Βράδυ καλοκαιρινό στην Αίγινα πριν από χρόνια,
όταν ακόμη τα κουνούπια σε τσιμπούσαν όχι για να σου βάλουν μικροτσίπ,
αλλά για να σου πιουν το αίμα. Ο θείος Αλέκος με κοντά παντελονάκια και
πέδιλα απολαμβάνει το ουζάκι του και τη συντροφιά του πνευματικού του
ανιψιού, του Αλέξη. Στην όλη ειδυλλιακή ατμόσφαιρα συντείνουν και το
άρωμα του γιασεμιού, η απαλή φωνή που τραγουδάει το «Ετσι κι αλλιώς η γη
θα γίνει κόκκινη», η μυρουδιά της μελιτζάνας που ψήνεται στον φούρνο
και η τελευταία δημοσκόπηση που δείχνει ότι η δημοτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ
έχει ανέβει κατακόρυφα.
Ο Αλέξης μιλάει στον θείο Αλέκο για τον Ζίζεκ. Του λέει πως τον βρίσκει σπουδαίο, γιατί ξέρει και ψυχανάλυση. «Τι λες, βρε παιδί μου», αντιτείνει ο θείος Αλέκος αφήνοντας το κουκούτσι απ’ την ελιά στο πιατάκι. Κι αμέσως μετά: «Γνώρισα κι εγώ όμως κάποιον σπουδαίο. Νέος άνθρωπος, καθηγητής και με εξαιρετική σύζυγο. Εχει κάνει πολύ καλό γάμο. Θέλω να σ’ τον γνωρίσω». «Μη μου κάνει καμιά δύσκολη ερώτηση», προσθέτει ο Αλέξης. «Μιλάει τόσο πολύ και τόσο ωραία, που όχι μόνον δεν καταλαβαίνεις τι λέει γιατί σε μαγεύει, αλλά δεν έχει χρόνο για ερωτήσεις», τον καθησυχάζει ο θείος Αλέκος. «Να τον ακούσεις να μιλάει αγγλικά θα τρελαθείς. Συνεργάζεται με τον Γκουγκενχάιμ». «Ποιος είναι ο Γκουγκενχάιμ;» «Ο Γκουγκενχάιμ είναι ο Γκαλμπρέιθ, παιδί μου. Ετσι τον λένε».
Ηταν η εποχή που ο Γιάνης Βαρουφάκης έπαιρνε κάθε απόγευμα το καφασάκι του και πήγαινε στη λαϊκή της «Αγανάκτησης» στην πλατεία Συντάγματος για να πουλήσει ζαρζαβατικά κατευθείαν απ’ τον παραγωγό. Κάτι σαν τον Δαντόν με ξυρισμένο κεφάλι και μοτοσικλέτα εξηγούσε στα πλήθη τη λειτουργία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να θαμπώσει ένα αγνό τέκνο της Αριστεράς σαν τον Τσίπρα. Casual ντύσιμο αλλά με υπογραφή, μοτοσικλέτα, αγγλικά που δεν έμαθε ποτέ ο αγωνιστής του δεκαπενταμελούς, το Γιάννης με ένα -νι, εντυπωσιακή σύζυγο και, το κυριότερο, γνώσεις. Μπορούσε να του πει ότι στο Αιγαίο υπάρχουν 15.652 είδη ψαριών. Ποιος τολμάει να διαψεύσει μια γνώση που εκφέρεται με τόση βεβαιότητα; Πετούσε ονόματα με την ίδια άνεση που ο θείος Αλέκος έφτυνε τα κουκούτσια της ελιάς όσο έπιναν το ουζάκι τους.
Μην ξεχνάμε ότι το glamour της δεκαετίας του ενενήντα δεν το εισήγαγε η ανύπαρκτη αστική Ελλάδα. Το εισήγαγε στα μέρη μας το κομμάτι εκείνο της Αριστεράς που είχε πιάσει το νόημα της ζωής χωρίς να πάψει να επικαλείται τις αριστερές του ιδέες. Τώρα ο κ. Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και το ίνδαλμά του υπουργός Οικονομικών. Δεν ξέρω πόσο άβολα αισθάνεται τώρα που το ίνδαλμά του έχει ήδη οργανώσει τις προϋποθέσεις για μια λαμπρή διεθνή σταδιοδρομία στον τομέα της πανεπιστημιακής showbiz, ενώ ο ίδιος πασχίζει να βελτιώσει τα αγγλικά του;
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το ζεύγος καλύπτει όλη την γκάμα των ελληνικών ελίτ. Η γκάμα ανάμεσα στο έξυπνο επαρχιωτάκι που το θαμπώνει ό,τι το ίδιο δεν καταλαβαίνει, και τον ταχυδακτυλουργό που το μαγεύει με τα ωραία αγγλικά του και τη μοτοσικλέτα του. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι ελίτ δεν κάνουν διακοπές στην Αίγινα. Διαχειρίζονται τις τύχες όλων μας.
