Ο αρχικός βυζαντινός μύθος λέει ότι « Όταν ο Ιησούς Χριστός οδηγούνταν στον τόπο του Μαρτυρίου, φέροντας τον βαρύ Σταυρό διερχόμενος μπροστά από το κατάστημα ενός Εβραίου που έφερε το όνομα Αχασβήρος, οι Ρωμαίοι στρατιώτες ζήτησαν απ΄ αυτόν να κρατήσει για λίγο εκείνος τον Σταυρό προκειμένου να ξεκουραστεί ο Ιησούς. Ο Αχασβήρος όχι μόνο αρνήθηκε αλλά γυρνώντας προς τον Ιησού είπε: "βάδιζε, βάδιζε". Τότε ο Ιησούς στρέφοντας το βλέμμα του σ΄ αυτόν του απάντησε: "Βάδιζε και εσύ και να διατρέξεις όλη τη γη, χωρίς να σταθείς πουθενά, μέχρις ότου εγώ επιστρέψω από την Βασιλεία των ουρανών εις την Γην. Από δε της επομένης, ο Αχασβήρος άρχισε να περιπλανιέται και να περιφέρεται συνεχώς ανά την υφήλιο» Οι Μεσαιωνικές Ευρωπαϊκές παραλλαγές του έγιναν πολύ γρήγορα πηγή έμπνευσης.
Σκεφθείτε λίγο τη σημειολογία μιας αενάως περιφερόμενης φιγούρας στον κόσμο αυτό χωρίς ανάπαυση, καταδικασμένης σε συνεχή περιπλάνηση περιμένοντας τη λύτρωση που δεν έρχεται…. Έτσι τον 18- 19ο αιώνα ασχολήθηκαν με τον «Περιπλανώμενο Ιουδαίο» σημαντικοί λόγιοι του ρομαντικού κινήματος όπως ο Johann Wolfgang Goethe o Robert Hamerling o Eugene Sue κ.α
Τώρα ας δούμε τον «Περιπλανώμενο Ψηφοφόρο» γέννημα θρέμμα της κρίσης. Τον «καταραμένο» που πηγαίνει από κόμμα σε κόμμα αναζητώντας τη λύτρωση από τα μνημόνια κι από την Τρόικα. Αυτόν που έφυγε από τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας, αυτά που ψήφιζε για μερικές δεκαετίες, αυτά που όπως νοιώθει τώρα κατέστρεψαν την χώρα, αυτά που του «πήραν πίσω» το εισόδημα που επί των ημερών τους είχε αυξηθεί με γαλαντομία και δη ανταγωνιστική: Ποιος εκ των δύο θα δώσει τα περισσότερα σε μισθούς, συντάξεις, αυξήσεις, επιδόματα, προσλήψεις, φοροαπαλλαγές φοροαποφυγή , ευρωπαϊκά κονδύλια, επιδοτήσεις κλπ.
Ο «Περιπλανώμενος Ψηφοφόρος» δεν θεωρεί ότι όλα αυτά κακώς έγιναν εφόσον λεφτά δεν υπήρχαν, δανεικά υπήρχαν. Θεωρεί ότι καλώς έγιναν κι ότι για την οικονομική κρίση φταίνε οι διεφθαρμένοι πολιτικοί με τους μιζαδόρους και τους διαπλεκόμενους και για τα Μνημόνια οι παραπάνω μαζί με τις Τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο και τον Σόιμπλε προσωπικά. Αρα πιστεύει ότι αν πάει στην επόμενη «πόλη» η προηγούμενη δεν θα τον ακολουθεί, για να θυμηθούμε τον ποιητή. Γι αυτό θυμωμένος κι απελπισμένος ψάχνει στον Αλέξη, τον Πάνο, τον Νίκο, τον Σταύρο και τώρα ίσως στον Παναγιώτη, στον Βασίλη τη λύτρωση. Και στον δρόμο πιάνεται σαν τον πνιγμένο από τα μαλλιά της Ζωής, της Ραχήλ, του Παύλου, του Ηλία, του Γιάνη με ένα -ν- του Νίκου κ.α όποιου τέλος πάντων του υποσχεθεί ότι το μαρτύριο θα τελειώσει αρκεί να τον ψηφίσει.
Μόνο που η «κατάρα» δεν χάνεται επανέρχεται Σισύφεια και τραγική, η διάψευση εκτοξεύει σε νέα ύψη την παράνοια καθώς το τίμημα που πληρώνει είναι βαρύ και μεταξύ μας δεν μπορεί να πληρώσει άλλο για πολύ ακόμη. Όμως αρνείται να διορθώσει το αρχικό λάθος, την πίεση της ανταλλακτικής ψήφου, το τάξε μου, υποσχέσου μου, δώσε μου, αλλιώς με την αλήθεια και τον σταυρό στο χέρι δεν σε ψηφίζω, θα πάω αλλού.
Αρνείται να διορθώσει την «κακιά ψήφο» αυτή που διαχρονικά τον έφερε ως εδώ, αλλάζει κόμματα αλλά όχι νοοτροπία ως προς το ποιους ψηφίζει και γιατί τους ψηφίζει. Και θα συνεχίσει να περιπλανάται « βάδιζε , βάδιζε» σκοτεινός και οργισμένος από την σκληρή και άδικη τιμωρία του… Πόσοι είναι συνολικά αυτοί; Η κάλπη θα δείξει.
Μαριάννα Πυργιώτη απο το TheTOC.gr
http://antilogos-gr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου