυτό του και τους γύρω .Του κλέψανε την «αστραπή» της γνώσης και της δύναμης, που μέσα του φωλιάζει ,και μόνο αυτή «ξυπνώντας» μπορεί να τον οδηγήσει στο φως της γνώσης, της ενσυναίσθησης, της ελευθερίας και της αγάπης ,ως «απόστολο» της νέας εποχής!

Οριακά γεγονότα συνταράσσουν τον πλανήτη και τις ζωές μας συνολικά. Δοκιμάζονται τα όρια κι οι αντοχές μας, κι ό,τι μέχρι χθες ήμαστε ,σήμερα μας «κυνηγάει», μας ελέγχει, σαν να θέλει να μας «εκδικηθεί» για τις επιλογές μας, για τις αποφάσεις και τα έργα μας. Όλα με τον πιο οδυνηρό και βάναυσο τρόπο τα «πληρώνουμε», τα λάθη, τις παραλείψεις ,τον εγωκεντρισμό μας, το έλλειμμα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Κι όμως δε φταίμε εμείς, αλλά- δυστυχώς- είμαστε θύματα της πιο μαύρης εποχής, που πίσω μας αφήνουμε! Αναμετράμε ,επανακαθορίζουμε τα « θέλω» μας, τα «πρέπει», το σκοπό και το νόημα της ύπαρξής μας. Γίνεται μέσα μας ένα είδος κάθαρσης, που η ίδια η δύναμη μιας εσωτερικής ανάγκης για μια νέα «ταυτότητα» την επιβάλλει. Νιώθουμε επιτακτική την ανάγκη να απελευθερωθούμε από αγκυλώσεις και στεγανά του χθες, να βρούμε τον «ανώτερο» άνθρωπο, που μέσα μας κρύβουμε, τον ελεύθερο άνθρωπο της ευθύνης και του μέτρου.

Παράλληλα με αυτή τη βάσανο την εσωτερική, παλεύουμε με αντίξοες κι απάνθρωπες εξωτερικές προκλήσεις ενός καθεστώτος ,που καταρρέει με πάταγο! Ο κανιβαλισμός κι η απαξίωσή του είναι τόσο έντονα, που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ό,τι ζούμε και από άμυνα προσφεύγουμε σε εύκολες κι ανώδυνες «διεξόδους». Έτσι όμως δεν παλεύεται αυτή η πρόκληση που ζούμε, όσο πολύ κι αν θέλουμε. Είμαστε όλοι συμμέτοχοι, συνυπεύθυνοι και συνδημιουργοί του μέλλοντός μας! Κανένας μας δεν περισσεύει!

Πάλι έρχεται και ξανάρχεται η ανάγκη να αναλάβουμε τις ευθύνες μας για ό,τι ζούμε και να λειτουργήσουμε επιτέλους ως «φωτεινοί», ελεύθεροι άνθρωποι και πολίτες, κόντρα σε ό,τι μας πληγώνει και μας ισοπεδώνει, αναλαμβάνοντας δράση συλλογική!

Όσο πιο πολύ λοιπόν εθελοτυφλούμε και εμμένουμε σε οπτικές και λογικές ενός ήδη καταδικασμένου και χρεοκοπημένου «χθες» στη συνείδησή μας, τόσο πιο πολύ καθυστερούμε τη λύτρωσή μας από αυτό, κι η ζωή μας γίνεται μια όλο και πιο φρικτή κόλαση!

Ο κακός, παλιός μας εαυτός «απαιτεί» τον θάνατό του, για να αναστηθούμε στο φως κι εμείς αγκιστρωνόμαστε από ανασφάλεια ή φόβο στο «σκοτάδι», που τόσο «έντεχνα» ενστάλαξαν μέσα μας, για να μας αποδυναμώνουν .

Αυτό που δεν συνειδητοποιήσαμε πολλοί είναι η νέα συνείδηση του κόσμου, το νέο κοσμοείδωλο, που η ίδια η επιστήμη της Φυσικής μας «δείχνει». Είμαστε τυχαίες μορφές-ενέργειες μιας ολότητας, που έχει συνείδηση. Ό,τι σκεφτόμαστε, νιώθουμε ή πράττουμε δεν αφορά αποκλειστικά ένα «ψεύτικο», εικονικό «εγώ», που μας έπεισαν ότι είμαστε, αλλά αφορά το «ολόγραμμα» μέσα στο οποίο όλοι ζούμε και στο οποίο η αλληλεπίδρασή μας είναι καθοριστικής σημασίας για το πού πάμε τελικά. Άρα ο «φυσικός» μας χώρος είναι η ενότητα κι όχι η διάσπαση, η αγάπη κι ο έρως κι όχι το μίσος! Η διάσπαση « κλέβει» τη δύναμή μας ,μας «αρρωσταίνει», μας αποδυναμώνει, ακυρώνει την ελεύθερή μας βούληση, την αυτοδιάθεσή μας και ευνοεί τη σκλαβιά «τρέφοντας» δυνάστες, ενώ η ενότητα μας ενδυναμώνει, μας ανατάσσει, μας απελευθερώνει και μας λυτρώνει!

Με άλλα λόγια ζούμε την πιο ενδιαφέρουσα εποχή της ανθρώπινης ιστορίας συνολικά κι όλοι οι φόβοι κι οι αυταπάτες μας καταρρέουν ,καθώς σιγά σιγά και βασανιστικά γνωρίζουμε το γιατί και το πώς θα βαδίσουμε, ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Απελευθερωνόμαστε κάτω από την πίεση της πιο μεγάλης βίας, της ανάγκης ,και αντικρίζουμε κατάματα την αλήθεια μας, τον πυρήνα της ύπαρξής μας και τις πραγματικές κι όχι τις εικονικές μας ανάγκες, αποκαλύπτοντας το πιο πολύτιμό «εργαλείο» ζωής, την ψυχή μας! Αυτήν μας κλέψανε «οι αφεντάδες του παρά, του άδικου οι αφέντες» και μας αφήσανε γυμνούς και μόνους μέσα στη λαίλαπα , που οι ίδιοι προκάλεσαν, για να μας καθυποτάξουν. Κλέψανε το πιο πολύτιμό μας «όπλο», το «ένθεο» κι αθάνατό μας «είναι», την ψυχή μας, που προσδίδει δύναμη, ενέργεια, δημιουργικότητα και χαρά.

Ο ακατάλυτος όμως νόμος της ιστορικής ανταπόδοσης τους περιμένει στη γωνιά! Αυτοί , όντας κενοί και ψεύτικοι, δεν το νιώθουν. Έτσι και πάλι προχωράει η ιστορία, αφήνοντας πίσω ό,τι μας πλήγωσε και μας πόνεσε, ό,τι περιττό, άχρηστο και φτηνό!

Οι απίθανοι αυτοί τύποι με τα λεφτά και τη «μαγκιά» είναι στο δικό τους κόσμο, άψυχα κι άδεια «σκεύη» και λειτουργούν ως καρκινώματα πάνω σε ένα «σώμα», στην πατρίδα μας, που «εξυγιαίνεται» και βρίσκει τη δύναμη που της πρέπει και την αληθινή της αξία! Ξέρετε πόσο εύκολα οι σκιές αυτές αποβάλλονται από όλους εμάς, που βρίσκουμε ξανά τη δύναμη της ψυχής μας και την αλήθεια μας; Όσο δεν το φαντάζεστε!

Το μέλλον είπε κάποιος ανήκει πιότερο στις καρδιές παρά στα μυαλά! Το μέλλον είμαστε εμείς, αναγεννημένοι και χαρούμενοι ,για ό,τι η χρονιά αυτή θα σημάνει για όλους! Γρηγορείτε λοιπόν παιδιά, καθώς εσείς είσαστε το μέλλον της Ελλάδας και το «φως» της!

Ήθελα αυτό το κείμενο στα νέα παιδιά της πατρίδας μας να το αφιερώσω με όλη μου την ψυχή, και να διαβεβαιώσω πως και τη ζωή μας θα δώσουμε κάποιοι μεγαλύτεροί τους, για να ζήσουνε στον κόσμο που αξίζουν κι ονειρεύονται και σε μια νέα Ελλάδα!

ΚΑΛΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!

Έλλη Διαμαντοπούλου, μέλος του ενιαίου παλλαικού μετώπου(ε.πα.μ)

http://www.freepen.gr