http://www.kathimerini.gr
Ο Αλέξης μιλάει στον θείο Αλέκο για τον Ζίζεκ. Του λέει πως τον βρίσκει σπουδαίο, γιατί ξέρει και ψυχανάλυση. «Τι λες, βρε παιδί μου», αντιτείνει ο θείος Αλέκος αφήνοντας το κουκούτσι απ’ την ελιά στο πιατάκι. Κι αμέσως μετά: «Γνώρισα κι εγώ όμως κάποιον σπουδαίο. Νέος άνθρωπος, καθηγητής και με εξαιρετική σύζυγο. Εχει κάνει πολύ καλό γάμο. Θέλω να σ’ τον γνωρίσω». «Μη μου κάνει καμιά δύσκολη ερώτηση», προσθέτει ο Αλέξης. «Μιλάει τόσο πολύ και τόσο ωραία, που όχι μόνον δεν καταλαβαίνεις τι λέει γιατί σε μαγεύει, αλλά δεν έχει χρόνο για ερωτήσεις», τον καθησυχάζει ο θείος Αλέκος. «Να τον ακούσεις να μιλάει αγγλικά θα τρελαθείς. Συνεργάζεται με τον Γκουγκενχάιμ». «Ποιος είναι ο Γκουγκενχάιμ;» «Ο Γκουγκενχάιμ είναι ο Γκαλμπρέιθ, παιδί μου. Ετσι τον λένε».
Ηταν η εποχή που ο Γιάνης Βαρουφάκης έπαιρνε κάθε απόγευμα το καφασάκι του και πήγαινε στη λαϊκή της «Αγανάκτησης» στην πλατεία Συντάγματος για να πουλήσει ζαρζαβατικά κατευθείαν απ’ τον παραγωγό. Κάτι σαν τον Δαντόν με ξυρισμένο κεφάλι και μοτοσικλέτα εξηγούσε στα πλήθη τη λειτουργία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά για να θαμπώσει ένα αγνό τέκνο της Αριστεράς σαν τον Τσίπρα. Casual ντύσιμο αλλά με υπογραφή, μοτοσικλέτα, αγγλικά που δεν έμαθε ποτέ ο αγωνιστής του δεκαπενταμελούς, το Γιάννης με ένα -νι, εντυπωσιακή σύζυγο και, το κυριότερο, γνώσεις. Μπορούσε να του πει ότι στο Αιγαίο υπάρχουν 15.652 είδη ψαριών. Ποιος τολμάει να διαψεύσει μια γνώση που εκφέρεται με τόση βεβαιότητα; Πετούσε ονόματα με την ίδια άνεση που ο θείος Αλέκος έφτυνε τα κουκούτσια της ελιάς όσο έπιναν το ουζάκι τους.
Μην ξεχνάμε ότι το glamour της δεκαετίας του ενενήντα δεν το εισήγαγε η ανύπαρκτη αστική Ελλάδα. Το εισήγαγε στα μέρη μας το κομμάτι εκείνο της Αριστεράς που είχε πιάσει το νόημα της ζωής χωρίς να πάψει να επικαλείται τις αριστερές του ιδέες. Τώρα ο κ. Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και το ίνδαλμά του υπουργός Οικονομικών. Δεν ξέρω πόσο άβολα αισθάνεται τώρα που το ίνδαλμά του έχει ήδη οργανώσει τις προϋποθέσεις για μια λαμπρή διεθνή σταδιοδρομία στον τομέα της πανεπιστημιακής showbiz, ενώ ο ίδιος πασχίζει να βελτιώσει τα αγγλικά του;
Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το ζεύγος καλύπτει όλη την γκάμα των ελληνικών ελίτ. Η γκάμα ανάμεσα στο έξυπνο επαρχιωτάκι που το θαμπώνει ό,τι το ίδιο δεν καταλαβαίνει, και τον ταχυδακτυλουργό που το μαγεύει με τα ωραία αγγλικά του και τη μοτοσικλέτα του. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι ελίτ δεν κάνουν διακοπές στην Αίγινα. Διαχειρίζονται τις τύχες όλων μας.
http://www.kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου