Το τέλος του κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη

Για πρώτη φορά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το κοινωνικό συμβόλαιο στην Ευρώπη κινδυνεύει να «σπάσει».Πως η μείωση και γήρανση του ευρωπαϊκού πληθυσμού επιταχύνουν την "ημέρα της κρίσης" σε ότι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. Η στάση των ελίτ και οι ψηφοφόροι.

Σε τηλεοπτική του ομιλία ενώπιον της Ολλανδικής Βουλής την περασμένη Τρίτη, ο βασιλιάς Βίλεμ-Αλεξάντερ δήλωσε πως το κράτος πρόνοιας του 20ού αιώνα έχει τελειώσει και πως θα πρέπει να αντικατασταθεί από μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι δημιουργούν τα δικά τους δίχτυα κοινωνικής και οικονομικής προστασίας με λιγότερη βοήθεια από το κράτος.

Το κεντρικό σημείο της ομιλίας, η οποία γράφτηκε για τον βασιλιά από την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μάρκ Ρουτ, ήταν ότι τα τρέχοντα επίπεδα στα οποία το κράτος καταβάλει επιδόματα ανεργίας και επιδοτεί τον τομέα της υγείας δεν είναι βιώσιμα εν μέσω των συνεχιζόμενων οικονομικών προβλημάτων της Ευρώπης.

Αν και η ομιλία του βασιλιά δεν προμηνύει απαραίτητα το τέλος του κράτους πρόνοιας στην Ολλανδία, ωστόσο αποτέλεσε μια σχετικά σπάνια αναγνώριση της σοβαρότητας της Ευρωπαϊκής κρίσης από την ελίτ της Ηπείρου.

Τα λόγια του βασιλιά ήταν εξαιρετικά συμβολικά, για διάφορους λόγους. Το κράτος πρόνοιας, όπου το κράτος διασφαλίζει την ευημερία του πληθυσμού του από την γέννηση μέχρι τον θάνατό του, αποτελεί κυρίως ένα Ευρωπαϊκό δημιούργημα.

Εμφανίστηκε στην αρχική μορφή του στα τέλη του 19ου αιώνα στην Γερμανία του Μπίσμπαρκ, και «ρίζωσε» στο Ηνωμένο Βασίλειο. Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε κεντρικό στοιχείο των δημοσιονομικών και οικονομικών πολιτικών σε όλη τη Δυτική Ευρώπη, αν και τα συστήματα διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Σήμερα, το κράτος πρόνοιας αποτελεί μέρος της ραχοκοκαλιάς της σύγχρονης Ευρώπης.

Περισσότερα  Euro2day